Hoofdstuk 40

563 4 0
                                    

POV CARMEN

Het is inmiddels een week later en vandaag mag ik het ziekenhuis eindelijk verlaten. Na veel oefenen, opnieuw een conditie opbouwen en heel erg veel onderzoeken ben ik klaar om naar huis te gaan.
"Ready baby?" Zegt Lando nadat hij al mijn tassen in de auto's heeft gezet. Ik knik en loop op hem af om hem een knuffel te geven. "Ik ben zo blij dat we naar huis gaan" zucht ik in zijn schouder. "Ik ook schat" antwoord hij en we lopen met alle spullen onderweg naar de auto.
Gisteren zijn mijn ouders weer naar Nederland gevlogen en Roos is met Max mee naar Monaco gegaan. Ik heb ze allemaal de hele week om me heen gehad in het ziekenhuis en dat was echt super fijn.
Lando en ik hebben besloten dat ik voor nu bij hem in ga trekken en we vliegen zometeen naar al naar Monaco. Ik ben zo blij dat we nu samen zijn en ik me niet meer in hoef te houden met het uiten van mijn gevoelens richting hem.

We komen aan op het vliegveld en van Lando moet ik echt persé in een rolstoel naar het vliegtuig. "Lan ik kan echt wel lopen hoor" lach ik naar hem als hij bloedserieus aan komt lopen met een rolstoel. "Niks ervan, hup erin jij" zegt hij streng. Ik grinnik en besluit hem maar gelijk te geven, mijn conditie is nog niet al te best en het is nog best een stukje lopen naar het privé vliegtuig. Ik ga in de rolstoel zitten en Lando duwt me rennend heen en weer. Ik begin hard te lachen en te gillen. "Lan stop!!" Lach ik hard. Hij lacht en rent op een heuveltje af. "Als je het maar laat!!!"Gil ik lachend naar hem. Hij grijnst en rent er hard op af en we gaat voorzichtig de heuvel af. We liggen beide slap van het lachen.
"Jongens, kom" zegt Lando zijn beveiliger en hij schud lachend zijn hoofd. Lando duwt me die kant op en we lopen achter de beveiligers aan naar het vliegtuig.

Eenmaal weer in Monaco geeft Lando me een tour door zijn appartement heen. "Echt heel mooi Lan, niet normaal" zeg ik kijkend naar het uitzicht. Hij komt achter me staan en doet zijn gespierde armen om me heen. Ik pak zijn armen vast en hij legt zijn hoofd op mijn schouder neer. "Ik ben zo blij dat je hier nu veilig bij mij bent" zegt hij lief. "Ik ook glimlach ik en ik draai me om zodat we nu oog in oog staan. Hij glimlacht en zoent me dan op mijn mond. Hij tikt met zijn tong op mijn lippen en ik doe mijn mond open. We staan een tijdje te tongzoenen op het balkon.
"Kom ik maak wat te eten voor je" zegt hij lief als hij de zoen afbreekt. Ik knik en loop achter hem na de kamer weer in. Ik loop naar de bank en laat me erop ploffen en ga liggen.
"Ben je moe baby?" Vraagt hij vanuit de keuken. "Nogal" zucht ik en ik doe mijn ogen even dicht. "Ga dan even lekker slapen" zegt Lando.
"Ik wacht nog wel even, wil met jou slapen" zeg ik tegen hem. Hij grinnikt en geeft me een knipoog terwijl hij begint aan een eenvoudig gerecht in de keuken.

Na een tijdje ruikt het heerlijk door het appartement heen en is het eten klaar. "Kom je eten?" Vraagt Lando als hij de borden op tafel zet. Ik knik en loop zijn kant op. Het ziet er echt lekker uit. "Ik wist niet dat jij kon koken" lach ik. Hij grinnikt en schuift mijn stoel achteruit zodat ik kan gaan zitten. "Kan ik ook niet, dit komt uit een pakje" lacht hij. Ik begin te lachen en geef hem een kus. "Maakt niks uit, dankje Lan" zeg ik en ik neem plaats op de stoel. We eten ons eten op en praten gezellig verder over van alles en nog wat.
Na het eten ploffen we samen op de bank en zetten we een Netflix film op. Ik lig in Lando zijn armen en we hebben een dekentje over ons heen liggen. Het ligt heerlijk zo en ik merk aan mezelf dat ik moeite moet doen om niet in slaap te vallen.

Als uiteindelijk de aftiteling van de film in beeld komt ben ik trots op mezelf dat ik tot aan het einde van de film alles gevolgd heb en niet in slaap ben gevallen.
Lando legt zijn hand op de zijkant van mijn gezicht en geeft me een kus. "Zullen we gaan slapen?" Vraagt hij lief. Ik knik enthousiast "graaaag" antwoord ik. Hij begint te lachen en begeleid me naar zijn slaapkamer.
Ik trek een lekker groot shirt van hem aan, poets mijn tanden en haal mijn make-up eraf. Lando ligt al in bed en ik voel zijn ogen op mijn lichaam branden als ik zijn kant op loop. "Waarom ben je altijd zo bloedmooi" zegt hij lief terwijl hij me van top tot teen aankijkt. "Ben ik niet" zeg ik terwijl ik naast hem kom liggen en mijn koude lichaam dicht tegen hem aan leg. Hij drukt me stevig tegen hem aan en drukt een kus op mijn mond. "Ben je wel". Ik grinnik en leg mijn hoofd op zijn borst. "Slaaplekker schat" zeg ik als hij het licht uit doet. "Slaaplekker baby" antwoord hij en het duurt niet lang voordat ik in een diepe slaap val..

Without you. || Lando Norris Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu