"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Geç olsun güç olmasın ha🫣 özür mahiyetinde iki bölüm uzunluğu olur dimi🫠 keyifli okumalar. Okuyan instagrama gelsin ki şu bölümün sohbetini dibine kadar sıyıralım.
Bol bol bolll vote ve yorumlarınız aklamımı gğzelleştirsin canlarım. Seviyorum sizi🦋🖤
BÖLÜM-31-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan dikkatle ona bakan kızdan gözlerini çekmeden kapattı telefonu.
Biran evvel yola çıkmaları gerekiyordu. Sonra ardına doğru bakacak gibi olup tekrar Ahuya döndü.
"Gitmemiz lazım."
Sesi öyle fersiz geldi ki kulağa Ahunun kaşları çatıldı.
"Ne olur Korhan?"
Korhanın yutkunduğu için hareket eden adem elmasına baktı. Yüzünde biraz evvel olan ama şimdi zerre emare taşımayan tebessümü aradı.
"Ceyda... Doktoru bulmuş, gitmemiz lazım."
Ahunun siyah gözleri irileşti. Öne doğru bir adım atacak oldu ama onun da aklına yıldırım gibi bahçede onları bekleyen kadın düştü.
Daha yeni gelmişlerdi. Doğru düzgün yüzünü güldürememişlerdi ki. Ama kaç zamandır da bu haberi bekliyorlardı.
Doğru düzgün bir yemek bile yememişken gideceğiz mi diyeceklerdi?
Bakışları sık sık sesleri gelen kadınların olduğu yöne kayıp tekrar Korhana dönüyordu. Sanki bu kararı Ahunun vermesi gerekiyormuş gibi ondan bir hareket bekliyordu.
Kardeşleri için belki bir ip ucu. Küçük de olsa bir yol...
Çok üzmüştü Ahu onu bu gün. Çok ağlatmıştı. Hiç mi yüzünü güldürmeden gidecekti? Güzel anne olamadım sözleri zihninin duvarlarına çarpıp durdu.
Sonra bir şeyi istemeye istemeye kabullendi Ahu. Giden gitmişti. Giden öyle bir gitmişti ki geriye ondan hiç bir şey kalmamıştı. Şimdi o gidenlerin derdine düşüp kalanın gönlünü kırarsa... Ya burda bıraktığı kalanı bir daha ki gelişine bulamazsa...
Çünkü öyle olmuştu. Hayatı mahvolmadan önce onu arayıp çağıran kardeşini haftasonuna ertelemişti Ahu. Tutacağı nöbetleri düşünüp karşıya geçmeyi gözü kesmemişti. Gel de az göreyim seni hem dinlenirsin diye iknaya çalışan kardeşine dört gün sonraya vermişti sözü. O dört gün sonra Ahu gidecekti Ahisine. Bulamayacağı kardeşine gerçekten haftasonu gidecekti.
"Şimdi olmaz!"
Bu ses kendinden çıkmıştı ama konuşanın kendi olduğunu Korhanın çatılan kaşlarıyla fark etti.
