MAVİ GECE

2. Bölümm

*******

Başımdan o  talihsiz olay geçeli neredeyse 2 hafta olmuştu.

Elimden hiçbir şey gelmediği gibi susmak zorunda da kalmıştım.

Esma çok ısrar etmesine rağmen  ona dahi söyleyememiştim.

Söyleyemezdim de bir şekilde hayatıma kaldığım yerden devam etmek zorundaydım, ama çok zordu. Omuzlarımda anlam veremediğim bir yük vardı ve ben bu yükün altında eziliyordum. Ağlama krizlerim her fırsatta kendini gösterirken nasıl unutacağımı nasıl geride bırakacağımı bilmiyordum.

2 haftadır okula dahi gitmek istemiyordum. Emir bana çok ulaşmaya çalışmıştı, çalıştığım ücreti vermek istiyordu  ben istememiştim.
Esma benim yüzümden o, Ali bey denen adamdan çok azar işitmişti. İşi bırakıp gittiğim için, neyse ki kovulmamıştı.

Esma'nın ağzı iyi laf yapar ilk kez bu işe yaramıştı.

Esmadan önce uyanmıştım yine kabus görmüştüm 2 haftadır her gün o adamı görüyordum niye bana yardım etmedin diyordu. Her zamanki gibi yatakta oturduğumda hayatımı sorgulamaya başlamıştım bile. Canım hiç bir şey yapmak istemiyordu nefes dahi almak bana güç geliyordu ne yapabilirim ki.
Arkadaşımı da suçlayamazdım kız bilerek mi beni oraya göndermişti sanki yok artık.

Telefonumun çalmasıyla düştüğüm kâbus gibi düşüncelerden çıktım yine babam olacak adam arıyordu. 2 gündür sürekli aradı açmadım ama şimdi açmak zorundaydım yoksa daha çok sinirlenir ve bu benim için hiç iyi bir şey olmazdı.

O yüzden açmak zorundayım.

Hadi Bismillah

- Alo

-Nerdesin kız sen kaç gündür!

-Hasta olmuşum baba telefona bakamadım kusura bakma.

-Birde utanmadan yalan söylüyor anan gibi orospu oldun da ben mi bilmiyorum?

-Baba valla doğruyu söylüyorum istersen Esma'ya vereyim.

-Kes!

-Bab...

-Kes LAN!
Ya bana para gönderirsin ya da gelirsin buraya çalışırsın duydun mu beni 2 günün var,gittin oraya okuyacağım diye ne haltlar yediğini dahi bilmiyoruz. Şerefsiz abin olmasa ben yapacağımı biliyorum da neyse.

-Tamam baba ben sana gönnn..... deririm.

Yüzüme kapatmıştı. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Neyin acısıydı bu neyin sınavı...

Kekelemiştim kesin ağladığımı anladı. Onun karşısında güçsüz olduğumu göstermek  daha çok ağlamama sebep olurken gözyaşlarım sicim gibi akıyordu.

Annem olsaydı...
Böyle olmazdı başımı okşar benim canım kızım derdi, şimdi ise evet  abim yapıyordu ama işte büyümüştük ve ikimizi de hayat bir yerlere savurmuştu. Ben 7 yaşından beridir abimi bilirim zaten abimle benim aramda 5 yaş var. Bu hayatta abimden başka kimim var ki. Babamı hiç saymıyorum bile. Babam zaten  çok uzun sürmeden Necla karısıyla evlenmişti.

Abim ondan sonra daha çok kol kanat germişti bana.

Beni abim büyüttü canım abim o da benim gibi üniversite okumak için yurt dışına çıkmıştı. Orada belli başlı zamanlarda Türkiye'ye geliyor zor tabi benim gibi babam ona da yardım etmediği için hem çalışıp hem okuyor.

Esma görüş alanıma girdiğinde daldığım derin yaşanmışlıktan çıktım ve daha çok ağlamaya başlamıştım.

Artık istemsiz akıyordu gözyaşlarım.