ΛΟΥΑΝ
Η μεταλλική κατασκευή ξεκινούσε από το άνοιγμα της πόρτας και έφτανε μέχρι την άλλη άκρη του τοίχου ενώ σε ύψος άγγιζε σχεδόν το ταβάνι. Στα ράφια της μηχανοκίνητα εξαρτήματα, μινιατούρες αυτοκινήτων και οι φάκελοι πελατών στην ίδια γνώριμη σειρά.
Ήταν πίσω μου όταν τράβηξα ένα τυχαίο ντοσιέ.
«Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε».
Η φωνή του ήταν πιο ήπια, η ένταση να είχε μεταφερθεί στην ανάσα του. Με κάθε εκπνοή την έφτανε καυτή στον λαιμό μου.
Έβαλα τον φάκελο στη θέση του και γύρισα να τον κοιτάξω.
«Πράγματι...». Οι φάκελοι ήταν όπως τους είχα ταξινομήσει τρία χρόνια νωρίτερα όμως το μεταξύ μας ήταν εντελώς διαφορετικό. «Γιατί είσαι θυμωμένος;»
«Αγχωμένος είμαι».
«Γιατί;»
Πέρασε τα χέρια του πλάι από τους ώμους μου και στηρίχτηκε πίσω μου. Ανάμεσα σε εκείνον και τη μεταλλική κατασκευή το άρωμα πούδρας μπλέχτηκε με το οξυγόνο μου. Έκλεισε στιγμιαία τα μάτια και είδα την καρδιά του να απαλαίνει τους χτύπους της κερδίζοντας σταδιακά ό,τι είχε αφήσει να τον ελέγξει λίγο νωρίτερα.
«Έχω συνεννοηθεί με τον Βίκτορ, άγγελέ μου. Θα κάνω τη δουλειά από απόσταση κι εσύ θα με περιμένεις στο σπίτι».
«Πώς θα είμαι ασφαλής ενώ θα είμαι μόνη κι εσύ εκτός πόλης;»
«Δεν θα συμβεί τίποτα-».
«Το ίδιο μου είχες πει και πριν μία εβδομάδα» τον έκοψα.
Η έκφρασή του παρέμεινε ήρεμη όμως ήταν πολύ κοντά μου για να κρύψει τις σκέψεις του. Το μέσα του πάλευε στέλνοντας αυτή τη φορά την ένταση να γεμίσει με αίμα τις φλέβες στους πήχεις του και να γίνει γροθιά στις παλάμες του. «Σε παρακαλώ...» είπε εστιάζοντας καρφί στα μάτια μου. «Ακολούθησε το πρόγραμμα, δεν θέλω να μπλεχτείς κι άλλο στην Οικογένεια».
«Τότε ακύρωσε ό,τι έχεις κανονίσει».
Χαμογέλασε κοφτά και πισωπάτησε.
«Γιατί θέλεις να φερθώ μαλακισμένα, ε;»
«Μείνε εδώ να κάνεις τη δουλεία σου» πρόσθεσα αλλά κούνησε το κεφάλι λες και του ζητούσα κάτι παράλογο.
«Δεν μπορώ να το ακυρώσω ξανά, Λουάν». Έφτασε στην άλλη άκρη του δωματίου και πήρε μια μπίρα από το ψυγείο. Ήπιε και ακούμπησε με την πλάτη στον νεροχύτη. «Δεν είναι τόσο απλό».
Ούτε αυτό που θα συνέβαινε το βράδυ ήταν απλό. Ούτε η προστασία μου ήταν απλή, ούτε τίποτα. Όλα ήταν περίπλοκα και επικίνδυνα και την τελευταία φορά που κάτι κρίσιμο τον είχε στείλει μακριά από την Οικογένεια είχε επιστρέψει σακατεμένος.
«Τότε θα ακολουθήσω τη ροή του σχεδίου».
«Για ποια γαμημένη ροή μιλάς;»
«Τη ροή της Οικογένειας». Πλησίασα το γραφείο, μια επιφάνεια καλυμμένη με τρεις οθόνες, δύο πληκτρολόγια, φακέλους και σκόρπια χαρτούρα. «Πώς βρίσκεις αυτό που θέλεις μέσα σε αυτό το χάος;»
«Μην αλλάζεις θέμα, Λουάν».
Δεν μίλησα.
Το θέμα είχε λήξει.
«Εκτός αν όλο αυτό σε βολεύει...» μουρμούρησε και άρχισε να με πλησιάζει. Σταμάτησε απέναντί μου κι έγειρε το κεφάλι στο πλάι με απορία. «Αν ψάχνεις για έναν επιπλέον γύρο».
«Τι εννοείς;»
«Να γαμηθείς ξανά με τον Ντέιμον».
ESTÁS LEYENDO
VMA_ΠΑΘΟΣ #4
Novela JuvenilΒιβλίο 4ο Ραμόν Σιέγκα "Καλώς ήρθες στην κόλαση, άγγελέ μου".
