İlk Seans

14. Bölüm "hastalık"

Bölüm Şarkısı: DKTT-Çöpçatan

Medya: Hande Öcal

***

Handenin kapısını çaldığımda yaptığım şeyden pek emin değildim. Buraya Hakan için gelmiştim. Kapıyı ellili yaşlarda olan bir kadın açtı. Büyük ihtimalle bu Handenin annesiydi. "Merhaba ben Hande Hanımla görüşmeye gelmiştim. Kendisi burada mı acaba?" Dedim.

Kadın başını salladı ve içeriyi gösterdi. "Hande Hanım odasında olacak. Ben kim geldi diyeyim?" Eee şimdi ne diyeceğim? "Hande Hanım beni tanımıyor." Kadın yüzüme garip bir şekilde baktı. Haklıydı. "Anladım ben Hande Hanımı çağırıyorum. O sizinle ilgilenir." Kadın herhalde annesi değil de bu evin hizmetçisiydi. Böyle büyük evde kapıyı zaten evin sahibinin açması garip olurdu.

Kadının zorluk çıkarmamasına sevinmiştim. Şimdi sadece geriye Hande Hanımla konuşmak kalmıştı. Bunu da başarırdım herhalde.

Merdivenlerden bir ses geldiğinde o tarafa baktım. Merdivenlerden inen kişi Hande Hanımdı. Yanıma doğru gitti. "Benim için gelmişsiniz. Ama ben sizi tanımıyorum. Benim tanımadığım biri beni nasıl tanıyabilir?" Haklıydı o yüzden buna bir şey diyemedim.

"Hande Hanım merhaba ben Liyan." Dediğimde sinirle nefesini verdi. "Adımı biliyorsun, ev adresimi biliyorsun. Sen benden ne istiyorsun?" Uzattığım elimi geri cebime soktum. "Hande Hanım ben Hakan Beyin psikoloğuyum." Durdu. Herhaşde Hakan ismini duyunca eski anıları gelmişti aklına.

"Hakan da kim? Siz ne saçmalıyorsunuz?" Bunu dediğinde şaşkınca Hande Hanımın suratına baktım. Bu ne demekti şimdi? "Hakan sizin kocanız." Dedim. Ama hala şaşkındım. Hakanla boşanma davaları sürüyordu. Bu kadar çabuk unutması imkansızdı.

"Ben evli değilim ki." Daha da şok olmuştum. "Hand Hanım kimliğinize bakarsanız medeni durumda şu an evli gözüküyorsunuz. Lütfen doğruyu söyler misiniz?" Kadın çantasından cüzdanını çıkartıp kimliğine bakacaktı ki durdu.

"Hakanın psikoloğu mu? Siz Hakanın psikoloğu musunuz?" Diye sordu. Daha az önce Hakanı hatırlamıyordu. Başımı salladım. "Neden? Hakanın psikolojisi mi bozuk?" Az önce hatırlamıyordu. Neyse bunu takmayacağım.

"Hakan Bey sizin ondan ayrılmanızı bir türlü kabul edemiyor." Dedim. Üzgün bir şekilde başını öne eğdi. "Ben de ondan ayrılmayı istemiyordum ama şartlar öyle gerekti."

"Ne şartları?" Dedim. "Bunu size söyleyemem. Siz Hakana söylersiniz."

"Ben bir psikoloğum ve gayet iyi sır tutabilirim Hande Hanım. Biliyorum beni tanımıyorsunuz ama kimse ilk gittiğinde psikoloğunu tanımaz. Bana şu an bir seanstaymış gibi davranabilirsiniz." Koltuğa uzandı. "Terapilerinizi böyle mi gerçekleştiriyorsunuz?" Güldüm.

"Hayır ama siz böyle anlatabilirsiniz." Hande hanım gözünü kapattı. "Her şey ben Hakanı terk etmeden bir ay önce başladı. Yani daha da eskisi var ama asıl olay orada patladı. Ben sürekli bir şeyleri unutmaya başlamıştım. Fakrındaysanız az önce de Hakanı unuttum. Ama hemen hatırladım. Çünkü Hakan unutulacak bir adma değil." Kendi kendine güldü. Hakanı düşünürken mutluydu.

"Omzumda ve kolumda sıkışmalarım başladı. Bunları en başta takamıştım ama daha sonra boynuma kadar geldi. Yürüdüğümde sürekli göğsümde bir ağrı oluyordu. Beraber dolaştığımızda nefes darlığı çekiyordum. Daha sonra doktora danışmaya karar verdim. Ben de damar tıkanıklığı varmış. Bu unutkanlığa da sebep oluyormuş. Ölüme kadar da yolu varmış." Sadece dinliyordum.