Λουάν
Δύο μέρες αργότερα τελειώνοντας από τη σχολή μπήκα στο αυτοκίνητο του Μέισον αλλά αντί για το σπίτι βρεθήκαμε στην Κορύφωση, στο γραφείο του Ντέιμον.
«Τα έμαθες;» τον ρώτησε ο Μέισον.
«Ναι». Έκανε στην άκρη τον κίτρινο φάκελο που είχε μπροστά του και χτύπησε με τις γροθιές του το έπιπλο. Δεν ξαφνιάστηκα ούτε από τα νεύρα του αλλά ούτε και από τις πληροφορίες που δεν μεταφέρονταν σε ηλεκτρονική μορφή. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονταν οποιαδήποτε είδους παρακολούθηση προερχόταν από εξωτερικούς παράγοντες όπως η υπηρεσία μου. Επίσης, ο Ντέιμον πάντα ξεσπούσε έντονα.
«Το στανιό μου... Ξέρουμε τι ψάχνει;» τον ρώτησε.
«Τον περιέγραψα στον Ραμόν και του έστειλα υλικό από τις κάμερες του σπιτιού. Ο τύπος μας παρακολουθεί συστηματικά» ανέφερε ο Μέισον.
«Σκατά» γρύλισε. Τινάχτηκε όρθιος, πέρασε τα χέρια πάνω από το κεφάλι του και έγνεψε προς το μέρος μου χωρίς να πάρει την προσοχή του από τον συνεργάτη του. «Τι θα γίνει με αυτή; Ο αγώνας δεν παίρνει αναβολή. Είναι ευκαιρία να γίνουν συλλήψεις».
«Ανήκω στην υπηρεσία» πετάχτηκα στην κουβέντα τους.
«Ανήκεις στην Οικογένεια και αυτή τη στιγμή έχουμε πρόβλημα με την προστασία σου» φώναξε δείχνοντάς με.
«Δεν υπάρχει θέμα. Ο Ραμόν επιστρέφει σήμε-».
«Μην τον υπολογίζεις» πάτησε επάνω στη φωνή μου. «Τι επιλογές έχουμε;» απευθύνθηκε στον Μέισον.
«Η Τζουλιέτ και η Ρόζαλιν θα είναι υπό την προστασία του Λέιτον. Εγώ και η Λόρα στα πόστα μας στην Κορύφωση. Εσύ στον αγώνα και μέσα σε όλα, είναι και ο Κωδικός σου που μένει ακάλυπτος».
«Σκατά και πάλι σκατά» φώναξε και άρχισε να κόβει βόλτες.
«Ο Λιόν;» απόρησε ο Μέισον.
«Κερκίδες και μετά κρατητήριο».
«Τότε μαζί του».
Ο Ντέιμον φρέναρε μπροστά του.
«Δεν έχουμε άλλη λύση, Κολτ».
«Εντάξει» συμφώνησε και στράφηκε προς το μέρος μου. «Μετά τον αγώνα θα κάνεις κρατητήριο με τον Λιόν. Ντύσου ανάλογα».
Ο αγώνας είχε κανονιστεί μεταξύ του Ντέιμον και του Βίκτορ· στις κερκίδες θα παραβρίσκονταν για πρώτη φορά μέλη από τη συμμορία των Καλόνσο. Με το τέλος, η τοπική αστυνομία θα έπαιρνε σήμα και θα έκανε στοχευμένες συλλήψεις. Μέλη συμμοριών, ξέμπαρκους φοιτητές και τον Λιόν για ξεκάρφωμα. Για να μην μείνει ακάλυπτη η Εύα, ο Κωδικός του Ντέιμον, θα την πήγαινε στον αγώνα με πρόσχημα να τη βγάλει εκτός Οικογένειας και παράλληλα να μου δώσει τη θέση της. Τη στιγμή που θα φορτωνόμουν το περικάρπιο, γινόμουν επίσημα μέλος, άρα θα είχα την προστασία του Λιόν, ακόμα κι αν δεν ήξερε πως ήμουν ήδη Κωδικός.
