Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollar...
Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum çitlembiklerim.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"HOCA!"
Ben ki deliliğimle mahallede nam salmış Farya, şimdi aynı ünümü fakültede de duyurmuştum. Alphan'ı nasıl göt ettiğimi, daha doğrusu nasıl alt ettiğimi konuşuyorlardı. Adım çıkmıştı resmen. O olayın üzerinden geçen iki günün ardından şu an kafeteryada oturmuş, arkamdaki masada konuşanların sesini işitiyordum.
"Yan masadaki gözlüklü kız var ya, Alphan Hoca'ya derste resti çekmiş. Ben iki yıldır adamın dersinden kalıyorum sesim çıkmıyor korkudan. Kız daha birinci sınıf ama amfide ağzının payını verebiliyor." dedi erkeklerden biri.
"Gerçekten mi? Alphan Hoca dersten atmamış mı kızı ya?"
Hah! Atmıştı atmasına ama o derse alnımın akıyla girmiştim. Gerçi pek alnımın akıyla olmasa da girmiştim işte sonuca bakarsak.
"Atmaz olur mu? Zaten derse geç kaldığı için sınıfa almamış ama kız inadını tutturup girmiş bir şekilde."
"Büyük cesaret valla, geçen yıl ben derse geç kalmıştım. Amfiye girdiğim an bana bir bakışı vardı. Konuşmasına gerek kalmadı adamın resmen. Arkama bakmadan çıktım sınıftan." dedi kızlardan biri. Arkam dönük olduğu için hangisi konuşuyor bilmiyordum.
"Abi vizeler yaklaşıyor ya, çalışmamız lazım. Alphan Hocanın dersinden bu yıl da kalırsam biterim."
Vizeler...
Üç hafta sonra başlayacaktı lakin aklımda tek bir konu bile yokmuş gibi hissediyordum. Çalışmaya başlamam lazımdı şimdiden. İçtiğim karton kahve bardağını alarak ayaklandım. Arkamdaki masada oturanlarla göz göze geldim. Hepsi pür dikkat bana bakıyordu. Oradan uzaklaşıp çöpe attım bardağı. Amfiye çıktım. Bu son dersten sonra bitiyordu ama gelin görün ki hoca sıkıntılıydı. Adam o kadar uyuşuk ders anlatıyordu ki uyumamak için Tom gibi gözüme kibrit çöpü koymam lazımdı. Umarım içtiğim kahve beni dinç tutardı, tek temennim buydu çünkü.
Neyse ki sandığım gibi olmadı, dersin Hocası izinli olduğu için iptal edilmişti. Eve gitmek için otobüs durağında beklerken kulaklığımı çıkardım. Kablolu kulaklık kullanma devrinden devam ediyordum, çünkü diğer Bluetooth kulaklıklarının fiyatları almış başını gidiyordu. İkisi de aynı işlemi görürken neden onu alayım ki, devir tasarruf devri. Gelen otobüse bindim ancak tıklım tıklım dolu olduğundan ayakta kaldım. Arkalara doğru iyice ilerleyip kalabalıktan biraz olsun sıyrılmayı umdum. İnsan bir deodorant filan sıkar, Allah için bu ne kokudur ya! Nefesimi sık sık tutarak bitirdiğim yolculuğun ardından nihayet indiğimde temiz havayı ciğerlerime doldurdum. Allah'ım çok şükür, bismillah!
