"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Selam yavrular. Tüm kitap yazma hayatım boyunca hiç bir bölümü yazmak ve YAYINLAMAK bu kadar yormamıştı beni. Bölüm çok uzun. Öyle böyle değil bayaaaa uzun. Wattpadin sinir sistemimi silkelediği günlerin ardından inşallah açabilirsiniz bölümü.
İlgi istiyorum. Sevgi bol bol yorum aşırı yıldız istiyorum. Saçımı başımı yolduğum anların hatrına çok hak ediyorum bence.
Bölümde yetişkin içerik var söylemedi denmesin. Sanki okumuyacakmışsınız gibi😁
Keyifli okumalar.
BÖLÜM-39-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ceydanın Mardine gitmesiyle Korhan ve Zahir, Ahu için vize işlemlerini halletmek için uğraş vermeye başladılar.
Cemil olabilecek en sessiz şekilde Ahunun yurt dışına çıkış iznini hallederdi ama dayısı Ceydanın ortadan kaybolmasıyla beraber gözünü onun üzerine dikmişti. Bu riski göze alamadıkları için kendi tanıdıkları aracılığıyla İsviçreye gidişlerini sessiz sedasız halledeceklerdi.
Ama Ahunun dikkatini bu süreçte başka bir şey daha çekiyordu. Korhan her ne yapıyorsa birşeyler planlıyor gibiydi. Ahu bir kaç kez onu konuşturmaya çalışsa da netice alana kadar dillendirmenin manasız olacağına dair kelimeleri gevelemişti sadece.
Şimdi ise Korhan evden hummalı bir çalışma yürütüyordu. Ankarada olan bir müvekkiliyle konferans yaptıktan sonra Ahunun ne üzerine olduğunu bilmediği bir görüşme daha gerçekleştirmişti. Ahu sadece kahve bırakmak için ya da yemek yemesi için yanına gidiyordu.
Korhanın ona verdiği bilgisayarda açtığı dizinin üçüncü bölümünü izlerken başının üstünde bir baskı hissetti.
"Hoşuna gitti mi bebeğim?"
Ahu gözünü ekrandan ayırmadan başını onaylar gibi salladı.
"Evet... Bunu kadın yapıyor onlara değil mi?"
Korhan geçip yanına oturduğunda ekrana bakıp, dudağını kıvırmıştı. Üçüncü bölümde anlamış olmasına hiç şaşırmadı bile. Ahunun ayrıntılara olan dikkati onu hep mest ediyordu.
"Hmm... Bilmem, öyle mi? Anne sonuçta. Nereden vardın bu kanıya?"
Ahu sadece omuzlarını silkti. Elinde buna dair somut bir kanıt yoktu ama neredeyse de emindi.
"His..."
Korhan omzuna bir öpücük bıraktığı zaman telefonu çalmaya başladı. Ahuya doladığı kolunu çekmeden, biraz da Ahuyu kendiyle beraber çekiştirerek koltuğun uç kısmında duran telefona uzandı.
