"Benim güzel ateşim... Sana yalan söyledim."
Gözleri aralanmış kız, ona anlamak ister gibi bakıyordu. Siyah incilerinden yayılan ışıltı bir kulu kör edecek kadar büyüleyiciydi.
"Senden bir şey değil bir çok şey bekliyorum Ahu Nar."
"Korhan..."
"Seni...
Keyifli okumalar...Sınırı geçememişiz belki bu sefer olur. 500 yıldız ve 400 yorum olsa çok mutlu olurum😘
BÖLÜM-23-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir anda ortamdaki sesler öylece susmuştu. Yalçının ağzından çıkan kelimelerle Korhan ve Ahu birbirine bakıp kalmışlardı.
Tehdit notunu okuduğunda Korhan kızla bir şekilde bağı olduğunu düşünüp ne istiyorlarsa o kapıyı zorlamaya çalışacaklarını düşünmüştü. Daha sonra ise bu notu ilk Ahunun görüp ondan uzaklaşacağını belki de Korhanı bir daha asla görmek istemeyeceğini bile aklına getirmişti. Zamanla bu fikir daha mantıklı gelmişti ona. Kardeşlerinin katillerinin peşine düşmelerini böyle engellemek daha akla uygundu. Ama onları bir araya getirmek için neden böyle bir yol izlediklerini anlamadı.
Düz bakışları Yalçına döndüğünde ortamda bir şeylere vakıf olan tek kişi olmanın kibrini suratından okuyabiliyordu. Üzerine sinen şaşkınlıktan kurtulmasına da bu yüz ifadesi neden oldu. Çatılmış kaşları düzledi, yüzüne mahkeme salonlarının alışık olduğu o soğukluk an be an yerleşti. Yalçını buraya kadar getiren şey, işlerine vurduğu balta darbeleriydi. Korhan aslında eli güçlü olanın kendisi olduğunu, Yalçının onu sadece kışkırtmak için bu tarz bir konuşmayı yürütttüğünü anladı.
Ahuya bakmaktan kaçınıp gözlerini Yalçına dikti.
"Farkında olmadığımı mı sanıyorsun?"
Yalçının bir an bozguna uğrayan ama hemen kendini toparlayan dudak kenarlarındaki çizgiler doğru hamle yaptığını anlaması için yetmişti.
Bir zamanlar kafasında kurduğu yolu ters döndü. O kutuyu o anda bırakmalarını Ahuyu daha da çok paniğe sürüklemek için diye düşünmüştü. Haklıydı da! Ahu panikle ilk onu aramıştı. Notu görmediği hâlde ilk onu aramış ve geri çağırmıştı. Çünkü ayrılalı çok olmamıştı. Bir şekilde aklı hâlâ o gün içerisinde yaşadıklarındaydı ve bu düşüncelerle dolu zihni Yasemini, polisi ya da bambaşka birini değil zaten biraz evvel yanından ayrılan kendini aramaya koşullamıştı. Oldukça doğru bir adımdı. Her ne planlıyorlarsa Ahuyu Korhana itmek için çok akıllıca bir adımdı. Şu ana kadar bunu neden düşünmediği için kendine öfkekendi. Ama bunun için de zamanı yoktu. Ona bir akbabanın bakışlarını atan bu adamın karşısında elini açık edemezdi.
"Kutunun eve bırakıldığı saatin benim onu eve bırakmamdan yarım saat önce gerçekleşmesi dikkatimi çekmeyecek mi sandın? Panikleyip düşünmeden ilk beni araması için yapılmış bir manipülasyon. Zayıf hamle! Muzaffer lojistikten sonra kredi başvurularını iptal edecekti sıra oraya gelemedi mi? Şu an karşımda bu kadar sakinsen çok hasarın yok sanırım! Bilirsin onu, ilk el koyacağı şirketi parçalarına ayırır!"
Böyle bir niyetleri yoktu ama bunu da Yalçının bilmesine gerek duymadı. Amaçlarının şirketi parçalamak olduğunu düşünmesi onu daha da paniğe sürükleyebilirdi.
