KAÇAK SAVAŞ (FİNAL)

28. BÖLÜM

Ben geldim. Herkese keyifli okumalar.

Lütfen oy vermeyi ve bolca yorum yapmayı unutmayalım.

Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.

İnstagram: misi_deny

'HARABE!'

Boşluk...

Koca bir boşluk hissediyordu genç adam. Issız, yapayalnızdı. Kalbinin tam ortasında hissettiği o göçük hayatını tepetaklak etmişti. Baktığı her yerde gözleri onu arıyordu. Deli, hırçın ve inatçı kadını...

Daha agresif, daha sert ve daha çekilmez bir adama dönüşmüştü şu son üç haftada. Tam üç hafta olmuştu Farya hayatından çıkalı. Final sınavlarında birkaç kez görmüştü fakat genç kız, Alphan yokmuş gibi davranmıştı. Çevresindeki herkesi görüyordu lakin Alphan'a kördü gözleri. Bir onu görmüyordu zaten. Farya dediğini yapmıştı, görmüyorum seni diyerek gerçekten ona kör olmuştu. Bir aylık sömestr tatili boyunca da onu göremeyeceğini biliyordu. Mahalledeki evlerinde buz gibi olan havaya aldırmadan balkonda oturmuş, kaçıncı kahvesini içtiğini bilmeden karşısındaki evin balkonuna gözlerini dikmişti. Biliyordu, o balkon kapısı açılmayacak, Farya'yı göremeyecekti. Yine de bakıyordu işte.

Uykusuzluktan gözleri kan çanağına dönmesine rağmen umrunda değildi. Buz gibi havayı da hissetmiyordu. İçtiği kahvenin tadını, yediği yemeğin lezzetini, uyuduğu o birkaç saatlik uykuyu... Hiçbir şeyin tadı yoktu, aldığı nefes bile zehir gibiydi. Hissettiği tek şey kalbinin sızıydı sadece.

Sahi nasıl böyle acı çekebilirdi? Bu nasıl mümkün olabilirdi ki? İnsan sevince böyle mi hissediyordu? Bu kadar acı çekmesi normal miydi? Farya'nın sözleri aklından çıkmıyordu. Bakışları zihnine düştükçe çektiği ızdırap kalbine defalarca hançer saplıyor, acımadan kanatıyordu.

Üç hafta öncesi geldi gözlerinin önüne bu kez. Farya'nın cıvıl cıvıl konuşması, kendisine diklenmesi, kıvırcık saçları, o kahve gözleri, delilikleri, kokusu, dudakları, teni ve kalbi... Evet kalbi, Alphan hiç söyleyemedi ama Farya'nın güzel kalbine şahit olmuştu. O gün görmüştü işte genç kızı. O gün işlemişti nakış nakış yüreğine. Farya kendisini öptüğü günden sonra ağzına geleni sayıp gitmişti. Ardından onunla konuşmak istemişti Alphan ancak genç kız kesinlikle bunu istemiyor, kaçıyordu. Nihayetinde aslında Aslı'yla yapacağı yürüyüşte kendisi gitmişti Farya'yla. İlk başta genç kız kulaklıklarını takıp duymazlıktan gelse de Alphan onunla konulmuştu. Yaşanmaması gereken şeylerdi, unutalım. Kimse bilmesine gerek yok, demişti Farya'ya. Hatta öncesinde kızı kırdığı için özür niteliğinde bir konuşma da yapmıştı. Farya ise unuturum, diyerek gitmişti. Titreyen sesini işitmişti Alphan. Ne olursa olsun onu yalnız başına göndermek istememişti, ardından takip etmişti yol boyunca. Farya farkında değildi ama Alphan her bir hareketini izliyordu o sırada. Genç kızın ağladığını da duyabiliyordu. Kendince geçer, diye düşünmüştü o an. Geçmeyeceğini şimdi kendisi yaşayarak tecrübe ediyordu.