12

215 9 0

by ericagray916

by ericagray916

'သူမင္းကိုသေဘာက်လာမွာမဟုတ္ဘူး'
'ရွင္'
'မင္းလိုကေလးသာသာေလာက္ကိုေခါင္းထဲထားမတဲ့လား၊သူကရင့္က်က္တဲ့လူကိုမွသေဘာက်တာ၊အိမ္ေထာင္မႈႏိုင္နင္းတဲ့လူမ်ိဳးမွ၊မင္ူကသူအတြက္စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတာေလမင္းသတိမထားမိဘူးလား'
'ဒါေပ့မဲ့သူကေပ်ာ္ေနတယ္ေလ'
'ခက္ကမင္းကိုသူတူေကာင္မေလးမို႔အလိုက္အထိုက္ဆက္ဆံေနတာပါ၊မင္းကအလိုက္ကမ္းဆိုးနားလည္မွေပါ့၊အန္တီကမင္းအတြက္ေျပာေနတာပါ၊ကေလးရယ္၊နားလည္စမ္းပါ'
'ဟုတ္၊သမီးဘာဆက္လုပ္ရမလဲ၊အန္တီ'
'ထြက္သြား၊'
'ရွင္'
'ထြက္သြား၊သူနားမွာမေနပဲေဝးေဝးကိုသာသြားလိုက္'
'ရပါ့မလား'
'လူေတြကေဝးသြားမွပိုသတိရတက္ၾကတယ္ေလ၊အဲ့တာေၾကာင့္သူဖုန္းကိုမကိုင္ပဲသူနဲ႔အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားလိုက္၊သူကေပါင္၁၀၀ေက်ာ္တဲ့မိန္းကေလးေတြကိုမႀကိဳက္ဘူး၊ဝိတ္ေလ်ာ့၊ျမန္မာမဆန္ရင္မႀကိဳက္ဘူး၊စကတ္တိုတိုေလးနဲ႔မင္းကိုပိုေတာင္ဆိုးေသး၊အဲ့ေတာ့အခုေလာေလာဆယ္သူ႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္'
'ဟုတ္၊အန္တီေက်းဇူးပါေနာ္'
ခဏအၾကာမာန္ေသြးခက္တစ္ေယာက္ေစ်းတခုလံုးပတ္ရွာေသာ္လည္းမေတြ့၍ဖုန္းဆက္ၾကည့္ရာ
'ဖုန္းကိုင္စမ္းပါ!ေတာက္!'
'ေတာ္ပါေတာ့၊ခက္ရာ၊ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ကိုနင္ဘာလို႔အဲ့သေလာက္ျဖစ္ေနတာလဲ!'
'ေအးနင္ေတြးထားတယ္မလား၊!ဟုတ္တယ္၊အဲ့ငါအဲ့ကေလးမကိုသေဘာက်တယ္၊ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ေနမိတာ၊အဲ့တာေၾကာင့္ငါတို႔ဘာသာေနပါ့ရေစ!နင္သူကိုဘာေတြေျပာလိုက္လို႔သူဖုန္းေတာင္မကိုင္ေတာ့တာလဲ!'
ဘရဏီဘာမွမေျပာေတာ့ပဲမ်က္ရည္မ်ားသာက်လာသည္၊
'နင္ေနာင္တရေစရမယ္၊မာန္ေသြးခက္၊နင္ငါ့အခ်စ္ကိုေစာ္ကားလြန္းတယ္'
'ေတာ္စမ္းပါဟာ!နင္ငါကိုခ်စ္တာလား၊နင္နားမွာအေဖာ္ရိွေနေပးတာကိုခ်စ္တာလား!နင္ကေနဒါမွာကတည္းကနင္အနားငါရိွေနတာကိုသေဘာက်တာေလ၊'
'ငါခ်စ္လို႔ေလ!'
'အဲ့တာခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး!အေဖာ္မက္ေနတာ!မတူဘူးဟဲ့!'
'ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုယ္နားမွာမရိွေနရင္ေတာင္သူအတြက္ဆိုၿပီးအေဝးမွာေနေနရလည္းေက်နပ္ေနတာမ်ိဳး!အဲ့တာကိုမွအခ်စ္လို႔ေခၚတာ!'
