ΡΑΜΟΝ
Με μισή «καλημέρα» έβαλε καφέ και έκανε την κίνηση να επιστρέψει στο δωμάτιο.
«Θέλω να σου μιλήσω» την έκοψα.
Δεν ήταν χαρούμενη όταν επέστρεψε στη θέση της. Στηρίχτηκε στον πάγκο, σταύρωσε τα χέρια στο στήθος και με πυροβόλησε με το βλέμμα.
«Σε ακούω».
Ναι μεν υπήρχαν όρια στις αποστολές αλλά στις στραβωμάρες είμασταν αναγκασμένοι να τα ξεπεράσουμε. Στην προκειμένη, ο τρόπος είχε οριστεί από τον Βίκτορ και τον βόλευε διπλά.
«Ό,τι έγινε χτες, έγινε για να καταγραφεί στις κάμερες του συνεργείου και να έχω άλλοθι έναντι σε οποιονδήποτε ψάξει τον λόγο που έφυγα από το πάρτι. Το σχέδιο ήταν του αδερφού σου» ξηγήθηκα.
Η ώρα που παραβιάζονταν οι αποθήκες της Κορύφωσης δεν έπρεπε να συνδεθεί με εμένα. Ήμουν ο μόνος που μπορούσα να πειράξω το υλικό άρα όταν οι ιδρυτές και ο Ντέιμον θα σκάλιζαν το θέμα έπρεπε να ήμουν καλυμμένος.
«Είσαι αστείος» είπε σαν να μην πίστευε στα αυτιά της. «Θα ρίξεις τις ευθύνες στον Βίκτορ; Αυτό θα πεις στην κοπέλα σου;»
«Ό,τι έχω να πω το λέω σε εσένα». Είχα σηκωθεί χαράματα και περίμενα αγχωμένος να ξυπνήσει για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Η Λουάν ήξερε όλη την αλήθεια για τη Βι.Εμ.Έι. αλλά ήμουν σίγουρος πως πρώτη φορά ζούσε τη θεωρεία στην πράξη. «Δεν θέλω να παρερμηνεύσεις αυτό που είδες».
«Είδα τη Μαριλού γονατισμένη στα πόδια σου...»
«Αυτό ήταν το σχέδιο».
«Να σου πάρει πίπα;»
«Ναι».
Ωμό όμως αυτό ήταν.
«Αν το θεωρούσες λάθος θα έβρισκες άλλη λύση, οπότε αν φτάσει στα αυτιά της κοπέλας σου σε συμβουλεύω να μην της πεις τις ίδιες βλακείες».
Έκανε ξανά την κίνηση να φύγει και τέντωσα το χέρι μου στο πλάι κόβοντας της τη φόρα.
«Δεν τελειώσαμε».
Κούνησε ειρωνική το κεφάλι της.
«Σοβαρά μιλάς;»
Δεν πήρε απάντηση αλλά επέστρεψε στη θέση της.
«Τη δουλειά μου έκανα...» συνέχισα.
«Το ευχαριστήθηκες» με έκοψε και τσίτωσα.
Είχε κολλήσει σε ένα σημείο του κάδρου αδιαφορώντας για την υπόλοιπη εικόνα. Είχε κλείσει τα αυτιά της σε όσα της εξηγούσα.
«Μου τον έπαιξε και τελείωσα» παραδέχτηκα. «Ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Ένας ρόλος που ακολούθησα για να έχει ο αδερφός σου το γαμημένο αποτέλεσμα που ήθελε».
«Ρόλος, ε;»
«Ρόλος».
«Είχες επιλογή Ραμόν» μου πέταξε με το ίδιο ειρωνικό ύφος. Τα μάτια της γυάλιζαν και οι λαβές της έκλειναν την κρέμαση του πάγκου δεξιά κι αριστερά από το σώμα της. «Δεν πούλησες τον εαυτό σου γιατί το ήθελε ο αδερφός μου, σου άρεσε».
Σηκώθηκα τσιτωμένος και την πλησίασα.
«Έχεις δίκιο» είπα και το εννοούσα. Όσο κι αν με ενοχλούσε το υφάκι της αυτό είχε συμβεί, μόνο που δεν διέφερε από ό,τι είχε κάνει και εκείνη. «Θύμισέ μου πόσες φορές έχεις φιλήσει τον Λιόν;» την τσίγκλησα. Το είχα ευχαριστηθεί, ναι, αλλά για τι στο διάολο ακριβώς με κατηγορούσε; «Πες μου πόσες φορές τον καβάλησες, ή έβαλες το χέρι σου στο παντελόνι του για να τον καυλώσεις και να τον μπερδέψεις πριν τον υπνωτίσεις;» Στηρίχτηκα στον πάγκο ακουμπώντας τα χέρια μου πλάι από τα δικά της. Έγειρα το κεφάλι στο πλάι σοβαρός και συνέχισα καταπίνοντας καρφιά με ό,τι θα ακολουθούσε. «Ή καλύτερα πες μου πόσο καλά γαμάει ο Ντέιμον γιατί λόγω αυτού χώθηκες τόσο βαθιά στην Οικογένεια και χρειάστηκες προστάτη».
«Με λες πουτάνα;»
«Σου εξηγώ πως έκανα τη δουλειά μου όπως επαναλαμβανόμενα την έκανες κι εσύ».
Ο Βίκτορ είχε παίξει καλά το παιχνίδι του. Της είχε επιτρέψει να βρεθεί κοντά στον Ντέιμον για να με εξασφαλίσει προστάτη της. Ήξερε πως θα το δεχόμουν και ήξερα πως ήμουν ο μόνος που εμπιστευόταν. Παράλληλα βέβαια, είχε φροντίσει να μου φορτώσει μια βέρα στο δάχτυλο που δεν δικαιολογούσε μόνο την απουσία μου τα τελευταία δύο χρόνια αλλά τον εξυπηρετούσε σε διάφορα. Είχε στήσει καλά το παρελθόν μου στον περίγυρο κι αν πίστευα πως όλο αυτό δεν θα είχε σχέση με τη Λουάν μετά τα χθεσινά, αμφέβαλα κάθετα.
«Δεν με ανάγκασε κανείς να πάω με τον Ντέιμον» είπε και τότε έγνεψα.
Αυτή ήταν η διαφορά μας.
«Σε αντίθεση με εσένα, λοιπόν, δεν έχω πηδήξει ακόμα τη γυναίκα που γουστάρω».
Πήρα τα πράγματά μου και έφυγα για το συνεργείο. Ο Βίκτορ της είχε μεταφέρει καρφί την πληροφορία για τη Μαριλού κι εγώ της ξεκαθάριζα τη θέση μου.
ESTÁS LEYENDO
VMA_ΠΑΘΟΣ #4
Novela JuvenilΒιβλίο 4ο Ραμόν Σιέγκα "Καλώς ήρθες στην κόλαση, άγγελέ μου".
