VMA_ΠΑΘΟΣ #4

14

ΡΑΜΟΝ

Τρεις φορές με είχε επισκεφτεί στις φυλακές της Φοξ Παρκ.

Καμία δεν ήταν ευχάριστη.

Στην πρώτη με ενημέρωσε πως είχε κανονίσει να μου επιτρέψουν να παραβρεθώ στην κηδεία της μητέρας μου. Χωρίς να σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο μου, άφησε τις λεπτομέρειες στον πατέρα μου. Αυτό που ένιωθα όσο τον είχα απέναντί μου ήταν σκληρό. Εκείνος θρηνούσε τη γυναίκα του, εγώ τη μάνα μου κι όμως κανείς μας δεν μπορούσε να στηριχτεί στον άλλο για να πάρει δύναμη.

Είμασταν μόνοι και σε απόσταση.

Στη δεύτερη μου είπε πως η αποστολή του Λιόν είχε πέσει σε ενέδρα. Τρία από τα μέλη της Οικογένειάς του είχαν σκοτωθεί, μεταξύ τους και ο Σέιτον Μόρντορ. Λίγους μήνες αργότερα, στην τρίτη, μου ανέφερε και τον θάνατο του Βλαντιμίρ. Ο χαμός του γιού του τον είχε ρίξει σε ένα συνδυασμό ποτού και αντικαταθλιπτικών με αποτέλεσμα να τινάξει την καρδιά του στον αέρα.

Δεν ήταν μέρα επισκεπτηρίου κι έτσι όταν ο φύλακας βάρδιας μου ζήτησε να τον ακολουθήσω δεν περίμενα να με κατευθύνει στο αντίστοιχο δωμάτιο. Φτάνοντας μπροστά από την πόρτα ήξερα ήδη ποια θα αντίκριζα κι αν μπορούσα να αποφύγω τη συνάντηση, θα το έκανα.

Η Λόρα καθόταν σε μια από τις καρέκλες που κύκλωναν το τελευταίο τραπέζι της αίθουσας. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Σε εκείνο το σημείο η τσιμεντένια κολώνα μπλόκαρε τη λήψη παρακολούθησης της κάμερας. Επιπλέον, δεν λειτουργούσαν τα μικρόφωνα.

Γύρισα την καρέκλα ανάποδα και στηρίχτηκα με τους πήχεις στη ράχη της, κοιτώντας κατάματα τον αγγελιοφόρο μου.

«Πώς μπορείς και το κάνεις;» αναρωτήθηκα ήρεμα. Ήθελα στα αλήθεια να μου λύσει την απορία. «Πώς μεταφέρεις τις χειρότερες πληροφορίες χωρίς ίχνος συμπόνιας». Έριξα τα χέρια στα γόνατα και έγειρα μπροστά, ακουμπώντας το στέρνο στην ξύλινη ράχη. «Πώς κοιμάσαι τα βράδια, Λόρα; Με ποια δικαιολογία ξυπνάς κάθε πρωί και συνεχίζεις;»

Τα μάτια της θόλωσαν κι ενώ δεν δάκρυσε τουλάχιστον είδα πως δεν ήταν εντελώς άδεια. Όσο μπορούσα μαλάκωσα. Αν δεν την είχε ρουφήξει η Βι.Εμ.Έι. στο απόλυτο τίποτα υπήρχε ελπίδα να σωθεί.

«Ποιος σκοτώθηκε αυτή τη φορά;» ζήτησα να μάθω. Δεν έφταιγε εκείνη για ό,τι θα άκουγα αλλά με τις εντολές που εκτελούσε δυσκολευόμουν να τη ξεχωρίσω από το σύνολο. «Ή καλύτερα, ποιον στείλανε στον τάφο αυτή τη φορά;»

Έσπρωξε προς το μέρος μου ένα πακέτο τσιγάρα.

«Έχει παρθεί απόφαση να κάνουν ξεκαθάρισμα στη σχολή. Θα δώσουν στον Μαξ μια τελευταία αποστολή που θα τρέξει σε έξι μήνες. Θα του βάλουν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και γι' αυτό θα λάβουν μέρος μόνο οι ικανοί».