julia jest córką trenera fc barcelony - xavi'ego hernández'a. po śmierci swojej mamy przeprowadza się z polski do słonecznej barcelony. jej życie zmienia się tam o 180°.
Była 2.00 w nocy, a ja o 5.00 miałam wylot do Barcelony. Cieszyłam się bardzo z tego powodu, ale nie chciałam zostawiać moich przyjaciół i rodziny. Byłam z nimi bardzo zżyta. Dostałam powołanie do hiszpańskiej kadry kobiecej w koszykówkę oraz możliwość wstąpienia do fc barcelońskiej druzyny koszykowki kobiet. Musiałam skorzystać, ponieważ jest to dla mnie ogromna szansa. W Polsce także grałam w pewnej drużynie, lecz nie było to aż tak profesjonalne jak w Hiszpanii.
Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Zrobiłam pielęgnację oraz lekki makijaż, aby jakoś wyglądać. Rozczesałam swoje brązowe włosy, które lekko opadały na moje ramiona. Ubrałam się w szerokie jasne, niebieskie jeansy, biały top z cienkimi ramiączkami oraz oversize szarą bluzę z nike'a. Dodałam ulubione kolczyki wraz z pierścionkami, psiklam się mgiełķą i wsumie byłam już gotowa. Wzięłam swoje bagaże kierując się na dół.
Po śmierci mamy mieszkałam u swojej babci. Zawsze w trudnych momentach mogłam na nią liczyć, za co jestem jej bardzo wdzięczna.
Gdy zeszłam na dół zobaczyłam moją babcie. Podeszłam do niej i mocno się przytuliłam. Obie się popłakałyśmy.
- Kocham cie babciu. - powiedziałam jeszcze mocniej wtulając się w starszą kobietę.
- Ja ciebie też Julcia. Uważaj na siebie. - odpowiedziała głaszcząc mnie po głowie.
W pewnym momencie odłączyłyśmy się od siebie, a ja poczułam jak moje ciało zalewa fala smutku. Założyłam swoje nike air force 1.
- Papa babciu! - powiedziałam obcierając swoje łzy - Będę tęsknić! - dodałam. - Papa skarbie! - odpowiedziała.
Wzięłam swoje rzeczy i wyszłam przed dom gdzie czekali na mnie moi przyjaciele. Uparli się, że odwiozą mnie na lotnisko. Na nich też zawsze mogłam liczyć, w szczególności na Melanię oraz Kacpra. Kochałam ich wszystkich.
- Cześć wszystkim! - powiedziałam.
Momentalnie całe 7 osób podeszło do mnie się przytulić. W tamtym momencie uświadomiłam sobie jak bardzo będę za nimi tęsknić.
Po dziesięciu minutach wsiedliśmy do dziewięcio osobowego busa, którego dzień wcześniej ogarnęli chłopacy. Spakowaliśmy moją walizkę do bagażniki i usiedliśmy na swoich miejscach wyruszając na lotnisko. Mieliśmy jakieś 30 minut drogi. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym, a ja cały czas płakałam jak bóbr. Z dziewczynami zrobilysmy sobie ostatnie wspólne zdjęcie, które dodałam na swojego instagrama.
j.hernandez
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
polubiono przez: melania.456, kacpers i 150 tys innych. j.hernandez: i love you so much, i will miss you 🫶🫶
