İlk Seans

59. Bölüm "odun"

Bölüm şarkısı: Hande Yener- kırmızı

***

"Korkmam Hamza amca. Ben konu Liyansa hiçbir şeyden korkmam." Diye öne bir adım attı Görkem. Arkadan bir ooooo sesi geldi. Aslında bir değil üçtü. Çünkü bu sesi Kuzey, Volkan ve Furkan çıkartıyordu.

"Öyle mi?" Dedi babam. Ya da Görkem'in tabiriyle Hamza amca. Kaşları havalanmıştı. Bunu beklemediği çok belliydi.

Görkem'in baltayı gördüğü an kaçacağını düşünüyordu herhalde. Ah! Bilmiyordu ki o bunlardan korkmazdı. "Korkmazsın yani." Görkem'in üzerine doğru geldiğinde Görlem bir adım bile geri gitmedi.

Biliyordum. Korkmazdı. "Korkmam. Korksam zaten en başında ayrılırdım. Aşk korkaklara göre değildir." Başı dik babamın ona yaklaşmasını bekliyordu.

Annem benden önce gururla bakmakta başlamıştı Görkem'e. Ben korktuğun için hiçbir şey yapamıyordum tabi. Babama bakmakla yetiniyordum. Umarım bu balta bir şeyi ortadan ikiye ayırmazdı.

Baş harfi Görkem olan bir şeyi mesela. En çok ondan korkuyordum. Bu eve kaç tane görücü gelmişti de ayaklarını popolarına çarpa çarpa gitmişlerdi. Babam sağ olsun.

Asla beni kimseler vermezdi. "Aşk korkaklara göre değil demek. Sen korkak değilsin yani." Babam bir adım daha attı. Elindeki baltayı sallıyordu. Umarım bir kaza olmazdı.

"Aynen öyle." Başını salladı Görkem. "İyi gel benimle o zaman." Dedi babam. Ardından ilerledi. Görkem bana bakıp gülümsedi. Sanırım babamın onu seveceğini düşünüyordu. Ama öyle bir şey pek mümkün değildi.

Valla Görkem ermişlerin arasına girse babam yine sevmezdi Onu. Eğer benim sevgilimse babama ağzıyla kuş tutsa yaranamazdı.

"Liyan..." dedi en heyecanlı sesiyle. Ama ben pek heyecanlı değildim. Korkuyordum. Görkem'den bakışlarını çekip anneme baktım. Annem de garip bir şekilde bakıyordu. Böyle bir şey beklemediği açıktı.

"Hamza burada yapın ne yapacaksanız." Dedi bağırarak. Herhalde bizden uzaklaşırlarsa kötü bir şeyler öşür diye düşünüyordu. Aynı düşünce bende de vardı.

"Yok arkada işimiz var." Babam beni çok korkutuyordu. Umarım arkadaki işi Görkem'i öldürmek gibi bir şey değildi. Gizli gizli yapardı yapacaksa. Kimse şahit olmasın diye.

Öldürürse gömerdi de. Arka taraf buna çok müsaitti. "Yok sizin arkada işiniz. Gelin. Ne konuşacaksanız burada konuşun." Annem zorluyordu. Babam döndü şöyle.

"Arkada işlerimiz var. Konuşmayacağız. İş yapacağız." Elindeki baltayı gösterdi ve uzaklaştı. Görkem'in ellerini tuttum. Onu son kez görmezdin inşallah. "Görkem korkuyorum."

Görkem beni belimden kendine doğru çekti. Ardından yanağımdan öptü. "Korkmana gerek Yok. Babanla iş yapacağız sadece."

"Umarım bu iş senin mezarını kazmak gibi bir iş değildir Görkem." Bu sözüme güldü. Komikti ona göre. Ama bana göre hiç komik değildi.

Babam arkasını dönmeden bağırdı bize. "Fingirdeşmeyin. Yoksa ben deşerim sizi ha. Volkan, Kuzey ve kara saçlı oğlanlar. Siz de durmayın öyle. Gelin benimle. Size de oturduğunuz yerden kız vermek Yok."

Hakan kaşlarını yukarı kaldırdı. "Hamza Bey amcacığım ben kimsenin kızını almıyorum efendim." Babam arkasını dönüp Hakan'a baktı. "Olsun. Yakında alırsın." Dedi.

"Hiçbir kızla alakam Yok benim." Diye bağırdı Furkan ama hiç inandırıcı değildi bu. Babam da inanmamıştı tabi ki. "Hadi lan konuşmayın çok."