Without you. || Lando Norris

Hoofdstuk 38

POV LANDO NORRIS

"Ik heb goed nieuws en slecht nieuws.." hoor ik de arts voor me bezorgd zeggen. Ik slaak een zuchtje van hoop en kijk hem vragend aan. "We hebben haar met succes gereanimeerd" zegt de arts zelf ook zichtbaar opgelucht. Ik kijk Max en Zak blij aan en ik zie een kleine glimlach bij hun beide verschijnen. "Dat is geweldig" zegt ik opgelucht tegen de arts. Hij knikt blij en kijkt daarna weer serieus. "Helaas is het slechte nieuws dat ze nu word geopereerd om de kogel uit haar buik te halen. Doordat ze heel zwak een grote operatie in gaat is ze nog niet buiten levensgevaar. Ze zijn momenteel aan het opereren en de procedure zal nog zo'n 55 minuten duren. We hebben veel personeel en de beste artsen ingeschakeld. Ik hoop dat jullie weten dat we er alles aan doen om haar weer beter te maken" zegt de arts lief. Mijn glimlach verdwijnt gelijk weer en ik hem bezorgd aan. "Hoe groot is de kans dat het slaagt?" Vraagt Max. "Ik ben bang dat die kans 50/50 is. We moeten echt afwachten. Ze is helaas heel erg zwak momenteel vanwege de reanimatie"
Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen en voel een traan over mijn wang stromen. "Wij doen ons uiterste best en houden jullie op de hoogte. Als we meer weten komen we gelijk langs, ik laat jullie nu even alleen om het te laten bezinken" zegt de arts begripvol. We bedanken de arts en hij loopt daarna weer naar de operatie kamers.

Het is een tijdje later en we kunnen elk moment een arts verwachten die de wachtkamer binnen komt lopen om ons op de hoogte te stellen. De hele tijd hebben we met ons 3en bij elkaar gezeten en nagepraat over de hele situatie en vooral veel tranen gelaten.
Ineens hoor ik geluid op de gang en ik voel me onwijs zenuwachtig worden. Zal dit dan de uitslag zijn?
De deur word agressief open geslagen en ik zie dan ineens Roos en Carmen haar ouders in de deuropening staan. Compleet verslagen en zichtbaar helemaal in paniek. Roos rent gelijk op Max af en ze beginnen samen te snikken. Max legt Roos de hele situatie uit en ik probeer alles zo goed en duidelijk mogelijk aan haar ouders uit te leggen. Iedereen is druk in gesprek en in paniek als de deur open gaat en er een arts binnen komt lopen. Hij kijkt streng en verdrietig en ik voel al gelijk door zijn gezichtsuitdrukking dat het volgens mij slecht nieuws is. De arts neemt tegenover ons plaats en begint de operatie en de voortgang hiervan aan ons uit te leggen. Aan het einde van het langdradige verhaal komt de arts met een conclusie. "De operatie is geslaagd, ze is zwak, maar ze komt er weer boven op." Zegt hij trots.
Ik spring samen met Roos spontaan de lucht in en   Begin voor de arts te klappen. Carmen haar ouders begin hard te huilen en knuffelen elkaar sterk. Ik loop op de arts  af en geef hem geheel uit reactie een knuffel. "Dankudankudanku" roep ik blij. De rest van het gezelschap volgt en doet hetzelfde. Ik slaak opgelucht een zucht en laat me achterover vallen op de stoelen. Ik ben zo ongelofelijk opgelucht, echt niet normaal. Ik zal niet weten wat ik zonder haar had gemoeten.
De arts loopt weg en draait zich net voordat hij de deur verlaat nog even naar ons om. "Oh en goed nieuws! Ian is opgepakt door de politie" zegt de arts blij. Yes. Eindelijk. Vieze gore klootzak. "Als ik hem ooit nog zie hé" zeggen Max en ik beide tegelijk.

Het is aan het einde van de dag en Carmen is zojuist terug gebracht op haar kamer vanaf de operatie. Ze ligt aan allerlei slangetjes en dingen en is nog niet weer bij kennis geweest. Ze is de narcose op dit moment nog aan het uitslapen. Opzich vind ik dat ze er nog best goed uit ziet. Ze heeft blosjes op haar wangen en ze ligt er vredig bij. Ik zit al een uur bij haar en heb haar hand stevig vast. Mijn blik verlaat haar gezicht niet weer. Ik wil de eerste zijn die bij haar is als ze wakker word.

"Hey Lando" hoor ik achter me en ik hoor dat het de moeder van Carmen is. Ze komt naast me zitten en legt haar hand even op mijn been. "Carmen heeft zoveel geluk dat ze jou in haar leven heeft" zegt ze lief.
Ik glimlach zwakjes en kijk haar even aan. "Echt hoor, zonder jou was ze hier niet doorheen gekomen." Zegt ze met een lach. "Dankuwel" zeg ik vriendelijk terug.
"Zeg maar jij hoor" zegt ze lief. Ik knik en focus me weer op Carmen.
"Ze kan nog een tijdje slapen, let je wel een beetje op jezelf? Jij moet ook slapen hé" zegt ze lief en ze wrijft even over mijn hand.
"Ik wil er zijn als ze wakker word" zeg ik snel terug en glimlach even. "Je bent echt zo lief voor haar, mijn schoonzoon mag je zijn hoor" zegt ze grappend en ik voel lichtelijk het bloed naar mijn wangen stromen.
"Ik heb juist geluk met haar" zeg ik en ik wrijf even met mijn hand over haar wang.