"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Keyifli okumalar, yıldıza dokunulduysa ve en az bir yorum bırakıldıysa mutluluğa ulaşmışımdır🖤🦋
Ha bu arada Ahu ve Korhan için açılmış Instagram hesabını takibe alırsanız aşırı mutlu oluruz🥰 ahu_korhan5689 hesap ismimiz. E beni de takip edersiniz inşallah🖤
BÖLÜM-27-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece yarısını geçmişti. Ahu, Korhanın cam kenarına çektiği berjerden yanan ışıkları izliyordu. Yüzünde tatlı bir tebessüm vardı aslında.
Hüzünlü değildi.
Hatta oldukça uzun bir zamandan sonra dingin bir huzur vardı içinde. Misafirlerini uğurlayalı bir kaç saat olmuştu.
Züleyha tanıştığı hiç kimseye benzemiyordu. Onu öyle çok şaşırtmıştı ki. Ahunun tebessümü büyüdü. Yıllardır tanışıyorlarmış gibi bir samimiyetle dertleştiği kadın çok iyi gelmişti Ahuya. Ona kaybettiğinin ne kadar kıymetli olduğunu tekrar hatırlatmıştı belki ama bir yandan da bazı ölülerin bazı dirilere tercih edilebileceğini de öğretmişti.
Korhan içerde Zahirin baktığı bir dava dosyasını inceliyordu. Kaç saattir o oda da zihni ışıklara daldığı için fark edememişti bile.
Mutfağa geldiği ve Ahunun kalbine ince sızılar bırakan kelimeleri söylediği andan beri Ahu çok başkaydı. Bu his gerçekten bambaşka bir şeyi içine yerleştirmişti.
Sonra onu bebek Gururla ilgilenirken izlemişti Ahu. Gurur, burnunu meme sanıp atılınca attığı kahkaha ılık ılık bir his yaymıştı ona.
Ahunun dışı ne kadar dinginse, hatırında dolaştırdığı anlarla kalbi bir o kadar karmaşıktı.
Asil abisinin -ki tekrar bey deme gafletine düştüğünde karısından sonra birde kocası abi demesini tembihlemişti- Korhana olan düşkünlüğünü görmüştü.
Bile isteye bir kaç kere Korhan ne yapıyorsa arkasında olduğunu dile getirmişti. Anladığı kadarıyla aralarında bir yada iki yaş vardı ama Korhanı bir abi gibi sevip, korumak istiyordu.
Evden ayrılırken de Korhana sarıldığı gibi kendine de sarılmıştı. Kaybı için çok üzgün olduğunu, her zaman bir abi olarak yanında olacağını fısıldamıştı kulağına. Ama en çok Korhanı ona emanet ederken Ahunun göğsü daralmıştı.
Kardeşim sana emanet Ahu...
Ahu bir kardeş koruyamamıştı ki. Ahuya yine bir kardeş daha emanet ediliyordu. Ona ne yaptıklarını bilmeden bir kardeşin daha ağırlığıyla eziliyordu.
Korhan düştü yine aklına. Sanki çıkarabiliyormuş gibi yine en derin kuytularında adı yankılandı. Züleyha ile uğraşırken, Asili dinlerken ki rahat tavırlarını ortağım dediği adamın yanında bile görmemişti.
