VMA_ΠΑΘΟΣ #4

33

Ραμόν

Ήταν αργά το απόγευμα όταν το αυτοκίνητο του Μέισον πέρασε την κεντρική είσοδο του συνεργείου.

Ο Μέισον Ροντρίγιεζ ήταν ο άνθρωπος κλειδί ανάμεσα στην Οικογένεια και τη συμμορία των Μάκαπ όπου άνηκε. Συνδετικός κρίκος, έξυπνος και εμπιστοσύνης. Πέρα από αυτά, κι ενώ ήξερα πως οι Μάκαπ ήθελαν να ξεκόψουν από εμάς, με τον Μέισον είχαμε περάσει δύο ολόκληρους μήνες στο ίδιο κελί. Είχαμε έρθει κοντά γιατί είχαμε φάει τα ίδια σκατά. Ο τύπος είχε βρεθεί να πληρώνει για μια δολοφονία που ενώ είχε χρεωθεί, δεν τη θυμόταν. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους λόγω των διασυνδέσεων του Μαξ κι έτσι η λέσχη πάνω που ήταν να ξεκόψει βρέθηκε να χρωστάει στον ιδρυτή.

Αφού με ενημέρωσε τί πληροφορίες ήθελε να μεταφέρω στον Βίκτορ από τον αρχηγό του, Νέτο Ρέγιες, τον κατατόπισα με τις υποχρεώσεις που θα αναλάμβανε μέχρι το κλείσιμο του συνεργείου.

Όταν το θέμα έφτασε στη Λουάν, άναψα τσιγάρο.

«Έχει κανονίσει να βρεθεί με τον Στιβ. Θα έρθει σε καμιά ώρα οπότε του ανοίγεις την πύλη».

«Τόσο απλά;»

Όσο γαμημένα απλό κι αν είχε ακουστεί ήταν σαν να κατάπινα καρφιά ενώ το ξεστομούσα. Ο Μέισον ήξερε πως η φωτογραφία της Λουάν είχε έρθει στα χέρια μου μέσω της Λόρα. Με είχε δει να την κρατάω, να σπάω με την εικόνα της.

«Μπορούν να περάσουν τον χρόνο τους οπουδήποτε εκτός από το γραφείο μου. Τους δίνεις τον χώρο που θέλουν».

«Δεν καταλαβαίνω, φίλε».

«Δεν χρειάζεται».

«Θα αφήσεις έναν μαλάκα να πάρει κάτι δικό σου;»

Έσφιξα τα δόντια. Ό,τι έλεγε ήταν το σενάριο που δεν γούσταρα.

«Τίποτα δεν μας ανήκει».

«Είναι με τον Στιβ;»

«Είναι ελεύθερη να αποφασίσει με ποιον θέλει να είναι».

Τον άφησα και ανέβηκα τσιτωμένος στο πατάρι. Η Λουάν δεν ήταν πουτάνα κι αν συμπεριφερόταν ανεξέλεγκτα ήταν για να κρατηθεί μακριά από κάθε είδους συναίσθημα. Είχε επιλέξει να μοιράζεται από φόβο, λόγω της σχολής. Η Βι.Εμ.Έι. ήταν ένα σφαγείο που έτεινε να τη σκοτώνει όσους αγαπούσε. Ο Βίκτορ είχε μερίδιο ευθύνης αλλά δεν θα στεκόμουν σε εκείνον όσο στις αποφάσεις της. Αν ακολουθούσε το πάθος χωρίς λογική θα αφηνόμουν και θα καιγόμουν πρόθυμα για χάρη της. Θα γινόμουν ό,τι ήθελε, ό,τι είχε ανάγκη και στα αρχίδια μου αν κατέληγα κομμάτια στο τέλος. Θα πήγαινα κόντρα σε όλους όσους την είχαν στείλει μακριά μου για να την προστατέψουν και τελικά την κατάστρεφαν αργά χωρίς σκέψη.