KAÇAK SAVAŞ (FİNAL)

34. BÖLÜM

Ben geldim, herkese keyifli okumalar.

Lütfen oy ve bir tane de olsa yorum yapmadan geçmeyelim çitlembiklerim.

Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.

İnstagram: misi_deny

'HAR!'

Gece yine tüm karanlığıyla örtmüştü göğü. Oturduğu ağacın altında düşünceler içinde yıldızları seyreden Aslı, ilk bahar akşamının ılık esintisiyle üstüne küçük bir battaniye almıştı. Ağacın altına koyduğu puf koltukta dizlerini karnına doğru çekmişti. Dün akşam Farya'nın çalıştığı kafeye gitmişlerdi, arkadaşının sesini bir de böyle dinlemişti genç kız. Sarılmak istemişti Farya'ya ama cesaret edemeyip yerine oturmuştu. Son günlerde o kadar çok her şeyi içine atar olmuştu ki buna kendi bile şaşırıyordu. Baran'ın aldatmasını zor sindirmişti, ardından tam toparlamışken bu kez de Farya'yla arası bozulmuştu. Ve bu kez tekrar eskisi gibi olamayacaklarının farkındaydı.

Derin bir nefes aldığında gözleri karşı eve çarptı. Farya'nın odasının ışığı uzun zamandır kapalıydı ancak bu akşam kapalı perdelerin ardından görünen ışığı fark etti. Kaşları düşünceyle çatıldı, dostunun mahalledeki eve geri döndüğünü düşündü heyecanla yerinde dikleşirken. Bir süre gidip gitmemekte kararsız kaldı, perdeleri açılan cama dikkat kesildi o an. Balkonun kapısı açılınca oturduğu yerden hızla kalktı ve gözlerini bir saniye olsun ayırmadı. Balkona çıkan adamı gördüğünde heyecanı tuzla buz oldu. Demir'i görmeyi düşünmemişti.

Genç adam, kardeşinin odasına kalan son birkaç parça eşya için girmişti. Farya yazlık bazı kıyafetlerini annesine ayarlatmış, Demir'den de yanına gelecek olursa getirmesini söylemişti. Odadaki küçük valizi almak için odaya girdiği an havasız olan odanın camlarını açtı. Kardeşi balkonda oturmayı severdi, hatta onunla tartıştıklarında kendini balkona atar, eğer kızacağı bir şey yapmışsa saklanırdı. Balkona adım attı, gözleri tam karşıdaki eve çevrildi. Sinirleri bozulurken Alphan'ın inatla birkaç gündür sık sık şirkete geldiği anlar düştü zihnine. Evet, Alphan Feza Serter her seferinde Demir'le konuşmak için geliyor ancak eli boş dönüyordu. Zira Demir, asistanına müsait olmadığını bildirmesini söylüyordu.

Gözlerini çekti evden, o an bakışları aşağıya takıldı. Aslı başını yukarı dikmiş, doğruca ona bakıyordu. Hafifçe esen rüzgar genç kızın saçlarını yüzüne doğru savururken nefesini tuttu Demir. Bakışları kısıldı, çehresi kasıldı usulca. Hissettiği duygulardan kaçmak istercesine kafasını çevirecekti ki Aslı'nın tebessüm edişini ve başını eğip hafifçe selam verişini gördü. Sertçe yutkundu, içinde çağlayan duyguların aksine yüz ifadesi katıydı.