İlk Seans

41. Bölüm "İtiraf"

Bölüm şarkısı: Görkem Sağlam -Hayatımın nakaratı

***

"Olmaz sevgilin bugün Amcamlara yemeğe gidiyorum." Dedim dudağımı büzerek. O da vakit kaybetmeden dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu.

"Ama ben bugün için Harika planlar hazırlamıştım." Kesinlikle bu durumdan memnun değildi. "Söyleseydin daha önce kabul etmezdim amcamın teklifini. Ama adam heves etmiş. Uzun zamandır ilk defa çağırıyor beni yemeğe. Ayrıca yengem ne güzel yemekler yapmıştır. Onları da kaçırmak istemem."

"Doğru senin için yemek asla vazgeçilmez. Ama ben vazgeçilebilirim." Şu an oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibiydi. Ama çok tatlıydı. Yanaklarını sıkıp çekmek istiyordum ama bu isteğimi içimde tuttum.

"Yemek bu işte. Vazgeçemiyorum." Dedim olayı şakaya vurarak. "Öyle mi Liyan Hanım?" Dedi uzun uzun. Onun ses tonuna bile yükselebiliyordum. Normal miydi acaba?

"Öyle tabi." Beni mutfağın tezgahına yasladığında aramızda artık eskisi gibi mesafe yoktu. "Bende hemen vazgeçiyorsun Yani." Dedi gözlerimin içine bakarak.

Zalımın Oğluz fazla yakışıklıydı. Hayatımda daha fazla yakışıklı olan bir adan görmemiştim. Öyle bir yakışıklılıktı bu işte. İnsanın gözlerini kör ediyordu. Başka birini düşünemiyorum. Zaten düşünmek de pek tercihlerimin arasında yoktu.

Başımı olumsuz anlamda sallayıp kollarını boyuna doladım. "Vazgeçmem ben senden. Merak etme." Güldü. "İçim rahatladı sağ ol."

"İyi bari. Artık hazırlanabilir miyim?" Kenara çekilmesini bekledim. "Ben de hazırlanayım. Beraber gidelim. Olmaz mı?" Dedi. Dayanamıyorum öyle bakmasına.

"Tamam ben amcama sorarım." Dediğimde sanki zafer kazanmış gibi bir yüz ifadesi oluştu. Manyak ya... sanki benimle tatile falan çıkıyordu. Alt tarafı amcamlara gidecektik.

Şöyle bir düşündüm. Adamı da neredeyse her gün görüyordu Yani. Bu neyin hevesiydi böyle. "O zaman ben eve geçiyorum. Üzerimi değiştireyim. Duşumu alayım. Öyle seni almaya geleyim. Olur mu?"

"Bensiz mi?" Dedim gülümseyerek. Onun da yüzünde arsız bir gülümseme oluştu. "Kapım her zaman sana açık Bebeğim. Ne zaman istersen gelebilirsin?"

Omzuna hafifçe vurdum. "Maşallah sen de dünden razısın. Her böyle diyene cevabın aynı mı oluyor yoksa?" Başını hafifçe yukarı kaldırıp dilini şaklattı. Böylelikle ağzından çık çık sesi çıkmıştı. Böyle daha mı yakışıklı olmuştu? Yoksa bana mı öyle geliyordu?

Sanırım bana öyle geliyordu. Bana sürekli öyle geliyordu. Ama olsundu. Gelsindi. Sanki ne olacaktı? "Herkese cevabım aynı değil. Ama her seferinde sana aynı olacak. Kapım açık. Müsait olduğun zaman gel."

Güldüm ve onu kapıya kadar geçirdim. Yoksa gitmeye pek de niyetli değildi. "Görüşürüz Bebeğim."

Görkem gider gitmez ilk işim amcamı aramak oldu. İkinci çalışta açtı. "Efendim kızım." Dedi hemen. "Amca nasılsın?"

Aslında amacım direkt konuya girmekti ama o benim amcamdı. Hal hatır sormak şarttı. "İyidir kızım. Sen nasılsın bakalım? Geliyor musun akşam?" Diye başladı sorgusuna. Beni kontrol ediyordu. Geliyor muyum? Gelmiyor muyum diye?

"İyiyim amca geliyorum merak etme." Tatmin olmuş gibi bir ses çıkarttığında konuya girmem gerektiğini biliyordum. "Ben geliyorum ama yanımda biri daha gelecek. Tabi izin verirsen."