"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz benim için çok kıymetli, fikrinizi lütfen söyleyin😘💕
BÖLÜM-6-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç tanımadığı bir adamla nasıl bir yola çıktığını bilmiyordu. Gerçi Ahu şu an ne yaptığından da emin değildi ya. Aklının bir köşesi 'adres istemedi' diye onu uyarıyordu.
Ama mantıklı yanı, o adamın kendisi hakkında bir kaç bilgi edinmeden karşısına çıkmayacağını zaten anlamıştı.
Ahu hiç bir şeyi düşünerek yapmıyordu zaten. Hayatı, her adımını en az on kere düşünerek atılmıştı, şimdi hiç gerek yoktu planlı yaşamaya.
Yasemin böyle düşündüğünü duysa delirirdi belki ama artık yaşamayı da çok lüzumlu bulmuyordu.
Soğuktan buz tutmamak için oldukça kalın kıyafetler geçirdi üzerine. Dağılmış saçlarını fırçalamanın ötesine geçmedi. Onlarıda sevmiyordu artık, kırılabilirlerdi.
Sessiz sedasız çıktı evden. Aşağı indiğinde o adamın ne zaman geleceğini konuşmadıkları geldi aklına. Kapıları çok ağır bir malzemeden yapılmıştı, zorlanarak da olsa araladığında yolun karşısında sigara içerken arabasına yaslanmış beklediğini gördü. Adımlarını hızlandırıp yolun karşısına geçti.
"Keşke arasaydınız, çok beklettim mi? Gerçi saati de konuşmadık."
"Günaydın Ahu Nar. Çok beklemedim, bin hadi soğuk hava."
Israrla iki ismini söylemesi dişlerini sıkmasına neden oldu. Deliriyordu adını bu şekilde duymaktan. Elinden gelse silip atacaktı kimliğinden ama anneannesi öbür tarafta huzursuz olur diye kıyamıyordu.
"Ahu Korhan Bey! Adım Ahu!"
"Gideceğimiz yerin adresini navigasyona girer misin Ahu Nar?"
Bilerek yapıyordu işte, damarına bastığının farkındaydı ve bilerek kışkırtıyordu. Tepkisiz davranıp ona bu fırsatı en başından vermeseydi şimdi böyle ısrarcı olmazdı.
"Karşıya geçmemiz lazım. Evine gideceğim."
Korhan kimden bahsettiğini anlamıştı. Bilinçli olarak mı ismini kullanmamaya çalışıyordu acaba? Gözünün önünden mezar başındaki o kız gitmiyordu. Yaralı ahu bakışlı bir ceylandan hiç bir farkı yoktu. O çığlığı atıp toprağın altındaki adama "beni ağlatıyorlar" diye veryansın edişi buzdan farksız olan yüreğini bile sızlatmıştı. İnsanları kovması ve ailesini ikna edişi bile öylesine sarsıcıydı ki kendi acısını sorgulamıştı bir an.
Ama tuhaf olan ailesinin tutumuydu. Babası bir nebze yakındı ama annesinin gözlerindeki buzlar kışın ayazından bile keskindi. Korhan mesleğinin getirisi olarak bedenlerin aslında ne anlatmak istediklerini anlıyordu çoğu zaman. Ve sekiz yıllık kariyerine sığdırdığı yüzlerce davaya güvenerek söyleyebilirdi ki o kadında Ahu'ya karşı zerre merhamet yoktu.
