Without you. || Lando Norris

Hoofdstuk 8

POV LANDO NORRIS

Ik sta voor de deur bij Carmen haar huis en wacht tot de deur wordt opgedaan. Ik weet niet waarom, maar ik word er een beetje nerveus van. Zo'n big deal is het niet, je gaat gewoon met een vriendin wat eten. Ik zucht even en zie dan hoe de deur voor me word open gemaakt. "Hey Lando" zegt Carmen en ik kijk haar met grote ogen aan. Ze ziet er echt heel erg mooi uit. Ik laat mijn ogen even langs haar lichaam glijden en kijk haar dan weer in haar ogen aan. Ze is echt niet normaal mooi. "H..hey Car" antwoord ik na een lange stilte. Ze glimlacht "kom binnen". Ik knik en doe een stap naar binnen. Het is een mooi vrijstaand huis en van binnen is het mooi strak ingericht. Ik kijk even om me heen en zie haar ouders op de bank zitten.

"Hallo!" Zeg ik terwijl ik naar ze toe loop om me voor te stellen. Haar ouders staan op en ze lachen vriendelijk. "Ik ben Lando!" Zeg ik enthousiast en ik geef als eerste haar moeder een hand. Het is een knappe vrouw, Carmen lijkt op haar. "Hey Lando, ik ben Ingrid!" Zegt haar moeder lief. Ik knik en geef dan haar vader een hand. "Ik ben Peter" zegt haar vader vriendelijk. "Hoi Peter, leuk jullie te ontmoeten!" Antwoord ik. "We zijn echt vereerd dat jij hier in ons huis bent" zegt haar moeder lief. Ik grinnik. "Dat hoeft niet, ik ben ook gewoon maar een mens hoor" lach ik. "Kom wij gaan" zegt Carmen lachend en ze pakt mijn arm. Ik knik en loop achter haar aan. "Veel plezier lieverds" zegt haar moeder. "Veel plezier" zegt haar vader er achteraan. "Dankuwel!" Roep ik terug en ik loop met Carmen mee het huis uit.

We zitten in mijn auto en rijden naar het restaurantje. Het is dichtbij, maar vanwege alle mensen en eventuele fans hebben we toch maar mijn auto genomen. "Je hebt hele lieve ouders" zeg ik tegen Carmen. Ze knikt en lacht. "Ze waren heel zenuwachtig om je te ontmoeten". Ik grinnik en let weer op de weg. Ik kijk even naast me naar Carmen, de zon gaat onder en het licht schijnt super mooi in haar ogen. "Je ziet er echt zo mooi uit vanavond" zeg ik tegen haar. Ik zie haar blozen en ze kijkt me even aan. "Dankje Lan, jij ook" antwoord ze.
Ik heb heel simpel een spijkerbroek aan met een zwarte blouse, witte schoenen en een zonnebril. Aan mij is niks bijzonders, maar het is lief dat ze het zegt.

Eenmaal bij het restaurant aangekomen, staan er wat fans bij de deur. "Hoe weten ze toch altijd waar ik ben" zucht ik. Carmen kijkt me aan en glimlacht. "We lopen er gewoon snel langs" antwoord ze. Ik knik en ik stap uit. Ik loop om de auto heen naar de bijrijders deur en doe de deur voor Carmen open. "Gentlemen" lacht ze en ik lach terug.
Carmen stapt de auto uit en ik kijk haar van achter even aan. Mijn ogen glijden even over haar lichaam naar haar billen. Al gauw draait ze zich om naar mij en kijk ik snel weg.
"Kom, blijf dicht bij me" zeg ik tegen haar en ik pak haar hand vast met die van mij. Onze vingers verstrengelen zich in elkaar en ik kijk haar even in haar ogen aan. Ze glimlacht en knikt. Oké ik ga niet liegen, maar dit voelt echt goed.

Ik trek haar door de menigte heen langs alle fans. Ik hoor hoe mijn naam door vele fans word geroepen en dat ze zich afvragen wie Carmen is. Ik negeer alles en iedereen en loop langs iedereen heen het restaurant naar binnen. Ik heb het restaurant van te voren gebeld en gezegd wie ik ben zodat ze er rekening mee konden houden, maar dit is het tegenovergestelde dan wat ik daarvan verwacht had. Eenmaal in het restaurant zie ik dat het personeel snel de deur dicht doet en dat er beveiligers voor gaan staan. Oké ze hebben er dus toch wel een beetje rekening mee gehouden. "You okay?" Vraag ik aan Carmen. Ze knikt en glimlacht naar me. "Meneer Norris?" Hoor ik een personeelslid van het restaurant zeggen. Ik knik vriendelijk. "U kunt mij volgen naar het tafeltje" zegt de jongen. Ik volg samen met Carmen de jongen naar een super mooi plekje die uitzicht heeft over de duinen en de zee. De zon is bijna helemaal onder de kaarsjes branden op tafel. Het ziet er erg romantisch uit.

Ik schuif Carmen haar stoel naar achteren en zorg dat ze goed kan zitten. Ik ga tegenover haar zitten en we krijgen van de ober de menu kaarten in onze handen gedrukt. "Kan ik jullie alvast wat te drinken in schenken?" Vraagt de jongen beleefd en hij kijkt Carmen aan. "Voor mij een zoete witte wijn alsjeblieft" zegt ze vriendelijk. De jongen knikt en geeft haar een knipoog. Ik rol met mijn ogen en grinnik. Jongens..
De jongen kijkt nu mij aan "en voor u?"
"Maak er maar een fles wijn van, een van de beste alsjeblieft" zeg ik. De ober knikt en loopt naar de keuken.
"Sorry voor al die fans bij de ingang" zeg ik tegen Carmen. Ze schud haar hoofd en glimlacht. "Geeft niks, jij kan er niks aan doen"
"We zullen wel in het nieuws komen samen, denk je niet?" Zegt ze onzeker. Ik knik voorzichtig en kijk haar in haar ogen aan. "Vind je dat erg?" Vraag ik haar. Ze schud haar hoofd "wij weten wel beter toch?" Zegt ze lief. Ik knik naar haar en glimlach.

"Alstublieft de fles wijn meneer" onderbreekt de ober ons en hij schenkt alvast 2 glazen in. We bestellen ons eten en de ober loopt weer weg.
"Dus wat ga je morgen doen?" Vraagt Carmen aan me. Ik denk even na en antwoord. "Morgen overdag heb ik even niks, 's avonds vlieg ik terug naar Engeland" antwoord ik. Ik zie haar teleurgesteld knikken en snap precies wat ze bedoeld. Ik zie haar dan eerst niet weer. "Hoe is het eigenlijk tussen Max en Roos?" Lach ik om het teleurstellende moment te verbreken. Ze begint te grijnzen en verteld me het hele verhaal. Haar ogen stralen, ze is echt onwijs mooi..