Without you. || Lando Norris

Hoofdstuk 34

POV LANDO NORRIS

Ik ben geconcentreerd bezig met mijn vrije training als ik ineens via de boardradio hoor dat ik naar binnen moet rijden. Ik denk even na, dit was niet de afspraak.
"Why?" Vraag ik terug. Het is even stil op de radio. "Hallo?" Vraag ik nog eens. "Er is in de garagebox iets gebeurd" zegt mijn engineer voorzichtig. Ik denk even na, wat kan er nou gebeurd zijn en zo erg zijn dat ik mijn vrije training moet afbreken. "Meer uitleg graag" zeg ik terug.
"Lando er is iets met Carmen gebeurd, kom nou maar gewoon binnen" zeg mijn engineer. Ik hoor aan zijn stem dat hij zich druk maakt en bezorgd is. "Godver wat is er?" Zeg ik in paniek en ik begin en super snelle ronde naar de pit te rijden. "Lando doe voorzichtig, ik vertel je straks meer" krijg ik terug.
Ik begin te schelden en rijd super snel terug naar de pitstraat en mis elke apex die er is. Waarom zeggen ze verdomme niet gewoon wat er aan de hand is.

Ik kom de pitstraat in en stap direct mijn auto uit. "Waar is ze??" zeg ik in paniek terwijl ik mijn haar goed toe dat vanwege de helm recht omhoog staat. "Kom" zegt Zak die aangelopen komt en hij trekt me aan mijn arm mee. Ik volg hem snel en ik zie al gauw allemaal ambulance personeel in een kamertje staan. Ik ren er heen en sla me door de menigte personeel van McLaren heen. "CAR" roep ik in paniek als ik zie dat ze op de grond ligt. Haar ogen zijn dicht, een ambulance verpleegkundige houd haar nek vast en een andere schijnt met een lampje in haar ogen. Ik schrik als ik haar zie liggen, haar gezicht is dik en rood en op haar wang zit een wondje waardoor er veel bloed op de grond ligt. Ik val op mijn knieën naast haar en pak haar hand. Ik zie dat ze nergens op reageert. "Waarom reageert ze niet?!" Vraag ik aan de zorgverleners. "Ze is buiten bewustzijn, we hebben haar gestabiliseerd, ze is nu stabiel maar we nemen haar wel even mee naar het ziekenhuis. U mag mee in de ambulance als u dat zou willen"
Ik kijk Zak vragend aan en hij knik. "Ja ik ga mee" zeg ik vastbesloten. De zorgverleners doen haar een brace om haar nek en verplaatsen haar naar de ambulance. Ik ga bij haar achterin zitten en krijg uitleg over de mogelijk volgende procedures.

"Hoe heeft dit kunnen gebeuren?!" Vraag ik aan het ambulance personeel terwijl we naar het ziekenhuis vervoerd worden.
"Het lijkt een trauma van het aangezicht te zijn waarbij dit ontstaan is door een persoon of voorwerp, dat betekent dat dit letsel door iemand anders bij haar is aangedaan."
Ik kijk ze met open mond aan. Dit meen je niet. Wie de fuck wil dit haar nou aan doen.
Ik voel dat er tranen zich mijn ogen vullen en pak Carmen haar hand stevig vast. Ik geef haar een kus op haar hand. "I'm here" fluister ik zacht.

Als we eenmaal in het ziekenhuis aan zijn gekomen worden er verschillende onderzoeken verricht. Ik word goed op de hoogte gehouden, maar kan niet mee tijdens de onderzoeken. Ik zit hier nu in haar kamertje te wachten tot ze weer terug komt. Ik heb nog steeds mijn race kleding aan. Waarschijnlijk zal de hele mediawereld nu wel op zijn kop staan en vragen zich af waar ik ben.
Ik denk nog even na over wie haar dit in godsnaam aan zou willen doen. Ik kan het echt niet bedenken. Misschien dat er een fan of nouja, een hater naar binnen is gekomen..
Ik besluit Zak even een berichtje te sturen.
'Kunnen jullie camera beelden checken? Wil weten wie dit heeft gedaan.' Stuur ik naar hem.
Snel daarna krijg ik een duimpje terug gestuurd.
Ik hoor wat gestommel op de gang en zie hoe Carmen in haar bed weer naar binnen word gereden.

"En? Weten jullie al meer?" Vraag ik zorgelijk. De verpleegkundige schud langzaam haar hoofd. "We hebben net een CT scan gemaakt om uit te sluiten dat er geen inwendige bloedingen zijn in het hoofd. De arts kijkt daar nu naar en laat de uitslag dan zo spoedig mogelijk weten. Verder hebben we een foto gemaakt om te kijken of de kaak niet is gebroken. Gelukkig kan ik wel met goed nieuws zeggen dat er niks is gebroken." Zegt ze begripvol. Ik knik en richt me op Carmen. "Dankjewel" zeg ik de verpleegkundige. Ze knikt en loopt de kamer uit.
Ik kijk naar Carmen. Ze ligt zo stil in bed, overal zitten slangetjes en ik hoor op de monitor haar hartslag piepen. Ik zucht en geef haar een kus op haar voorhoofd. Ik geef zoveel om dit meisje.

Ik zit al even bij Carmen aan het bed als ik ineens de deur hard en snel open zie vliegen. Ik draai me verschrikt om en zie dan Max geschrokken in de deuropening staan. "Mate wtf is er aan de hand" zegt hij bezorgd en hij komt naast me zitten kijkend naar Carmen. "Iemand heeft haar dit aangedaan, ik weet niet wie" antwoord ik met een zucht. Ik voel tranen branden in mijn ogen en merk dat Max het ziet. Ik voel hoe hij een hand op mijn schouder legt. Ik glimlach zwakjes naar hem. "Ze zijn aan het onderzoeken of ze een inwendige bloeding in haar hoofd heeft gekregen van de slagen die ze heeft gehad" zucht ik trillend. "Wat?!!" Zegt Max geschrokken. "Dat meen je niet Lan, wtf  mate wie doet zoiets" zegt Max in paniek.
Ik haal mijn schouders op "ze zijn de camera beelden aan het checken" zucht ik.
Max en ik praten nog wat verder over de hele situatie en ik kleed me om in de normale kleding die Max voor me heeft meegenomen.
Ik heb Carmen haar hand nog steeds vast en praat met Max als ik ineens een kneepje in mijn hand voel. Ik ben gelijk stil en kijk haar veelbelovend aan. "Ze kneep in mijn hand" zeg ik geschrokken tegen Max.
We kijken haar verwachtingsvol aan en haar oogleden beginnen te trillen. Voorzichtig gaan haar ogen open en ze kijkt me slaperig en afwezig aan. Ik sta gelijk op en vraag aan Max om op het assistentie knopje te drukken.
Ik leg mijn hand op haar wang en geef haar een kus op haar voorhoofd "Hey baby" zeg ik haar. Het is even stil en ze kijkt vragend om zich heen. "Lan..?"