Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollar...
Ben geldim çitlembiklerim. Herkese keyifli okumalar.
Oy ve satır aralarında yorumlarınızı bekliyorum.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız beni takip edebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Bana ait notlar... Bilseydim saklayacağını asla aptalca şeyler yazmazdım.'
'MEYDAN OKUMA!'
Biraz daha yaklaştım. Kokusu tüm benliğimi ele geçirdiğinde artık ipleri koparmış gibi hissediyordum. Ona yaklaşmamla nefesini tuttu. Elimin altındaki omuzları daha da kasıldı mümkünmüş gibi. "Benden etkileniyorsun Alphan Feza Serter!"
Öfkelendi. Halbuki onu dekana şikayet etmekle tehdit ettiğimde bile sakindi ancak şimdi sinirinden alnının ortasındaki damar pıt pıt atıyordu. Bense heyecandan aldığım sık nefesler ve kalbimin gümbürtüsü yüzünden onun bu halini umursamıyordum bile. Şu an resmen Alphan'ın kucağındaydım. Bu aklımın hayalimin almayacağı bir şeydi.
Öfkeyle harmanlanan koyu bakışları bütün yüzümde kademe kademe gezindi. Alaylı bir tebessüm oluştu bu kez soğuk harelerinde. "Senden etkilenmek?" gözleri baştan aşağı süzdü beni. "Hangi erkek senin gibi bir kızdan enkilenir ki?"
İçimdeki özgüven aniden bir balon gibi patladığında kucağından kalktım hızla. O hâlâ oturmaya devam ederken birkaç adım uzaklaştım ve karşısında dimdik durdum. "Benim gibi bir kız nasıl oluyor?"
"Aptal, bir kene kadar yapışkan ve itici!" tek kaşını kaldırdı. "İnsanların hayır dediği ne varsa yapıyorsun ve bunu içinden öyle geldiği için yaptığını düşünüyorsun ama aslında öyle değil. Sen sadece sana yapma, dedikleri şeyi yapmaktan zevk alacak kadar hastasın."
Adi herif!
Beni tanığını düşünerek sürekli yargılıyordu. Hakkımda yanlış fikre kapılmasının nedeni bana olan önyargısıydı. O her şeyi bildiğini sanan, ukala tavrı benim hakkımda da kendince bir şeyler üretmişti sadece o kadar. Herkesin yapma, dediği şey bana göre doğru olduğu için yapıyordum. Bundan da asla pişman olduğum olmamıştı. Çevremdekilerin gözünde ağzı iyi laf yapan, deli, nerede ne konuşacağını bilmeyen ve kafasına koyduğunu yapan bir kız olarak biliniyordum evet. Lakin bu benim hasta olduğum anlamına gelmezdi. Alphan her zaman olduğu gibi birine yüzeysel biçimde bakarak aklınca fikir üretiyordu. Bunda başarılı olduğunu biliyordum. Genelde insanlarla birkaç sohbetin ardından onu çözerdi. Daha doğrusu çözdüğünü sanardı çünkü bende etkili olmamıştı bu.
Kahkaha attım bir an. "Hemen şu an gidip testler yaptırır ve bunun doğru olmadığına dair sana rapor sunabilirim." oturduğu sandalyeye yaklaşıp eğildiğimde hareleri koyulaştı, dişlerini birbirine sertçe geçirip yutkunurken burnumu burnuna sürttüm. "Peki sen?"
