ΡΑΜΟΝ
Όταν επέστρεψε ο Βίκτορ τους πλησίασα και στάθηκα σε ένα ημικύκλιο που την έφερνε απέναντί μου. Απέφυγε κάθε βλέμμα μου ώσπου οι άντρες έδωσαν τα χέρια επιβεβαιώνοντας τη συνεργασία τους.
Ο Ντέιμον έφυγε μαζί της, ο Βίκτορ μου πρόσφερε τσιγάρο.
«Ήξερες πως θα την έφερνε;»
«Δεν ήμουν σίγουρος».
«Είναι μαζί;»
«Ούτε γι' αυτό είμαι σίγουρος».
Ο Βίκτορ είχε καταφέρει να χώσει τη Λουάν στην υπηρεσία κι έτσι στο χειρότερο σενάριο που περίμενε τη σχολή δεν θα κινδύνευε λόγω συγγένειας. Όμως το θέμα είχε μπλεχτεί αρκετά. Η υπηρεσία δίνοντας μας την αποστολή και το χρονοδιάγραμμα είχε φροντίσει να πιέσει τη φάση, ορίζοντάς τη ως παρατηρήτρια των όσων έτρεχε ο Βίκτορ. Αυτό ήταν το κομμάτι που ήδη ήξερα, αυτό που δεν ήξερα και δεν ήμουν διόλου προετοιμασμένος ήταν το πόσο μέσα στην Οικογένεια είχε βρεθεί τελικά να κινείται.
«Πόσο κοντά είναι με τον Ντέιμον;»
Άναψε τσιγάρο και με μια κοφτή ματιά έστειλε τη Λόρα στο αυτοκίνητο.
«Δεν ξέρω τι παίζει μεταξύ τους, Σιέγκα. Αν είναι σοβαρό ή όχι, στα αρχίδια μου, δεν μου αρέσει καθόλου, ωστόσο δεν είναι το μόνο πρόβλημα».
Ο Μαξ ήθελε τον Λιόν στην υπόθεση όσο τον ήθελε και για τη θέση του. Ίσως να ήταν η εξιλέωση που έψαχνε σε σχέση με το ότι τον είχε εγκαταλείψει με τη γέννησή του. Ίσως τα γεράματα να τον είχαν ταρακουνήσει ίσως όχι, το θέμα ήταν πως ο Λιόν είχε πάρει τον κατήφορο ακολουθώντας για μεγάλο διάστημα τη συνάρτηση, αλκοόλ-γυναίκες-στοιχήματα. Ο Μαξ είχε σκοπό να τον συνεφέρει. Μαθαίνοντας πως η υπηρεσία θα έστελνε παρατηρήτρια στην υπόθεση τους ζήτησε να τη χρησιμοποιήσει για κάποιο διάστημα.
«Για να τον κόψει από την κραιπάλη την έβαλε να τον υπνωτίζει με χάπια. Δεν έχω ιδέα με τι τρόπο το κάνει η αδερφή μου, το θέμα είναι πώς όταν ο Λιόν δέχτηκε να συμμετάσχει στην αποστολή, την τράβηξε μαζί του και την έμπλεξε περισσότερο. Για να την προστατέψει, μιας και δεν ξέρει τον ρόλο της, την έφερε σε επαφή με τον Ντέιμον που την όρισε σε μία από τις χορεύτριες της Κορύφωσης».
«Ούτε ο Ντέιμον ξέρει για τη Λουάν;»
«Όχι».
Σκατά.
«Πες της να ξεκόψει».
«Δεν είναι απλό» είπε δείχνοντάς με με την καύτρα. «Η υπηρεσία βολεύτηκε με την τροπή που πήρε το θέμα. Όσο πιο μπλεγμένη είναι η Λουάν με την Οικογένεια τόσο περισσότερες πληροφορίες ποντάρει να τους μεταφέρει».
Τι μαλακίες ήταν αυτές;
Έβαλα τα χέρια στις τσέπες και στράφηκα στο εγκαταλελειμμένο γήπεδο που επεκτεινόταν μπροστά μου. Αντί για γκαζόν, χώμα και αγριόχορτα κάλυπταν την έκτασή του. Ο ήλιος είχε πάρει θέση να δύσει στο απέναντι πέταλο. Εκεί που κάποτε οι φίλαθλοι γεμίζαν το μέρος με συνθήματα υπέρ της ομάδας τους τώρα όλα είχαν διαφορετική χρήση.
Ο χρόνος δεν άφηνε τίποτα ίδιο. Κάποια τα κατάστρεφε κι άλλα είχε την τάση να μας τα επιστρέφει σαν σφαλιάρα κατάμουτρα.
«Δεν υπάρχει άλλη λύση, Ραμόν» πρόσθεσε κι απλά έγνεψα.
Ήξερα πολύ καλά τι εννοούσε, όπως κι εκείνος ήξερε πως ακόμα κι αν δεν το πρότεινε, αργά ή γρήγορα θα το απαιτούσα.
«Πάρε έγκριση και στείλε τον φάκελο στο συνεργείο».
YOU ARE READING
VMA_ΠΑΘΟΣ #4
Teen FictionΒιβλίο 4ο Ραμόν Σιέγκα "Καλώς ήρθες στην κόλαση, άγγελέ μου".
