KAÇAK SAVAŞ (FİNAL)

...

Depremin merkezi olan şehrim K. Maraş...

Çok zor, aldığımız nefes için şükretmemiz gerektiğini şu son üç günde daha iyi anladım. Gece yakaladı bizi, şoktan yerimde kımıldayamadım. Babam odama gelip beni kolumdan tutup çıkardı.

Enkaz altında kalan teyzem çıkarıldı. Üç kuzenimden biri defnedildi, diğer ikisi henüz enkaz altından çıkarılamadı diye korktuk. Öldüler sandık, umudumuz tükendi. İkisi de sesini çıkaramazlar çünkü konuşamıyorlar, zihinsel engelliler. Mucize yaşandı, bu akşam 20.00 saatlerinde iki kuzenimden biri sağ salim çıktı enkazdan. Diğerinden hâlâ haber yok ama umudumuz yeniden dirildi.

Hava eksi derecelerde, elektrik sıkıntı, su ve doğalgaz kapalı. Sarıldığımız battaniyeler altında geçirdiğimiz dakikalar zor. Çok fazla kaybımız var, akrabalarımızdan birçoğuna zoraki ulaşmaya çalışıyoruz.

Deprem ise durmuyor, sık sık yokluyor bizi. Oturduğumuz yerde en küçük bir sarsıntıda ayaklanıyoruz. Şehrimin her yeri yıkık dökük. Altında binlerce insan, binlerce can. Yapılan binaların sağlam olmadığı bu kadar yıkıntıyla ortada. Sözün bittiği yerdeyiz, yeniden toparlamak zaman alacak. Şehrim darma dumanken gözlerimizden yaşlar dinmiyor.

Apartmanda oturmuyoruz, evimiz sağlam. Yardım ve desteklerinizi görüyoruz, herkese teşekkür ederiz. İyi ki varsınız. Dualarınızı esirgemeyin lütfen.

Benim gibi deprem bölgesinde bulunan ve bizzat yaşayanlara geçmiş olsun. Umarım bu günleri atlatıp eski yaşantımıza dönebiliriz. Hepiniz seviliyorsunuz.