"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Uzuuuuunnnn bir bölümle geldim. Desteğinizi esirgemeyin ballarım. Yazmak için sebep arıyor insan🖤
BÖLÜM-18-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhanın alev alev gözlerine asılı kalmıştı. Zincirlenmişlik hissinden kurtulsa bir adım geriye çekilir ve söylediği sözleri hazmetmek için kendine zaman kazandırırdı. Ama karşısındaki adamın öyle bir etkisi vardı ki o, gözlerini üzerinize dikmişse bir büyüyle pençelerine saplanmış gibi kalıyordunuz. Ahu da sarıları harlanmış gözlerden kopup, kendini bulamıyordu. Daha da kötüsü karşısındaki adam bunu çok iyi biliyor ve ruhunun her tarafını talan etmek ister gibi bakışlarını azıcık bile üzerinden çekmiyordu.
Can havliyle nefessiz kalan ciğerlerine oksijen doldurdu ve dudakları "Korhan" diye kıpırdaya bildi.
Karşısında ona zerre merhamet edecek biri yoktu ki. Ahu ne yapsa şu andan öylece çıkamazdı artık. İstese de yok sayamazdı.
O tanıdığı kimseye benzemiyordu. Halbuki insanlar yalanlarını kırk kılıfla saklarken Korhan bağıra çağıya "yalancıyım" diyebiliyordu. O akıl tutulması yaşatacak bir şeffaflığa sahipti karşısında.
Kimi tanıdıysa "intikam tutkunuyum" diyecek kadar özgür değildi dili ama Korhan sesini bile titretmiyordu.
Şu ana kadar iki üç flört aşamasında ilişkisi olmuştu Ahunun. Onları da sürekli ders çalışan, nöbet tutan bir sevgili mutlu edememişti. Gerçi sevgili denilecek o aşamaya bile ulaşamıyordu ki. Bir ilişki tam olarak nasıl yürür Ahu bilmiyordu. O planlanan davetlere icabet edemeyecek kadar çok sorumluluğa sahipti. Akşam yemekleri aniden üzerine yıkılan nöbetle ertelenince, hafta sonu planları okuması gereken makaleler yüzünden iptal edilince duyduğu cümle hep aynı oluyordu.
"Böyle bir ilişki istemiyorum!"
Ahu buna hak da veriyordu. Yaseminin bin bir zahmetle onu tanıştırdığı Onur'dan hoşlanmıştı aslında. Çok düzgün bir çocuktu, kibardı, nezaket kelimeleriyle arası iyiydi ve sabırlıydı. Oldukça uzun bir süre sayılacak kadar Ahuya tahammül etmişti.
Altı ay!
Gerçi bu altı ayda dört kere sosyal hayatta bir faaliyet gerçekleştire bilmişlerdi. El ele tutuşmuşlardı, bir kaç kere sarılmışlardı ve iki kere de saniyelik öpücük gibi bir şey yaşamışlardı. Ama sonunda kaçınılmaz olan gerçekleşmişti. Ahuyu ailesiyle tanıştırmak isteyen çocuk, aile yemeğine Ahunun ani çıkan nöbetiyle tek katılınca böyle bir ilişki istemediğini dile getirmişti. Bu bir miktar üzmüştü Ahuyu. Sonra üroloji de stajı başlamıştı ve üzülemeyecek kadar yoğun bir tempo onu bekliyordu.
O altı aylık ilişkide bile bir kere Onurun bu kadar şeffaf olduğunu görmemişti. Mesela kendini hiç kıskanmış mıydı? Korhan gibi açık hiç bir kelimesi olmadığını şu an anlıyordu.