ဘရဏီေျခလွမ္းမ်ားကိုေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္
ထိုေနရာမွာထြက္လာကာေျခေထာက္မ်ားမခိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနသည္၊
မာန္ေသြးခက္ေစ်းထဲဝင္ရွာေသာ္လည္းမေတြ့ေတာ့ေပ၊
လက္ေလ်ာ့ကာျပန္လာလိုက္သည္
ေနာက္ေန့မနက္ဂေရစ့္တစ္ေယာက္အေစာႏိုးေန၍ဝရန္တာထြက္ၾကည့္ရာျမဴေတြၾကားထဲလႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္နဲ႔ဘယ္သူလဲဟုေသခ်ာၾကည့္ေနရာကအခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ
'ဘြားေတာ္ထၪီး၊'
'အင္း...ကေလးရာ၊ေနာက္ေန့မွအန္တီအိပ္ခ်င္ေသးတယ္'
'ေၾသာ္အေရးထဲ!ထပါဆို'
အိပ္ခ်က္မူးတူးနဲ႔ေရႊရုပ္လႊာထလိုက္ရာ
ဂေရစ့္ဝရန္တာကိုဆြဲေခၚလာသည္
'ရွင့္သမီးဘာေဆးေတြမွားေသာက္ထားလဲမသိဘူးၾကည့္ၪီး'
ေရႊရုပ္လႊာမ်က္မွန္တပ္ကာၿခံထဲကသမီးျဖစ္သူကိုေသခ်ာၾကည့္ေနရာ
'ကေလးသမီးငယ္ကိုသြားေခၚ၊အန္တီမ်က္စိေမွာက္ေနတယ္ထင္တယ္'
ဂေရစ့္လည္းေရႊရတုကိုေခၚလာကာ
'ဘာတုန္းမာမီကလည္းအေစာႀကီးကို၅နာရီပဲရိွေသးတယ္'
'ေအာက္မွာနင့္အမလားေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ'
ေရႊရတုသမ္းေဝကာမ်က္စိကိုေသခ်ာပြတ္ကာၾကည့္လိုက္သည္
အံၾသဖြယ္ထူးျခားရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေလသည္၊
ေရႊရတုအံၾသကာ
'အမ!'
'ေဝ!'
'နင္အေစာႀကီးထလုပ္ေနတာလဲ!'
'ေၾသာ္ငါေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတာေလ!'
'ေဆးမွားေသာက္ထားတာလား!'
'ငါအေၾကာင္းနဲ႔ငါေဟး!!!!'
ေရႊရတုတခ်က္ၿငိမ္ကာ
'မာမီ၊မားမား၊အေမတို႔သမီးကေတာ့သြားၿပီ၊သမီးေတာ့ျပန္အိပ္ေတာမယ္'
သမီးႀကီးဒီေလာက္ထိေျပာင္းလဲသြားတာကိုဂေရစ့္စဥ္းစားမရျဖစ္ေနသည္
မနက္စာစားခ်ိန္၌
'အန္တီ၊ေန့လည္စာကိုသမီးအတြက္ဆီေလ်ာ့ၿပီးအရြက္ေၾကာ္ေလးပဲလုပ္ေပးေနာ္'
မနက္စာစားေနၾကသူမ်ားအားလံုးအၾကည့္ကရွားေလာ့ဆီေရာကါသြားသည္၊
'ဂေရစ့္၊ငါ့တူမဘာျဖစ္သြားတာလဲ'
'မသိဘူးအကို၊မနက္ကလည္းအဲ့ေကာင္မေလးေလ့က်င့္ခန္းေတြထလုပ္ေနတယ္'
'သစ္ေတာေလးအေမမိုးပုလဲကစိတ္က်န္းမာေရးေကာကုလားမသိဘူး'
'အကိုရယ္၊နင္ေျပာမွငါ့သမီးအရူးျဖစ္ေနၿပီ'
'ဟဲ့နင့္သမီးကတသက္လံုးအသားပဲစားလာတဲ့ကေလးမကအခုမွအရြက္မွအရြက္ျဖစ္ေနတာဟုတ္မွမဟုတ္ေသးတာ'
'ေၾသာ္သူလည္းက်န္းမာေရးလိုက္စားတာေနမွာေပါ့'
'ဒါနဲ႔မာမီ'
'ေျပာသမီး'
'သမီးကိုေလမာမီမဝတ္ေတာ့တဲ့ရင္ဖံုးနဲ႔ထဘီေလးေတြေပးပါလားေနာ္'
'ေၾသာ္ေအးေအးသမီး'
'နင့္သမီးကိုဆရာဝန္ျပေတာ့'
'အကိုနင္ေနာ္'
ေျပာင္းလဲပံုဟာပို၍သာထူးဆန္းလာၿပီးရွားေလာ့ဟာအရင္ကနဲ႔မတူပဲၿငိမ္သြားသည္၊တစ္ေနကုန္အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ကာေန့လည္စာစားခ်ိန္မတိုင္ခင္ေတြမွာဆိုရင္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဟိုကူဒီကူႏွင့္လုပ္ေနတတ္ေသးသည္၊
ေန့လည္စာစားခ်ိန္တိုင္းလက္မွာဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ဆိုေတာ့မိဘႏွစ္ပါးရင္ထဲမေကာင္းေပ၊