Όλα αυτά αναφέρθηκαν από τον Ντέιμον στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Μαξ.
«Στείλε στον διοικητή της αστυνομίας τη φωτογραφία της Λουάν και τα στοιχεία της» απευθύνθηκε στον Μέισον με το τέλος της συνομιλίας του με τον ιδρυτή. «Ενημέρωσε τη Λόρα για τις αλλαγές και πες της να κάνει σαφές στον Λέιτον τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν θέλω να γίνει το παραμικρό λάθος. Δεν θέλω τσαμπουκάδες, όπλα, ούτε σκατένιες συμπεριφορές».
Φύγαμε τη στιγμή που ο Λιόν απαντούσε στην κλήση του Ντέιμον.
Παρκάροντας στο σπίτι, ο Μέισον καρφώθηκε στον πλανόδιο μικροπωλητή στο απέναντι πεζοδρόμιο.
«Μας παρακολουθεί» εξήγησε πριν καν ρωτήσω. «Ξέρει πως τον έχω καταλάβει και δεν δείχνει να φοβάται. Αν δεν φοβάται για τη ζωή του είναι πρόβλημα». Έσβησε τη μηχανή και στράφηκε προς το μέρος μου. «Θα είσαι ασφαλής στο κρατητήριο, όμως μόλις ο Βίκτορ ενημερωθεί για το σχέδιο θα επικοινωνήσει μαζί σου και πρέπει να τον καθησυχάσεις».
Συμφώνησα νεύοντας.
Μπαίνοντας στο δωμάτιό μου δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να φορέσω. Με τον Λιόν δίπλα μου τα μάτια των συμμοριτών θα ήταν καρφωμένα επάνω μας. Έπρεπε να δείχνω μέλος της Οικογένειας ή να παριστάνω μια ξέμπαρκη φοιτήτρια; Τι ήταν κατάλληλο για έναν ρόλο που με πετούσε σε ένα κρατητήριο;
Κάθισα στο κρεβάτι και πήρα βαθιά ανάσα. Ό,τι κι αν είχα υπογράψει με την εισχώρησή μου στην υπηρεσία ήταν εντελώς κόντρα με αυτό που ζούσα. Έκλεισα τα μάτια, ξάπλωσα και τότε χτύπησε το κινητό μου.
«Λουάν...»
«Ραμόν;» τινάχτηκα όρθια. «Ο Μέισον μου είπε πώς μας παρακολουθούν κι εσύ... Που στα κομμάτια είσαι;» φώναξα.
«Ηρέμισε».
Να ηρεμίσω; Ήμουν ένα βήμα πριν την υστερία κι εκείνος μου έλεγε να ηρεμίσω.
«Θα κάνω κρατητήριο, Βραζιλιάνε. Κρατητήριο γιατί δεν έχω προστασία».
«Θα προσπαθήσω να είμαι εκεί πριν τις συλλήψεις αλλά ακόμα κι αν τα καταφέρω ο Μαξ δεν αλλάζει το σχέδιο».
Τι στο καλό... «Γιατί;»
«Γιατί θέλει να προκαλέσει ρήξη ανάμεσα σε μένα και τον Βίκτορ».
«Γιατί να κάτι τέτοιο, γαμώτο;»
«Γιατί είναι μαλάκας».
Δεν ήταν απάντηση.
«Γιατί;» επέμεινα.
«Με τον αδερφό σου έχουμε αρκετά θέματα σε εκκρεμότητα αλλά κανένα από αυτά δεν αφορά τον μαλάκα ιδρυτή».
«Τι θέματα;»
«Θα είσαι ασφαλής με τον Λιόν» πρόσθεσε και τοέκλεισε.
YOU ARE READING
VMA_ΠΑΘΟΣ #4
Teen FictionΒιβλίο 4ο Ραμόν Σιέγκα "Καλώς ήρθες στην κόλαση, άγγελέ μου".
