"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Selam bebekler🖤🤍 Bölüme geçmeden önce kısa bir hatırlatmam olacak. Kitap distopya değil ama şu an yaşadığımız Türkiye baz alarak da yazılmıyor. Yani oluşturduğumun bir hayal ürünü olduğunu, kurgunun ilerleyişinde gerçek hayatla ilişkilendirmemenizi rica ediyorum.
Keyifli okumalar🔥🦋
BÖLÜM-32-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan yarım saat sonra telefonuna düşen mesaja, tarihe ve saate baktı. Ceyda bu konuda gerçekten çok iyiydi.
Dudağı kıvrıldı. Hiç yanıltmıyordu Korhanı hiç! Ceydayı ona gönderecek kadar kafayı Korhana takmıştı.
Ona endişeyle bakan kızın elini kavradı.
"Hazırlanıp çıkalım kelebeğim."
Ahu ise içini kaplayan paniğin yanına sıçrayan bocalamayla ne yapacağını bilemiyordu. O bu gün Korhanla konuşmayı, Suhanın gerçeğini açmayı düşünmüştü. Şimdi yine başka bir şey araya giriyor ve Ahu istemsiz konuşamıyordu.
"Korhan?"
Soluğunu toplayıp dişlerini sıktı. Ona dikkatle bakan adamın gözlerine ne demesi gerektiğini bilmeden bakındı.
"Benim... Sana söylemem gereken bir şey var."
Korhan tekrar saatine baktı.
"Tamam Ahu Nar ama şu işi halledelim. Göze batmamak için prosedür üzerinden giderler. Kamera kayıtlarından bizi tesbit etmiş gibi yapacaklardır. Onlardan önce bizim orda olmamız lazım. İşi biraz daha kızıştırıp Suhan ve Ahinin cinayet dosyasının tekrar açılmasını talep edeceğim. Bakalım ne kadar gizli saklı beni yönetmeye çalışacaklar."
Ahu dişlerini dudağına kanatacak kadar geçirdi. Söyleyemediğine zaman girdikçe aralarına da yalan giriyormuş gibi hissediyordu.
Ahu bu sefer de bu hâlde söylemenin doğru olmayacağını düşünüyordu. O zaten kız kardeşi için fazlasıyla vicdan azabı çekerken, dikkatini vermesi gereken bir konuya böylesi yakınken söylemesi yanlış mı olurdu? Ahu bu sorulara cevap bulamadıkça da bocalamaya devam edecek gibiydi.
"Şey yapalım... Biz ordan çıkınca konuşalım lütfen Korhan."
Korhanın git gide koyulaşan sarıları onda kaçıp, saklanma isteği oluşturuyordu. İnsan bile bile elini nasıl keserdi ki? Ahu bile bile canı olarak hayatına giren, orda yer edinen adamın kalbini kesecekti. Korkaklıksa korkaktı da Ahu.
