Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollar...
Lütfen oy vermeyi ve bolca yorum yapmayı unutmayalım.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'SARHOŞ!'
Sana duvar ördüysemtuğlasını sen verdin...
"Unuturum." dedim onun aksine net bir sesle. Başını bana çevirdi aniden. Gözlerinin üzerimde olduğunu hissetsem de bakmadım. Yerimden kalktım usulca. Tek kelime daha etmedim. Arkamı dönmüş giderken gözlerinin üzerimde olduğunu hissedebiliyordum.
Eve geldiğim an kastığım bedenimi serbest bıraktım. Ağlamak istemiyordum ama gözyaşlarım benden bağımsız akıyordu. Halbuki kaç gündür kendime onu unutmayı aşılarken şimdi her şeye baştan başlamış gibiydim. Yıllardır hayallerimin hepsini Alphan üzerine kurmuştum ben. Öyle kolay geçmeyecekti biliyorum. Bana söylediği her söz beynimde yankılanıyor, sen böyle bir adamı sevdin diyordu. Evet, ben böyle bir adamı sevmiştim. Buz gibi bakan, kalpsiz, kaba ve umursamaz. Kırıp döken ancak özür dahi dilemeyen bir adama aşıktım. Bana bir bakışında kalbimi yerinden söken, bir gülüşüyle içimi yangına çeviren bir adama...
Sesim duyulmasın diye banyoya kapattım kendimi. Hıçkıra hıçkıra ağladım bir süre. Acım dinmedi, kedim sesimi duyup banyo kapısının önünde miyavladığında ancak dışarı çıktım. Üzerimdeki havluyla bedenimi yatağa atarken yanıma gelip kucağıma girdi. Usul usul miyavladı. Acı çektiğimi, canımın yandığını hissediyordu sanki. Bana teselli verir gibiydi. Elimi tüyleri arasında dolaştırıp onu öperken yastığımı ıslatan gözyaşlarımla iç çekmelerimi dindirmeye çalıştım.
Unut diyordu. Beni öpmüştü. Dudakları dudaklarıma mühürlenmiş, ona karışmıştım. Ve şimdi bana unut diyordu. Kimse bilmesin, zaten yaşanmaması gerekti diyordu. Sesim çıkmasın diye başımı yastığa bastırdım. Bu nasıl bir acıydı?
Gece geç saatlere kadar oturdum. Telefonuma gelen bildirim seslerine bile aldırış etmedim. Sabah uykusuzluktan şişen gözlerim, morarmış gözaltlarımla güne merhaba derken yüzümden düşen bin parçaydı. Uyuşuk uyuşuk hazırlanıp kahvaltı yapmadan evden çıktığımda annemin söylenmelerine karşılık vermedim. Telefonumu açtığım sıra gördüm Aslı'dan gelen bildirimleri. Uyuyordum canım, şimdi gördüm yazmıştı. Sonra da abisinin yanıma geldiğini öğrenmiş olmalı ki ardı ardına ne konuştuğumuzu sormuştu. Ona sonra anlatırım yazıp otobüse bindim. Kampüse geldiğimde ilk dersimin Alphan'a olması kaderin bana bir taraflarıyla gülme şekliydi sanırım.
