KAÇAK SAVAŞ (FİNAL)

7. BÖLÜM

Ben geldim. Herkese keyifli okumalar.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum çitlembiklerim.

Bu arada alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız beni takip etmeyi unutmayın.

(Şuraya bir kıvırcık saç mağduru ve asla topuzundan vazgeçmeyen Farya Kara bırakıyorum.)

"En zor savaş, kafanda bildiklerinle kalbinde hissettiklerin arasındadır..."

'HAYAL?'

Bir insanı tanımak için zaman gerekirdi. Usul usul, ince ince işlemek. En küçük ayrıntıları onun beynine kazımanız lazımdı. Sizinle alakalı şeyleri zihninde tutmasını sağlamak kadar zor bir şey yoktu ancak siz elinizden geleni yaptıktan sonrasını onun bilinçaltı zaten otomatikman sizinle alakalı şeyleri hatırlardı. Şu an Alphan'a bunu uyguluyordum. Kendim hakkında küçük detayları öğrenmesini sağlıyordum. Dikkatini de çekmiştim, ki bunu beklediğim söylenemezdi.

Geçen gün derste gözlerimi ona dikmiş bakarken bakışlarını bana çevirdiğini görünce elimi boynumdaki küçük bene atıp kaşır gibi yapmıştım. İlkinde umursamadı, lakin gözü her bana döndüğünde parmaklarım boynumda olunca dikkati oraya yöneldi. Önce boynuma sonra tekrar yüzüme baktığında hafifçe gülerek dudağımı dişlemiştim. Sertçe yutkunmuş, ardından hızla gözlerini benden çekmişti. Bu ikimiz için de ilkti.

İlk defa bir erkeğin benden etkilenmesini sağlamıştım ve Alphan ilk defa bana böyle bakmıştı. Kararmış gözleri, hareket eden adem elması ve sıktığı çenesi...

Kirli sakallarının çevrelediği sert çehresinde benden etkilendiğini belli eden yüz ifadesini görmek gurur vericiydi. O günden sonra yine eski haline dönmeseydi tabi. Evet, tekrar görmezden gelinmeye başlamıştım. Her dikkatini çekmeye çalışmamı geri püskürtüyordu ve bunu hiçbir şey yapmayarak yapıyordu. Karşısında konuşuyordum, yokmuşum gibi duymazlıktan geliyordu. Dik dik gözlerine bakıyordum, bir kez olsun bana bakmıyordu. Derste soru sormak için konuştuğumda bile cevaplamamıştı. Diğerleri bile böyle bir şey beklemediği için bir bana, bir Alphan'a bakıp durmuşlardı ders bitene kadar ancak bunu bile umursamadı. Eskiye geri dönmüştük yani anlayacağınız.

Vizeler bitmiş, zorlu geçen iki hafta sonrasında konserler başlamıştı, ki herkes bunu bekliyordu. Ben mi? Sadece iki sanatçı dışında diğer sanatçıların konserine gitmeyi düşünmüyordum. O iki sanatçı da şarkılarını gerçekten çok sevdiğim için gidecektim zaten. Üniversitede sevgilisi olmayan insanlar sayılıydı ki onlardan biri de bendim. Genel olarak tanıdığım herkes sevgilisiyle plan yaptığında yalnız gidecek olmam hayatın bana bir tarafıyla gülme şekliydi sanırım. Zaten çok kişiyle samimi olmadığım için tanıdıklarım iki elin parmağını geçmezdi.