"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Bol bol bollll yorumlu yıldızlı bir bölüm olsun Allahım amin😍
BÖLÜM-19-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahunun alnı Korhanın çenesine yaslı, almaya çalıştığı soluklarla cebelleşiyordu. Biraz evvel...
Ne yaşadığı sorulsa söyleyemez bir anda kendini kaybetmişti. Ahu kendini bile isteye ilk kez böyle bir hisse teslim etmiş, ateşe elini tüm bilinciyle değdirmişti.
Yanan eli değildi. Yanan tüm bedeni ve ruhuydu. Ateşin tüm sıcaklığını hissedip acı çekmeyişine neden bulamıyordu.
Kolunda bir aşağı bir yukarı hareket eden el sırtına doğru sürünerek ilerledi. İki kürek kemiğinin ortasına yerleşince kendine çekti. Usulca düştüğü göğüs, geriye yaslanıp üzerine yatmasını sağlamıştı.
Yüksek adranalin neticesinde hala soluk soluğaydı ve bunu ona sarılan adamın fark edişini düşündükçe utanç sarıyordu kalbini.
İkisi de uzun bir süre sadece nefes seslerini dinlediler. Ne diyeceklerini bilemeyişleri de etki ediyordu susuşlarına.
Sonunda yine Korhan kendini ilk açık eden oldu.
"Seni zorladığımı biliyorum, hazır olmadığın ağırlıklar yüklüyorum üzerine. Ama buna da engel olamıyorum Ahu Nar. Bir şey var. Nasıl anatılacağını bilemediğim bir his, aklımdan geçen her kelimeyi sana söyletiyor bana. Hiç düşünmeme izin vermiyor. Seni ürkütmek istemiyorum ya da bir şeylere mecburmuşsun gibi hissettirmek de değil amacım. Bu şey neyse beni karşında çırıl çıplak bıraktırıyor."
"Çok cesursun ve bu gerçekten korkutucu."
Kısık sesle edilen kelimeleri kafasında bir süre evirip çevirdi Korhan.
"Hayatımın hiç bir anında plansız cümle kurmadım. Bu nasıl kontrol edilir bilmiyorum. Ağzımdan çıkan kelimeleri ilk önce içimde eleştiririm, karşımdaki bana bunu nasıl iade eder onun gözüyle görmeye çalışırım ama bu şeyi kontrol edemiyorum."
Ahu omuzlarına ellerini yaslayıp geriye çekildi. Şu an adamın kucağındaydı ama o kadar yeriymiş gibi bir his uyandırıyordu ki bedeni yadırgamıyordu.
"Korhan altından kalkamazsam... Ben kendi içime bakamıyorum. Öyle dağınık ki hiç bir şeyi koyduğum yerde bulamıyorum."
Korhan elini uzatıp yanağını küçük küçük okşadı. Ahunun bilinçsizce avuç içine yüzünü yaslayışını, gözlerini kapatışını küçük bir tebessümle izledi. Ahunun dili söylemeye cesaret edemese de bedeni Korhana nasıl çekiliyor görebiliyordu.
"Beraber düzenleyeceğiz her karmaşayı. Unuttun mu biz birbirimize, ilk en saklı yerlerimizi gösteren iki kişiyiz. Tüm dağınıklıklarımızı da sadece birbirimize göstereceğiz."
