VMA_ΠΑΘΟΣ #4

6.1

ΡΑΜΟΝ

«Μου αρκεί» είπε και χύθηκε στην καρέκλα λες και το είχα ήδη φτιάξει.

«Όχι άμεσα» τόνισα.

«Μου κάνει» επανέλαβε και μου εξήγησε πως ήδη με είχε πετάξει εκτός αποστολής. Οι ιδρυτές είχαν συμφωνήσει να παραμείνω στη σχολή και να σχεδιάσω το πρόγραμμα παρακολούθησης που θα έφερνε τη σφραγίδα τους. Ένα πρόγραμμα που θα λειτουργούσε σαν κρυφός φύλακας για τις οικογένειες τους.

Ακούγοντας την ιστορία σκάλωσα. Η εμπλοκή των ιδρυτών θα μπέρδευε το θέμα.

«Πως είσαι σίγουρος πως δεν θα το στρέψουν σε λάθος κατεύθυνση;» τον τσίγκλησα.

Κοίταξε το ταβάνι σαν να προσπαθούσε να βάλει αέρα στα πνευμόνια του. Ήταν φανερό πως δεν είχε κοιμηθεί δευτερόλεπτο μετά τα χθεσινά. Η Λουάν το είχε σκάσει, η Βι.Εμ.Έι. είχε παντού εχθρούς κι αν η κατάσταση είχε εξελιχθεί ομαλά ήταν θέμα τύχης.

«Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν» είπε στρέφοντας την προσοχή του καρφί επάνω μου. «Ούτε στους άλλους δύο, ούτε στον πατέρα μου. Τείνουν να κάνουν τη σχολή μπουρδέλο της υπηρεσίας γιατί θέλουν περισσότερο χρήμα και εξουσία. Είναι άπληστοι, δεν ακούνε και μέσα σε όλα αυτά πρέπει να προστατέψω τα αδέρφια μου ενώ τρέχω τις γαμημένες αποστολές τους; Θέλω τα δίδυμα έξω από τα σκατά. Ασφαλή και όσο πιο μακριά γίνεται».

«Αλλά να μπορείς να τα ελέγχεις;»

«Ναι».

Ανακάθισε και μου έδειξε το κινητό της Λουάν.

«Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό στη ζωή μου. Είναι ο λόγος που θα δεχτώ την κληρονομία μου και για πάει καλά πρέπει να βρω έναν τρόπο να κοιμάμαι τα βράδια».

Ιδανικό κριτήριο για τους υποψήφιους Αρχαγγέλους ήταν η έλλειψη υποχρεώσεων. Χωρίς τέτοιες ευθύνες στο μυαλό τους υπήρχε μόνο η Οικογένεια που έστηνε ο Μαξ για τις αποστολές. Ένα σενάριο που είχε αρχίσει να γεμίζει τη σχολή με αλήτες γιατί διευκόλυνε τη δουλειά.

«Πρέπει να μπει φρένο στους ανίκανους».

«Θα μπει» συμφώνησε. «Μέχρι τότε, κάνουν κουμάντο οι ιδρυτές και γι' αυτό θέλω να προστατευθούν οι οικογένειές μας από τις μαλακίες τους».

Μιλήσαμε λίγο ακόμα για το θέμα και στο τέλος μου πέταξε μια επιπλέον χάρη σχετικά με τη Λουάν.

«Είσαι σίγουρος;» τον ρώτησα.

«Πρέπει να μάθω αν ακολουθεί τις εντολές».

Δεν ήταν σίγουρος για το παιχνίδι που ήθελε να παίξω αλλά ήταν στρυμωγμένος και δεν είχε άλλη λύση. Συμφώνησα και σε αυτό κι όταν τον συνόδεψα στο προαύλιο, το αυτοκίνητο της Τζανίς περνούσε την είσοδο του συνεργείου.

«Πώς πάει με αυτή;» απόρησε.

Έβαλα τα χέρια στις τσέπες και ανασήκωσα κοφτά τους ώμους. Η Τζανίς ήταν μια μπίλια που τα τελευταία χρόνια έκανε κύκλους και δεν είχε σταθεί ακόμα σε κάποιο σημείο. Μαζί-και-χώρια είχε καταντήσει μια συνήθεια χωρίς λόγο.

«Θα δείξει» είπα.

«Ληξ' το» με συμβούλεψε σαν διαταγή.