42 (Tamamlandı)

42. Bölüm: İtiraf, Üçlü, Yeni Tehdit

Evrenin açıklanamaz sırlarıyla birleşmiş ruhlar her daim birbirini bulacaktır.

Acı çekerek parçalanmış ruhlar birbiriyle tamamlanacaktır.

Yaşamın ve ölümün, varlığın ve yokluğun, geçmişin ve geleceğin, her şeyin cevabı 42 rakamının mucizesinde hayat bulmuştur.

Yaşlı kadın bekçilik yaptığı boşluk boyutundan başlayan serüveninde keşfetmek istediği 42 boyutuna ulaşabilmek, dünyayla beraber diğer dünyalardan alacağı enerjiyle her boyutun gizemini kaldırmak, ruhların paha biçilemez değerini kullanmak için Nirvana'yı bulmuştu. Nirvana'yı küçüklüğünden başlayıp yetişkinliğine varan vakitte takip ederek onda olan ne varsa hepsini istiyordu. Gözünü hırs ve kötücül kibir bürümüştü. Her canlının hayran olduğu gücü istiyordu. En güçlüsü olmak, yenilmez olmak, evrenin en üst boyutuna ulaşarak tek olmak hayallerindeydi.

Nirvana bu senaryoda katil olmuş bir kurbandı.

Destin bu senaryoda kaderin oyununda yer alan, katil olan bir kurbandı.

Sessiz fırtına gelmişti. Ama taştan kalp acımasız planından vazgeçmişti. Dünya için tehdit ortadan kalkmıştı. Ama yeni bir tehdit gelecekti.

Ratsel ailesinin intikamını almak için yaşıyordu.

Vita annesinden intikam almak istiyordu.

Kenner fırtınanın geleceğini bilen tek insan olarak kızını korumak için mücadeleyi bırakmıyordu. Korumak için yalanlar gerçekleri üsteliyordu.

Marian fırtınadan arkasına bakmadan kaçıyordu. Ta ki kaçmayana kadar.

Bu gün hepsi buradaydı. Ve onların hikâyesi daha yeni başlıyordu.

Nirvana bu büyük günde eşsiz güçleriyle insan ırkına yaptıklarını sona erdirdi. Sinirli bulutlardan delicesine akan yağmur kadar göz yaşı döktü. Kaldırımda göz yaşlarının bıraktığı izleri görebiliyordu. Her şeyi berbat etmişti. Hıçkırdı. "Bitti!" Gücünü istediği gibi kullanamadığı için zaman almadan yaptığı  yolculuğunu gerçekleştiremedi. Olduğu yerde kalmaya mahkum oldu. Başında dikilenlere baktı. "Destin, beni bırak. İstediğinizi yaptım."

"Gerçekten yaptın mı?" Ratsel sert karakterinin alışılmadık yönüyle dokunsan ağlayacak hassaslıktaydı. Dünya üzerinden ellerini sonsuza dek çektiğine inanmak istiyordu. Kalbi Nirvana'ya anlaşılmaz hisler besliyordu. Kafası yerinde değildi, düzgün düşünemiyordu.

"Öyleyse kanıtla," diye diretti Destin.

"Bir şeyler oluyor. Hissedebiliyorum." Vita duygusal olduğu için ağlıyordu bile.

Destin çevresindeki kızlara acayip gözlerle bakıyordu. "Ne oluyor size böyle?"

Vita boynunda kalmış küçücük aksesuarın olduğu yere ağırlık verdiği hissiyle kolyesine dokundu.
"Ondaki kötülük eskisi gibi değil. Değişmiş." Bu sefer eli kalbinin üzerine gitti. "Kalbim daha az acıyor."

"Nasıl yani?" Ratsel meraklıydı. "Böyle bir şey olabilir mi?"

Arabadan çıktı Kenner. Nirvana'nın acı çektiği her anı o da hissetmiş gibi birkaç yıl daha yaşlanmıştı. Marian ayakkabısının çıkardığı sesle indi. Aralarındaki mesafeleri aza indirdiler.