Vegas'ta Bir Gece- Hyunlix

36. Bölüm "Doğruyu söylemek gerekirse"

Felix, titiz biri olduğu için dükkanın pırıl pırıl temiz olduğundan emin olduktan sonra hemen yukarı çıkıp kıyafetlerini değiştirdi.

Uzun bir iç çektikten sonra Felix aynaya son bir kez baktı, cesaret verici bir baş hareketiyle saçlarını yüzünden çekti ve ardından Kevin'la buluşmaya gitti.

Seungmin'in hala evde olmadığını görünce, arkadaşına planları hakkında bir not bırakmak için çabucak çalıştı, sonunda eve dönecek bir yeri olduğunu hatırladığında diğerinin onu araması ihtimaline karşı.

Ayakkabılarını giyip birinci kata indi ve hemen Kevin'in tanıdık dişlek sırıtışı tarafından karşılandı. Diğeri yine elinde başka bir buket çiçek tutuyordu.
Hyunjin'in o gün erken saatlerde maskaralıklarına rağmen, yine de Felix'e pembe güller getirirmişti.

Felix sadece iç çekti. Diğerinden aldığı çiçek sayısıyla bir çiçekçi dükkânı da açmış olabilirdi. Yine de şikayet ettiğinden değil, aslında Kevin'in ince biri olduğunu düşünüyordu.

Felix yine de onları kabul etti ve diğer erkeğe dükkânı düzgün bir şekilde kapattıktan ve kapıların kilitli olduğundan emin olduktan sonra teşekkür etti.

Yürümeye başladıklarında onlara boğucu bir sessizlik eşlik ediyordu. Dükkandan uzaklaştıkça, küçük kasabalarının daha hareketli kısmına doğru ilerlerken, adımlarına soğuk bir rüzgar esiyor.

"Neden burada olduğumuzu biliyorsun, değil mi?" Felix sonunda tereddüt etmeden nefes verdi. Aklında, tek yapmak istediği itiraf etmek ve Kevin'a daha fazla umut vermemesiydi. O iyi bir adam ve bundan çok daha iyisini hak ediyordu. Felix'in peşine düşmek için yeterince zaman harcamıştı ve buna bir son vermenin zamanı gelmişti.

Kucağında tuttuğu pembe güllerin ağırlığı olması gerekenden çok daha ağır geliyordu ve bunun çiçeklerle hiçbir ilgisi olmadığına, göğsünde bir şey olduğuna inanıyordu.

Diğeri, tozlu yolun kenarındaki sokak lambasından sadece birkaç adım ötede, adımın ortasında durdu.

Kevin pek şaşırmış görünmüyordu. Yüzündeki ifade neredeyse Felix'e bunu beklediğini söylüyordu ve bu çilli adama bir şekilde hem rahatlama hem de hüzün veriyordu. Diğerini incitmek istemiyordu ama yapılması gerekiyordu.

"Aslında biliyorum." Diğeri, Felix'in çok iyi tanıdığı bir duygu karışımı gözlerle başını salladı. Bu onun çok iyi tanıdığı acının aynısıydı, tek fark, Kevin'in tüm bunları gölgede bırakan derin anlayışı.
"Bana duymak istemediğim şeyi söylemeye kalktığın için özür dilerim. Ben bir korkaktım ve sen de sevdiğim ilk erkeksin." Ensesinin arkasını kaşıyarak mahcup bir şekilde konuştu.

Sevdiği ilk erkek? Daha önce kızlardan hoşlandığını mı söylüyordu? Şimdi sadece kendisi hakkında bir şeyler mi keşfediyor?

Tamam, susması gerekiyordu. Hyunjin'le tanışmadan önce de eşcinsel olduğunu bilmiyormuş gibi, o halde kimi yargılayacaktı? Ayrıca, tamamen havalıydı. Bu evde herhangi bir yargılama ya da ayrımcılık yoktu.

Ama daha ciddi bir kayda göre, Kevin'i tamamen anladı. Bu yüzden Hyunjin'i cevaplar için sıkıştırmaya bile çalışmadan kaçmıştı, değil mi? Kevin'den çok daha büyük bir korkaktı. Parası olsa neredeyse gezegenin öbür ucuna uçarak kaçınılmaz olandan kaçmaya çalışan Felix'in aksine, en azından diğeri hâlâ ortalıkta dolaşmaya çalışıyordu.
Bunun an meselesi olduğunu biliyordu ama bu tür sözleri dinleme sırası kendisine gelene kadar. Yakında sıranın kendisine geleceğini biliyordu.

"Yani, nasıl desem? Ah... Daha önce romantizmle gerçekten ilgilenmiyordum? Kendimi biriyle romantik bir ilişki içinde olan tip olarak hiç görmedim. Her zaman bunun bir güçlük olduğunu düşünmüşümdür, çünkü neden? birine bu kadar güvenmek ister misin? Ama sonra seninle tanıştığımda bu değişti. Beni hiç bilmediğim bir şeye adamak istememe neden oluyorsun? Bu mantıklıysa." Tereddütle güldü, "Hem içinde hem de dışında çok güzelsin. Düşüncelerinde dürüsttün ve kimsenin ne dediği umrunda değil ve bence bu gerçekten harika. Ben üzgünüm." Diğer erkek, bir çocuk gibi parmaklarını oynatırken beceriksizce sözleriyle beceriksizce oynuyor, ardından gürlediğini fark edince hemen özür diledi.