İlk Seans

25. Bölüm "Sevmiyorsun yani"

Bölüm şarkısı: Rei 6-Ah canım sevgilim

***

Yemeğe oturduğumuzda abim sürekli Görkem'in eline bakıp durdu. Görkem bunu fark ettiğinde hafifçe güldü. Ardından bir şey söylemek için hamle yaptı ama son anda durdu Anneme baktı ve dikleşti.

Büyük ihtimalle söyleyeceği şey annemin yanında söyleyemeyeceği bir şeydi. Bunun üzerinde çok fazla durmadım. Abimin yanında oturduğum için bacağımla ona tekme attım. Abim bana ne var dercesine baktı. Sessizce kulağına fısıldadım.

"Bakıp durma çocuğa. Yemeğini ye." Abim bana saçmalama der gibi baktı. "Buna sen mi karar vereceksin?" Gözlerimi devirdim. Onunla daha fazla uğraşmayacaktım.

"Görkem oğlum sen ne işle uğraşıyorsun?" Annemin bu sorusuyla ona döndüm. Sahi ben Görkemin hangi işle uğraştığını bilmiyordum.

"Ben mühendisim. Bir şirkette çalışıyorum." Annem bu cevabı duyduğunda gözleri parladı. Bu parlama işi gücü yerinde der gibiydi. Başımı olumsuz anlamda salladım. Görkemle öyle bir ilişkim yoktu. Annem yine kendi kendine gelin güvey oluyordu.

"Zeki birisin yani." Abim de bir şeye karışmasa olmazdı. "Yani bölümü kazandığıma göre."

Abim Görkemin bu cevabına güldü. "Yaşın kaçtı oğlum senin?" Annem ne yapmaya çalışıyordu. "26" Annem başını salladı.

Ah anne ah!

🕸︎

"Annem dün seni sorularıyla boğmadı değil mi?" Diye sorduğumda Görkem sadece gülmekle yetindi.

"Neye gülüyorsun? Hoşuna mı gitti?" Dediğimde yüzüme baktı Ve konuşmaya başladı. "Her şey tamam da annen bana neden en son ilişkimin nasıl bittiğini sordu?"

Biraz düşündü. "Annen bana yürüyor olabilir mi Liyan?" O ciddi ciddi by soruyu sorarken ben onun koluna sertçe vurdum.

"Aynen Görkem. Babamı bırakıp sana kaçacak. Nasıl? Beğendin mi?"  Başını öne eğdi. "Yani aslında ben senin bana kaçmanı isterdim ama annen de olur. Sonuçta akrabasınız."

Güldüm. "Sabrımı sınıyorsun Görkem. Saçma sapan konuşmayı keser misin artık?" O da güldü.

"Yoksa beni annenden mi kıskandın? Yok be ben kendimden büyük kadın istemem." Ciddi ciddi açıklama yapıyordu. Ben Görkem'i gerçekten anlamıyordum.

"Ciddi değilim biliyorsun değil mi?" Dediğinde yüzünü inceledim. "Emin değilim"

Güldü. "Senden başka birini isteyeceğimi sanmıyorum." Gözleirmi şaşkılıkla açtım. "Görkem ne diyorsun sen?" Görkem ciddileşti ve bana döndü.

"Ben bu aralar çok mutluyum Liyan." Ben de ona döndüm. "Bu güzel bir haber. Hayatında ne oldu ki? Ne değişti?" 

"Hayatımda bir şey olmadı. Sadece hayatım oldu. Hayatım oldun sen Liyan." Ne diyeceğimi bilemiyordum? O yüzden dinlemeyi seçtim.

"Mutlu olmama sebep oldun. Ben seninle beraberken hiç gülmediğim kadar gülüyorum. Bence bunun bir sebebi olmalı." Dedi. "Yani eğlenceli bir insanım."

Şu an kesinlikle salağa yatıyordum. "En kötü esprini bile gülebilirim Liyan. Sırf sen yapıyorsun diye. Bunu aslında  1 ay önce fark ettim. Sadece senin duygularındna emin olamadığım için söylemeye çekindim. Ama sanırım bunu içimde daha fazla tutardam patlayacağım. Artık dayanamıyorum Liyan. Ben seni çok seviyorum."

