"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Bekleniliyor olmak çok güzel. Umarım bölümü seversiniz, merakla yorumlarınızı bekliyorum bebeklerim😘😘😘
BÖLÜM-13-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan elleri başının arasında karşı koltuğunda ona çekingen bakışlarla bakan kızı süzdü.
Aklını hemen toplaması gerekiyordu. Aklını biran evvel toplamak zorundaydı!
Ahunun sözlerini tekrar etti içinden.
Onlar aslında bildiğinin aksine bir çiftin çocukları değildi. Onlar ülke için çok önemli birinin çocuklarıydı.
Bir bakanın! Ülke için çok kıymetli bir bakanın! Suikasta uğrayan, ölümüyle tüm meclisdeki dengelerin, yerlerin değiştiği bir bakanın!
Eli telefonuna gitti. Her hareketini dikkatle izleyen kız hemen duruşunu biraz daha dikleştirmişti.
Onu fazlasıyla korkutttuğunu biliyordu. Ama şu an bunu umursayacak sağ duyuya sahip değildi. Ortağını araması gerekiyordu hemen. Çalan telefonu kulağına tuttu. Bilerek başka yerde konuşmak istemedi. Ahunun her tepkisi şu andan itibaren Korhan için hayati önem taşıyordu.
"Alo... Zahir benim için hızlı bir arama yapabilir misin?"
"Rica ediyorsun, ciddi demekki. Söyle bakalım..."
"Oldukca ciddi! Atilla Saruhanlı ve karısı Derya Saruhanlı hakkında ne bulabilirsin bana kısa sürede ne verebilirsin bir bak. Sonra daha deteylı bir araştırma yapacağım ama bunun için Cemille görüşmem gerekecek."
"Bir dakika bekle. Eski bir bakan... Ne işin var senin ölmüş adamla?"
"Bu acil Zahir! Ne bulabiliyorsan bana mail olarak yolla."
Sonra da telefonu kapattı. Ahunun titreyen harelerine sapladı kızgın amberlerini.
"Şimdi bizde sıra Ahu nar! Bana ne anlatman gerekiyorsa noktasını dahil atlamadan anlatmanı istiyorum."
Ahu ise Korhanın öfkesinin aksine çok üzgün hissediyordu kendini. Çok bitkin, tükenmiş, vazgeçmiş...
Bunu Korhanın anlamasını beklemiyordu ama yıllar sonra diline yasaklanmış iki ismi teleffuz etmek canını tahmin ettiğinden daha çok yakıyordu. Yüksek sesle söylemeye asla cesaret edemeyeceği o hissi yüreğinin en derininde tekrar yeşertiyordu.
Özlem...
Ahi ve ondan unutması istenilmişti. Anneannesi tarafından beş yaşlarına kadar ne yaşadılarsa unutmaları istenmiş, çok derin bir sandığa kilitlenmişti aklında kalan o silik anılar.
Şimdi neyi derinlerine gömse bir bir ortaya saçılıyordu sanki. Neyden kendini sakınsa ortaya çıkmak için sivri dişlerini Ahunun şah damarına saplıyordu.
