"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Niye benim kıymetlime hiç ilgi göstermiyorsunuz siz ya🥺uzun bir bölüm oldu bari onun hatrına yüzümü az güldürün🖤
BÖLÜM-10
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan duyduklarıyla anlık bir şoka girmişti ama uzun sürmedi. Kriz yönetme konusunda hiç zorluk çekmezdi o. Önündeki ilk kavşaktan dönüş yapıp hızını artırmasıyla on dakikada Ahu'yu bıraktığı evin kapısındaydı. Gelene kadar kızın ağzından çıkan kelimeleri tekrarladı zihni.
Kesik başlı bir yılan!
Asansörün tuşuna üst üste basmasına rağmen gelmeyişi sinirini daha da bozuyordu. Beklemekten vazgeçip ikişer ikişer basamaklardan çıkmaya başladı.
Hem zile basıp hem kapıyı yumrukluyordu.
"Ahu Nar aç kapıyı! Geldim, aç kapıyı hadi..."
Kapı açılana kadar öfkesinin neye olduğunu bile anlamadı. Bunun bir mesaj olduğunu anlaması için kahin olmasına gerek yoktu.
Birilerinin kıza saçma sapan bir mesajı hangi amaçla iletmesine mi yoksa Ahu'nun görünce yaşadığı dehşete mi daha çok sinirleniyordu düşünmedi bile.
Kapı aralandığında tamamen açılmasını beklemeyip iteledi ve hemen içeri girdi. Yüzü korkudan bembeyaz olmuş, dudakları ısırılmaktan kanayacak hale gelmiş kızı görünce içini tarifsiz bir sıkıntı kapladı. Bu his çok rahatsız ediciydi.
"Kor...Korhan...İççerde..."
Kekeleyen, her an bayılacakmış gibi sendeleyen bedeni tutup kolunun altına, göğsünün en güvenli kıyısına sakladı. Bedeni titriyordu. Ayazda çıplak kalmış gibi tir tir titriyordu. Elleri yaptığından habersiz, hızla kollarının üzerinde gezmeye, bilinçsiz bir içgüdüyle yanında olduğunu hissettirmeye çalışıyordu.
"Buradayım, geçti" diye fısıldarken buz gibi olmuş kollarını elleriyle sıvazlayarak ısıtmaya çalıştı. Adım atacak hali olmayan kızı yavaşça kucağına alıp içeri taşıdı. Salon olarak kullanıldığını düşündüğü yere kızı götürüp üçlü kanepeye uzanmasını sağladı. Saçları karma karışık, gözleri kıpkırmızıydı.
Ne yaptığını düşünemeyecek kadar karşısındaki kıza odaklanmıştı. Elleri dağılmış saçları düzeltmek ister gibi aralarına karıştı.
"Kor... Korhan... Korhan çok kötü."
Fısıltısını, yüzüne bu kadar yakın olmasa duyamazdı muhtemelen.
"Kutu nerede Ahu Nar?"
Ahu gözlerini koridorun karşısındaki odasının kapısına değdirdi ama hâlâ konuşacak gücü bulamıyordu kendisinde.
