Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollar...
Söz verdiğim gibi erken atıyorum bölümü. Lütfen siz de oy ve bolca yorum yapmayı unutmayın çitlembiklerim.
Keyifli okumalar.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
İnstagram: misi_deny
Bölüm şarkısı: Dedublüman, Sakladığın bir şeyler var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O kadar kolay değil bu, Sakladığın hep bir şeyler var. Ellerini kaçır tamam ama Gözlerinde ayrılıklar...
O kadar ucuz değil bu.
'YALAN AŞK!'
Sahi neydi gerçek? Can yakıcı olsa da doğruları duymak önemli miydi yoksa hep o gerçeği duymaktan kaçıp mutlu olmak mıydı?
"Cevap versene Alphan!" diye sesini yükselttim. Abimle Alphan arasında ne geçmişse bu hep böyle devam edecek gibiydi ve bunu bitirmek istiyordum.
"Sakin ol," sert sesiyle derin bir soluk bıraktım. Başımı çevirip tül perdelerin kapattığı pencereme baktım. Ayağa kalktığımda perdeleri iki yana doğru açtım ve Alphan'ın çatık kaşlarıyla bana baktığını gördüm balkonundan. Hava buz gibiydi fakat o üstünde sadece ince hırkasıyla balkonda dikiliyordu. "Ne olduğunu anlat bana." dedi ağladığımı görünce.
"Annem," bulanık gözlerle baktım yüzüne. Telefonu kulağıma bastırdım. "Çok kızdı, abini düşünmedin mi hiç dedi bana."
"Ağlama." dedi sertçe yutkunarak. "Konuşalım, aşağı gel."
Başımı salladım. Telefonu kapattığımda biraz toparladım kendimi. Kabanımı üstüme geçirdiğimde başıma beremi taktım. Abim aşağıda olmalıydı. Ağladığımı fark etmesin diye soğuk suyu suratıma çarptım. Ardından kapatıcıyla düzelttim biraz olsun. Aşağı indiğimde annemle karşı karşıya geldik. Sinirle baktı yüzüme. "Nereye?"
"Kızların yanına." dedim gözlerimi kaçırırken. Bal gibi de biliyordu aslında Alphan'ın yanına gittiğimi. Bir şey demeden yüzünü benden çevirerek uzaklaştı. Notlarımı ayağıma geçirdiğimde abim mutfaktan çıkmıştı. Göz göze geldik.
"Nereye gidiyorsun kıvırcık?"
"Kızlar çağırdı, onların yanına gidiyorum." derken gözlerimi ondan çektim.
"Ben bırakayım seni, hava karardı." dediğinde başımı hızla ona çevirdim.
"Ben giderim abi, sen yorgunsun. Zaten on dakikalık yol."
