VMA_ΠΑΘΟΣ #4

13.2

ΡΑΜΟΝ

Η Λόρα Έιμς είχε καταταγεί πρόσφατα στη σχολή. Ο φάκελος της είχε περάσει από το γραφείο μου και προωθηθεί στο γραφείο Επιλογής του Άντερσεν. Η κοπέλα ήταν ικανή και πειθαρχημένη· είχε αποφοιτήσει με άριστα από το τμήμα ψυχολογίας. Αυτό και μόνο θα μας έλυνε τα χέρια με το ξεκαθάρισμα των ανίκανων υποψηφίων.

«Άσε με να σε βοηθήσω».

Κάθισα στο καπάκι της τουαλέτας δίνοντάς της χώρο να κινηθεί. Έβγαλε τα απαραίτητα από το ντουλάπι και άρχισε να περιποιείται τις πληγές μου.

«Ευτυχώς δεν χρειάζεσαι ράμματα».

Δεν θα έκανα ψιλοκουβέντα μαζί της.

«Τι δουλειά έχεις εδώ μέσα;»

«Θα σε ενημερώσουν για τις αλλαγές που θα γίνουν στην Οικογένεια του Λιόν». Μου κόλλησε ένα τσιρότο στο φρύδι και μου γύρισε την πλάτη για να πλύνει τα χέρια της. «Δεν θα σου αρέσει τίποτα από όσα θα ακούσεις, αλλά πρέπει να συμφωνήσεις».

Τι στον πούτσο έλεγε;

«Ο Βίκτορ σε έβαλε;»

Η επιβεβαίωση ήρθε από το βλέμμα της μέσω της αντανάκλασης του καθρέφτη και ήταν αρκετή για να με τινάξει όρθιο. Γιατί έχωνε παντού τη μύτη του; Δεν είχε αναλάβει καν τη θέση του πατέρα του και κινούταν λες και ήταν πιο πάνω κι από τους ιδρυτές.

Βρίζοντας πήγα προς την πόρτα.

«Θα επικοινωνήσει μαζί σου και θα σου εξηγήσει» πρόσθεσε κι αντί να γυρίσω το πόμολο, γύρισα ξανά σε εκείνη.

Η Λόρα μετρούσε σκάρτο χρόνο στη σχολή κι από όσα είχε δει μου έκανε εντύπωση πώς στον διάολο ήταν τόσο ψύχραιμη.

«Το ξέρεις πως είσαι μπλεγμένη στα σκατά;» απορία και δήλωση μαζί. «Έχεις ιδέα πόσο επικίνδυνο είναι να επιβιώσεις μέσα σε μία Οικογένεια όταν διαρκώς την ανακατεύουν; Αν συνεχιστούν έτσι δεν θα μείνει τίποτα».

«Ίσως».

«Σίγουρα» τη διόρθωσα. Έπρεπε να καταλάβει τι γινόταν κι όσο ήταν καιρός είτε να κρατήσει αποστάσεις από τις εντολές είτε να παραιτηθεί από το μπουρδέλο. «Θα μας πάρει ο διάολος με τις μαλακίες τους».

«Πρέπει να δεχτείς, Ραμόν».

«Να δεχτώ;» την ειρωνεύτηκα κι έπιασα πάλι το πόμολο.

«Είναι ο μόνος τρόπος να τη φέρει πίσω».

«Ποια;»

«Αυτή που ψάχνεις».

Έκανα στην άκρη και έφυγε πρώτη.

Στηρίχτηκα στον πάγκο και πήρα βαθιές ανάσες για να ηρεμίσω. Ο γελοίος, μέσω της Λουάν προσπαθούσε να κερδίσει τη συμμετοχή μου σε ό,τι αρρωστημένο είχε οργανώσει.

Φτάνοντας στο ισόγειο δεν είχα βρει εντελώς την αυτοσυγκράτησή μου και μπαίνοντας το γραφείο ήταν φουλ απαρτία. Αν έκρινα από τις δυσαρεστημένες φάτσες τους μάλλον με περίμεναν παραπάνω απ' όσο άντεχε το εγώ τους. Έπιασα μια γωνία του δωματίου κι άναψα τσιγάρο. Αν και δυσκολευόμουν να καταλάβω γιατί έπρεπε να δώσω αναφορά για μια Οικογένεια που αρχηγός της ήταν ο Λιόν περισσότερο αγωνιούσα για την εμπλοκή της Λουάν παρά τις μπούρδες που θα άκουγα από δαύτους.