VMA_ΠΑΘΟΣ #4

8.3

ΡΑΜΟΝ

Γύρισε στην πλευρά μου και ήθελα να τη γλύψω. Να γονατίσω ανάμεσα στα πόδια της και...

«Φοράτε το ίδιο νούμερο με τον Βίκτορ;»

Κοίταξα τα ρούχα που κρατούσε.

Τι στον διάολο γαμώτο; Πόσο εύκολα με είχε τρελάνει;

Έτριψα μαγκωμένος τον σβέρκο μου.

«Μάλλον».

Ο Βίκτορ μου είχε εμπιστοσύνη κι εγώ πηδούσα την εμπιστοσύνη του.

Ξανά και ξανά.

Χωρίς τέλος.

Πήρα τα ρούχα και τα άφησα στο κρεβάτι. Στη κατάσταση που ήμουν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε ήταν να αλλάξω ή να τον ενημερώσω πως θα δανειζόμουν κάποια δικά του. Όμως αν αναφερόμασταν λίγο σε βλακείες ίσως να συνερχόμουν και τι; Να μου έπεφτε; Αποκλείεται. Ο πούτσος ήταν σημαία αλλά τουλάχιστον θα είχα το μυαλό να μην τον βάλω μέσα της. Ίσως η Λουάν να έφευγε από εκείνο το δωμάτιο κι όταν άλλαζα να έφευγα κι εγώ χωρίς να έχω ξεπεράσει πάλι τα όρια.

«Πρέπει να τον ρωτήσουμε;»

«Τον Βίκτορ;»

«Ναι» είπα και πισωπάτησα.

«Δεν θα έχει πρόβλημα».

Η απόσταση βοήθησε ελάχιστα. Το ίδιο και η ηλίθια συζήτηση που γινόταν.

«Δεν θα έχει πρόβλημα αλλά-».

«Αλλά στην προκειμένη, δεν ήταν δουλειά σου να συμμαζεύεις τις βλακείες του και σίγουρα ούτε δική μου η συναισθηματική φόρτιση που θα έχει η Τζόι αύριο, λόγω του αδερφού μου». Ήταν εκνευρισμένη όταν με πλησίασε δείχνοντάς με. «Όλο αυτό κάνει! Της πουλάει ενδιαφέρον και μετά την παρατάει. Αν δεν τη θέλει να σταματήσει να παίζει μαζί της». Το δάχτυλό της άγγιξε το στέρνο μου κι αντί να ανεβάσω καρφί την προσοχή μου στα μάτια της, πέρασα μια βόλτα από το στήθος της και χάθηκα.

«Δεν φαντάζεσαι τι θέλω να σου κάνω...» Στραβοκατάπια, σταμάτησα. Μέχρι πού μπορούσα να φτάσω και μέχρι πού θα έφτανα τελικά αν μου το επέτρεπε; «Δεν θέλω να φύγεις για Αγγλία» παραδέχτηκα. Κινήθηκα προς το μέρος της αναγκάζοντάς τη να πισωπάτήσει μέχρι που βρήκε τοίχο. Στηρίχτηκα μπροστά της με τις παλάμες πλάι από κεφάλι της. «Θέλω να μείνεις εδώ και να σε νιώθω κοντά μου. Θέλω να είμαι μαζί σου».

Δάγκωσε το χείλος της.

«Μίλησέ του» με παρακάλεσε.

Όλα αυτά τα ήθελε κι εκείνη την τρέλα μου.