Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollar...
Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum çitlembiklerim. Lütfen bir tane de olsa yorum yapmadan geçmeyelim.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
İnstagram: misi_deny
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'RÜYA!'
Yeniden başlamak... Ben Alphan'a yeni bir şans vermiştim. Sadece hatalı olan o değildi, ben de hatalıydım. Sevgimin takıntı haline gelmesine sebep olduğumda bunu inkar ederek gurursuzca peşinde dolanmıştım. Attığı her adımda, gittiği her yerde karşısında beni bulması, asla vazgeçmeyişim ve onun da dediği gibi bir yapışkan misali yük olmuştum. Beni sevmeseydi bu kadar peşimden koşmazdı diye düşünüyordum şimdi ama ona olan öfkem dinmiyordu. Rakı masasında alay etmesi gururumadokunmuştu.
Canım yanıyordu, yine de affetmek için ona şans verdim evet. Ancak bu demek değildi ki Alphan'a sonsuz güveniyorum, sadece yarama merhem olabilecek miydi merak ediyordum. Beni iyileştirebilecek miydi ve yeniden deneyecek miydik bilmek istiyordum.
O günden sonraki geçen üç gün boyunca kapımın önünde buluyordum Alphan'ı. Elinde ya sevdiğim çikolatalar ya da çiçeklerle dikiliyordu. İşte yine buradaydı. Bu kez elinde bir taşıma kafesi vardı. İçinde gördüğüm kedi ise gözlerimi irice açmama neden oldu. Şerefsiz miydi o? Benim kedimin onda ne işi vardı? "Şerefsiz?" diye ciyakladım.
Alphan kaşlarını çatarak kafesi geriye doğru çekti. "Şerefsiz değil o, püsküllü."
"Ne püsküllüsü? Dişi değil ki benim kedim!" derken kafese uzandım. "Onu nasıl evden çıkardın?"
Yeniden geriye çekti benden uzaklaştırarak. Ağzının içinde bir şeyler söyledi ancak duyamadım. Sonra bana tersçe baktı. "Senin kedin değil, ben sahiplendimpüsküllüyü. Bir aydır beraberiz."
Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı. Aynı şerefsize benzeyen gri kediye dikkatle baktım. Kuyruğundaki tüyleri şerefsizinkine göre daha uzundu ve gerçekten de bir püskül gibi görünüyordu. Alphan'a çevirdim yeniden bakışlarımı. "Sen insan sevmiyorsun, bir kediyi nasıl sahiplendin şaşkınım şu an."
Tek kaşını kaldırdı. "İnsan sevmediğimi de nereden çıkardın?" dedi ters ters.
Yüzümü buruşturdum. "Herkese nefret eder gibi baktığın için olabilir mi?" taklidini yaparak kaşlarımı çattım, yüzümü de iğrenir bir ifadeye soktum. "Böyle bakıyorsun işte, millet sana küfür etmiş gibi hepsine içinden beddua okuyorsun sanki."
