VMA_ΠΑΘΟΣ #4

1.2

ΡΑΜΟΝ

Ένα κομμάτι μου στενοχωρήθηκε με τη στάση της. Με έκανε να σκεφτώ πως αν δεν είχα γράσα στα χέρια μου θα την αγκάλιαζα. Ένα άλλο με έστελνε ακόμα πιο μακριά της. Ίσως τα γράσα ήταν η δικαιολογία που με κρατούσαν να μην το κάνω.

«Είμαστε εντάξει» είπα και το εννοούσα.

Έφυγε και κατάλαβα πως δεν είχα ανάγκη την επίσκεψης της. Μπήκα στο γραφείο όπου βρήκα τον πατέρα μου να μιλάει στο τηλέφωνο. Πήρα μια μπίρα και ήπια μια γουλιά κοιτώντας από τις γρίλιες του παραθύρου το εσωτερικό του συνεργείου.

«Είναι καλή κοπέλα» μου είπε όταν το έκλεισε.

«Είναι».

«Και σε αγαπάει».

Ήπια ακόμα μία γουλιά.

«Δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε στη ζωή, γιέ μου».

Πολλά πράγματα θα έρχονταν ανάποδα και θα ήθελαν προσπάθεια για να ισιώσουν. Υπομονή και καθαρή σκέψη για να ξεπεραστούν. Η Τζανίς είχε σταματήσει να επισκεφτείτε τους γονείς μου τρεις μήνες πριν μου ζητήσει να χωρίσουμε. Είχε δημιουργήσει απόσταση πριν προχωρήσει παρακάτω. Δεν ήταν υποχρεωμένη να φορτωθεί τα προβλήματά μου, δεν είχε κανένα λόγο να αντέξει την απουσία μου και συγχρόνως να γίνει μέρος των όσων διαδραματίζονταν στο σπίτι μου αλλά όλα αυτά ήταν κομμάτι μου, πήγαιναν πακέτο με εμένα. Αν δεν μπορούσε να αντέξει το παρακλάδι μου αμφέβαλα αν θα ήταν δυνατή να σταθεί πλάι μου σε όποια δυσκολία αντιμετωπίζαμε στο μέλλον. Δεν είχα απαίτηση να φορτωθεί την αρρώστια της μητέρας μου αλλά να σταθεί συναισθηματικά δίπλα μου γιατί την είχα ανάγκη.

«Δεν είναι η κατάλληλη» είπα τερματίζοντας τη συζήτηση.