Without you. || Lando Norris

Hoofdstuk 36

POV CARMEN

Het is de volgende dag en ik lig nog steeds in mijn ziekenhuisbed. Lando is naar het circuit gegaan voor de kwalificatie omdat ik me goed voel. Hij wou eigenlijk alles afzeggen, maar dat heb ik echt niet toegelaten. Ik voel me prima en ik ga hem zijn carrière echt niet in de weg staan.
"Zo, klaar om een stukje te lopen?" Zegt de arts als ze mijn kamer in komt lopen. Ik knik blij en wil gelijk het bed uit springen. "Hoho rustig aan meid, we moeten het rustig opbouwen. Je kan erg duizelig worden of een bloeddruk daling krijgen. We gaan eerst even op de rand van het bed zitten" zegt ze lief. Ik zucht en ga op de rand van het bed zitten. "Gaat prima" zeg ik en ik stap het bed uit. De dokter schud lachend haar hoofd en kijkt me met ongeloof aan. "Rustig opbouwen zit er bij jou niet in of wel?" Zegt ze lachend. Ik schud mijn hoofd terwijl ik een stukje door de kamer heen loop. Ik voel me prima.
Ik kijk even in de spiegel en schrik van mijn gezicht. Het is erg blauw aan de zijkant. Ik ga er even met mijn vingers overheen en denk aan het moment van gisteren waarop Ian me sloeg.
Woede komt in me op en ik vraag gelijk aan de arts of er al meer bekend is over de arrestatie van Ian.
"Ze hebben hem nog niet kunnen vinden, sorry" zegt ze lief. Ik knik en ga weer in mijn bed liggen. "Nog even een paar testjes" zegt de arts en ze schijnt met een lampje in mijn ogen en meet mijn bloeddruk.

Het is wat later in de middag en ik ben super moe vanwege de pijnstillers, alle indrukken en de hoofdpijn. Ik kijk op de televisie de kwalificatie. Q1 is net begonnen en Lando doet het super goed. Max is de snelste en zet de eerste tijd neer. Terwijl ik naar het scherm kijk voel ik mijn ogen steeds zwaarder en zwaarder worden. Uiteindelijk val ik in een diepe droomloze slaap.
Na 10 minuten hoor ik ineens allemaal geluiden om me heen en ik open direct mijn ogen. Ik kijk door de kamer heen maar zie niemand. Uiteindelijk merk ik dat het geluid van de gang komt en schrik op. Ik ga rechtop zitten en kijk met geknepen ogen naar de deur.
Ik zie de deurklink heen en weer gaan en dan word ineens de deur open gemaakt. Ik kijk in de opening en zie Ian staan. Mijn ogen worden groot en ik schrik me dood. Ik wil gelijk op de noodbel klikken, maar er word een pistool op me gericht door Ian. "Dat zou ik niet doen als ik jou was" zegt hij terwijl hij de deur dicht doet en naar me toe loopt. Ik lig verstijfd in bed en kijk hem angstig aan. "Ian i.." begin ik als ik door hem onderbroken word. "Denk je dat je me zomaar kan afwijzen en er dan met een ander van door kan gaan van het een op andere moment? Nee dat kan je niet." Zegt hij met een sarcastische lach.
"Ian ik wou nooit dat het zo is gelopen" zeg ik snel.
Hij grinnikt sarcastisch en komt naast me op bed zitten met het pistool nog in zijn handen. Hij legt zijn hand op mijn wang en ik deins een stukje achteruit. "Ik had je harder moeten slaan, dan hadden we hier nu niet gezeten" zegt hij terwijl hij over mijn wonden heen wrijft. Ik kijk hem pijnlijk aan en voel hoe tranen mijn ogen angstig vullen.
"Ian dit is nergens voor nodig, iedereen zal liefde vinden, jij ook" zeg ik angstig.
"Ik heb geen liefde nodig, ik wil jou" zegt hij terwijl hij met zijn hand over mijn been wrijft.
Ik krimp in elkaar en kijk naar een ontsnappingsmogelijkheid om me heen, maar kan niks vinden. Mijn telefoon en de noodbel liggen op het nachtkastje, maar als ik daar nu heen grijp dan gaat het mis.
"Ik ga het je nog een keer vragen Car, wil je mijn vriendin zijn of niet?" Zegt hij en hij kijkt me doordringend aan.
"Ian ik kan dat niet doen, ik heb gevoelens voor Lando" zeg ik huilend.
Hij grinnikt sarcastisch en ik zie hem iets uit zijn zak halen. Ik kijk er even naar en zie dat het een injectiespuit is. Hij kijkt er even lachend naar.
"W wat is dat?" Zeg ik angstig.
"Als je mijn vriendin niet wilt zijn, spuit ik dit in je en zul je zometeen stoppen met ademen waardoor je nooit meer iemands vriendin zal kunnen zijn" zegt hij zonder emotie. Hij loopt op me af en ik zie hem de spuit in zijn handen houden zodat hij me elk moment kan injecteren. Ik raak helemaal in paniek en besluit toch naar de noodbel te grijpen. Ik steek mijn arm snel uit en grijp naar de bel. "Godverdomme" hoor ik Ian zeggen en hij pakt zijn pistool en schiet me in mijn buik. Ik begin te schreeuwen en te gillen van de pijn en hoor Ian lachen.
"Nog een keer Carmen, ben je mijn vriendin of niet?" Zegt hij terwijl hij naast me op het bed komt zitten. Ik kijk naar mijn buik en zie veel bloed eruit stromen.
Ik denk na over de juiste woorden en kijk naar het tv scherm waar de kwalificatie nog steeds op af speelt.
"Ian ik kan dat niet" zeg ik in paniek en huilend.
"Jou keuze dan dit" zegt hij en hij pakt de naald tevoorschijn.
"Nee wach.." wil ik zeggen en ik begin hevig om me heen te slaan en te trappen.
Het is al te laat en ik voel een scherpe naald in mijn been. Ik kijk hem met grote ogen aan en zie hoe hij mijn kamer uitloopt.
Ik voel een soort warmte op de plek waar hij heeft geïnjecteerd en voel dan een extreme pijnlijke steek in mijn hart. Ik bedenk me geen moment en druk gelijk op de noodbel.
Met de bel nog in mijn hand, kijkend naar de kwalificatie voel ik mijn hart ermee ophouden en voel ik me licht in mijn hoofd worden.
Alles om me heen lijkt te verdwijnen en al gauw word alles om me heen zwart..