42 serisi: 1. Kitap
Kaos başladı. Evrenler dehşetle çarpıştı. Sonsuz sırlar gökyüzünün tavanına hapsoldu. Yukarı bakmayı bilmeyenler, derinliği algılayamadı.
Kâinatın dehşetli varlığında yaşayan parçalanmış üç ruh mücadele için hayatta kalıyorlardı...
Nirvana öfkeli bir iniltiyle geriye doğru sendeleyerek Vita'nın üzerindeki hâkimiyetini kaybediyordu. "Bu nasıl olur! Senin gibi bir aptal bana nasıl karşı koyabilir!" Eğer bu kızı elinden kaçırırsa, kızın ruhuyla beslenemediği gibi zayıflayacaktı da.
Vita'nın gözleri arkası dönük olduğundan kimsenin görmediği, kendisinin de farkında olmadığı güzel bir ışık saçtı ve nasıl yaptıysa Nirvana'nın kölesi olmaktan ucuz kurtuldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu ilk kez yaşanıyor, ilk kez birisi Nirvana'nın sınırsız gücüne karşı kaybetmiyordu.
Kenner, Ratsel'ı ziyaret etmek için geldiğinde hiç beklemediği manzarayla karşı karşıya kalmıştı. Vita çatıya çıkmıştı. Arkasında kızı durdurmaya ama onu korkutmamaya çalışan Destin'le Ratsel ve daha da arkada Caleb vardı. Eski arkadaşı, kızının arkadaşını öldürecek, masum bir kızı daha kurbanı yapacaktı.
Ölümün kıyısında durduğunu ve evin çatısından düşmesine sadece bir adımlık mesafenin kaldığını, kadının büyülü etkisinden çıkıp paniklemesine yol açan ve ardından dengesini kaybettiren korkuyla fark etti. Tanrı aşkına, ölümünü dört gözle bekleyen Nirvana'dan daha yeni paçayı kurtarmıştı ve aşağı düşerse boşuna bir mücadele olmuş olurdu. Vita vertigonun gelişini önleyemeyen görünüşüyle Ratsel'ın yüreğini ağzına getirdi. Hem de doğuştan şans kapısını yüzüne kapatan sakar yapısıyla kesinlikle başarı kelimesiyle yan yana gelemeyecekti. Az daha düşüyordu.
Neyse ki Destin önlemini almıştı. Hazırlıklı olarak geçen zamanda onu ürkütmeden arkasından yavaş yavaş yaklaşmayı başarmıştı. Şimdi Vita'yı tutabilecek kadar yakındı. Vita'nın canını yakacak ölçüde sert bir hamleyle kolundan tutup geri çekti. Vita, Destin'in ona bir şey olacağından ne denli korktuğunu hislerinin kuvvetinden ve ağlamasına yol açan titreyen sıcak ellerinden anlamıştı. Bu gerçekten de Destin'di. Gördüğü o korkunç şeylerden biri değildi. Sonunda her şey bitmişti.
"Aklından ne geçiyordu?!"
Destin'in öfkesi bile Vita'ya güvende olduğunu hissettirmiş, uyanıkken gördüğü kâbusun bitmiş olduğunu kanıtlamıştı. Ratsel, Vita'ya sarılırken Caleb sadece onları izlemekle yetinmişti.
Nirvana'nın etkisinden kendi başına kurtulabilmesi Kenner'ın ağzını açık bıraktırdı.
✨
Vita dili tutulmuş gibi bir süre tek kelime edememişti. Yorulmak nedir bilmeyen dinamik bedeni hiç olmadığı kadar halsizdi. Sanki günlerdir bir çölde kalmış, suyu ve erzağı bitmişti. Arkadaşlarının ve tanıdığı normal hâlinden oldukça farklı olan Caleb'ın birer insandışı varlıklarla yer değiştirmesinin yanında yaşadığı diğer korkunç şeyleri aklının ucundan geçirmeye dâhi korkuyordu. Başına gelenleri doğru düzgün anlayabilme yetisi hiçbir insanın harcı değildi. Ama akla mantığa sığmayan şeyleri açıklamak zorunda kalacaktı. Ratsel ve Destin rahat etmesi için her şeyi yapmışlardı.
