MAVİ GECE

4.Bölümm

*******

İnsan kimden, neyden kaçarsa kaçsın dönüp dolaşıp yine en başa start verdiği yere geri dönermiş.

Tam kurtuldum, unuttum derken karşımda görmek beni bir tık sinirlendirmişti.

Karşımdaki kişiyi artık görmek duymak istemiyordum.

Acımı onun karşısında yaşamak istemiyordum.

Eski hayatımı çok özlüyordum. Artık yeter benim hayatım tekdüzeyken şimdi bunları yaşamak benim için çok ağır geliyordu.

Herkesten çekmiştim, annemin babama çektirdiklerine şahit olmaktan ona mani olamamaktan, annem gözyaşları içinde bu dünyaya lanet ederken hangimiz onu koruyabildik.

Hepimiz ona sarılıp kulağına bunların hepsinin geçeceğini fısıldarken tek yapabildiğimiz şeyi yaralını sarmaktı.

Hangimiz bu dünyadaki kadınları koruyabildik?

Hangimiz kadınları baş tacı ettik?

Hiçbirimiz!

Yapamadık hiçbirimiz onları koruyamadık.

Belkide bugün yarın benim ölüm haberimi duyabilirsiniz.

Kaldırıp atacaklar bir yere , haberlerde yine bir kadın cinayeti diye geçecek ismim, belkide hiç haberiniz dahi olmayacak bulamayacaksınız bedenimi...

Annemi koruyamadığımız gibi.

Yapamadım o, caninin elinden alamadığım için bende suçluydum.

Ne abim ne de ben hiçbirimiz korkumuzdan bir şey söyleyemez olmuştuk.

Şimdi ben annemin kızı olmadığımı bir kez daha anlamıştım.

Güçsüzdüm.

Umutsuzdum.

Yorgundum.

Tükendim.

Kendime olan inancım bile kırılırken annemm, nolur beni affet senin kızın olamadım affet!

Onun yaşadıklarını yaşamak bir hiç uğruna ölmek ne anneme ne bana ne de bir başka kadına yakışmazdı.

Mazi aklıma gelirken kendimi yaşadıklarımı hatırlarken alı koyamadım.

"Baba nolur yapma."

Abim ve ben bir köşede babamın anneme yaptığını izlemek zorunda kalıyorduk. Nereden bilecektik annemi orada son kez göreceğimiz nereden bilecektik anneme son kez sarılacağımızı...

Annem, benim bu dünyada hiç yüzü gülmeyenim...

Kanatsız meleğim...

O gün o hiç bitmeyen gece de nelere şahit olduğumuzu bir Allah birde biz biliyorduk.

Keşke hiç görmeseydik.

Hiç buna şahit olmasaydık.

Çok küçüktüm abim 12 ben 7 yaşındaydım.

Babam yine içmiş gelmişti artık alışmıştık buna klasikti bizim için, gelir kızar sinirlenir dayak yer yine yaşar giderdik kabullenmiştik artık onu.

Zannediyorduk ki eskiden herkesin babası böyle sonra okula gitmeye başladığımızda bende abimde arkadaşlarımızın babalarının onlara nasıl davrandığını gördüğümüzde çok şey farketmiştik.