Beklediğim cümleyi duymuştum. Zaten böyle bir konuşmanın sonu ancak böyle bir cümleyle bitebilirdi. "Görkem ben ne diyecemi bilmiyorum. Senin bana karşı hislerin olduğunu bilmiyordum."

"Artık öğrendin. Diyecek bir şeyin yok mu?" Bir beklenti içerisindeydi ama ben ona istediği cevabı veremezdim. Ben daha Tolgadan yeni ayrılmıştım. Bunu atlatmam gerekiyordu. Onunla uzun süreli bir ilişkim vardı. Ve bu bir aldatmayla bitmişti. Benim daha bu durumu aşmam gerekiyordu. 

Ayrıca Görkem de sevgilisinden yeni sayılacak bir zaman diliminde ayrılmıştı. Belki hala unutamamıştı ve beni unutmak için kullanacaktı. Benim de bunları düşünmem gerekiyordu. Ona karşı öyle şeyler hissettiğimi düşünmüyordum.

Ya da düşünüyor muydum? Kimi kandırıyorum ki? Ben de ondan hoşlanıyordum ama yapamıyordum. Şu an ilişkim olmamalıydı. En azından seanslarımız bitene kadar böyle bir durumumuz olmamalıydı. Hastamla bir ilişkim olması çok etik değildi. 

"Bir şey diyemiyorum Görkem. Çok ani oldu. Böyle bir şey beklemiyorudm. Aniden oldu." Dedim. "Aynı benim sana aşık olmam gibi Liyan. Bana baktın ve ben sana aniden aşık oldum."

"Sen böyle sana her bakan kıza aşık mı oluyorsun?" Bu lafıma güldü. Nedne ben onu kıskanıyormuş gibi davranmıştım ki? Ne gerek vardı şimdi buna? "Hayır sadece adı Lyan olan, yirmi beş yaşında, güzel, çok fazla güzel, kahverengi saçlı, kahverengi gözlü, boyu 1.68 olan ve soyadı yakında Özer olacak kadınlara aşık oluyorum." 

Bir anda çok fazla konuşmuştu ve arada da bana yürümüştü. Ama ben ona aynı şekilde adım atamazdım. "Görkem ben yapamam." Az önceki gülüşü tamamen solmuştu.

"Nasıl?" Dedi. Algılayamadığı belliydi. Belki de kendini olumlu bir cevaba hazırlamıştı ama ben ona istediği cevabı vermezdim.

"Görkem ben sana aynı şekilde karşılık veremem. Sen sadece benim bir danışanım olarak kalmalısın. Biz seninle daha ileriye gidemeyiz. Bunu yapamayız. Ben seninle yapamam. Sen de benimle yapamazsın." Şu an aşırı saçmalıyor olabilirdim ama biz cidden olamazdık. Ben br psikologtum o da danışan. Bunu daha da ileriye taşıyamazdık.

"Ben seninle olabilirim Liyan." Dedi. "Ama ben seninle olamam. Ben seni sevmiyorum. Ben sana karşı en ufak bir duygu bile hissetmorum."

İşte bu son cümle olmuştu. Görkemin gözündne bir damla yaş aktı. Ben ilk defa burada görkemi ağlarken görmüştüm. Bana geçmişindne bahsederken bile bu kadar üzülmemişti. Bugün benim için ağlamıştı.

"Beni sevmiyorsun yani." Dudağımdan çıkacak bir söze bakıyordu. "Evet seni sevmiyorum Görkem."

Ve ben de onu tamamen hayatımdan sildim. Bir daha onun yüzüne bakacak durumum yoktu. Görkemin gözünden bir damla yaş daha aktı ve yanımdna kalktı. Bense sadece onun gidişini izledim.

-------------------------------------------

Bölüm bitti.

Biraz kaos vakti. Hep iyi olamazlar.