'သမီးရယ္၊မာမီတို႔ေတာင္မခိုင္းရက္တဲ့ဒီလက္ကေလးေတြၾကည့္စမ္း၊အပူေလာင္ရာေတြဓားရာေတြနဲ႔၊သမီးရယ္ဘယ္လိုေတျြဖစ္တာလဲ'
'အဆင္ေျပပါတယ္မာမီရဲ့၊စားေတာ့ေလေနာ္'
'အင္း'
ၾကက္သားဟင္းပန္းကန္ထဲကဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ကိုဟင္းထည့္ေပးေတာ့ဂေရစ့္ကလည္းဟင္းျပန္ထည့္ေပးမယ္လုပ္ေတာ့
'မာမီစား၊သမီးအသားခဏေရွာင္ထားတယ္'
ေရႊရုပ္လႊာစားေနရင္းေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ကာ
'ရွားေလာ့၊လြန္လြန္က်ူးက်ူးေတြမလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ေတာ္ရံုပဲေကာင္းတယ္၊'
ေလသံမာမာနဲ႔ေျပာတဲ့ေရႊရုပ္လႊာကိုရွားေလာ့ေသေအာင္ေၾကာက္သည္၊
'ဟုတ္...မားမား'
ညဘက္ေတြအစားေရွာင္ကာမနက္ဆိုအေစာထကာအၿမဲလိုလိုဒီလိုလုပ္ေနေတာ့မိခင္ႏွစ္ၪီးစိုးရိမ္လာသည္၊
၂ပတ္ေလာက္ထိအစားကိုညဘက္ေတြေရွာင္ၿပီးစားရင္လည္းနည္းလြန္းေတာ့ရွားေလာ့တို႔အိပ္ရာထဲလွဲသြားေတာ့သည္၊
ပိန္သြားတဲ့သမီးကိုၾကည့္ကာေရႊရုပ္လႊာရင္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားသည္၊
'ကေလးကအားနည္းေနတယ္၊ငယ္ငယ္ကတည္းကအစာအိမ္ေရာင္ဖူးတယ္မလား၊'
'ေရာင္ဖူးတယ္၊မမိုးရယ္၊ညီမတို႔ေျပာတာကိုနားမေထာင္ဘူး'
'အဲ့လိုအစားေရွာင္လို႔မရဘူး၊သမီး၊သမီးကနာတာရွည္ေရာဂါရိွတဲ့လူမို႔၊dietလုပ္လို႔မရဘူး၊သမီးဝိတ္က်ခ်င္တယ္ဆိုgymေဆာ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္လုပ္၊အစားကို၃နပ္ကေတာ့ေလ်ာ့လို႔မရဘူးသမီး၊'
'ဟုတ္အန္တီ၊'
'လိမၼာတယ္၊အန္တီေပးတဲ့ေဆးကိုေဆးပတ္လည္ေအာင္ေသာက္မယ္ေနာ္၊အစားကိုပံုမွန္ျပန္စားမယ္၊ဟုတ္ၿပီလား'
'ဟုတ္ကဲ့၊'
မိုးပုလဲနဲ႔အတူဂေရစ့္တို႔ထြက္လာေတာ့
'ရွားေလာ့ေလးကdietဘာလို႔လုပ္တာလဲ'
'မသိပါဘူး၊မမိုးရယ္၊ေန့ခ်င္းညခ်င္းအရမ္းေပ်ာ္တတ္တဲ့ကေလးကစတာေနာက္တာေတြမလုပ္ေတာ့သလို၊ဟင္းေတြေကာက္ခ်က္၊အိမ္ကိုသန္႔ရွင္းေရးေတြထလုပ္နဲ႔၊'
'ကိုယ္ေတြေမးတာလည္းဘာမျွပန္မေျဖဘူး၊'
'ဟုတ္တယ္၊ဘြားေတာ္ကဘာလို႔လုပ္ေနတာလဲေမးတာကိုေတာင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ေနၿပီ၊'
'အင္း....ေတြးစရာပဲ၊ကေလးေတြကိုေမးၾကည့္ရင္သိမယ္ထင္တယ္'
အမျဖစ္သူအခန္းထဲထြက္လာတဲ့ေရႊရတုကိုဂေရစ့္လက္ကဆြဲကာေခၚလိုက္သည္၊
'သမီးအမဘာလို႔အဲ့လိုေတျြဖစ္ေနတာလဲ'
တရားခံစစ္သလိုေမးေနေတာ့ေရႊရတုဘာေျဖရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္၊
'မသိဘူးေလ'
'ေရႊရတုမားမားလိမ္တာမႀကိဳက္ဘူး'
ေရႊရုပ္လႊာေလသံမာသြားေတာ့ေရႊရတုေၾကာက္သြားကာ
'မားမားသမီးကလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေနမိတာ၊သမီးက်န္တာမသိဘူး၊'
ဂေရစ့္လည္းလက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ေရႊရတုေျပးတာတန္းေနတာပါပဲ၊
'ေအးေပါ့၊အသက္လည္း၂၀ေက်ာ္ေနၿပီ၊ဒီအရြယ္မွမခ်စ္တတ္ရင္လည္းဘယ္အခ်ိန္ခ်စ္တတ္မလဲ'
'ဒါဆိုလည္းကေလးကိုေျဖာင္းဖ်ၾကည့္ၾကပါ၊သူေနာက္ထပ္အစားေရွာင္ရင္ေဆးရံုေရာက္သြားႏိုင္တယ္'
'အဲ့အတြက္ေတာ့မပူပါနဲ႔၊'
'ဘြားေတာ္ဘာလုပ္မလို႔လဲ'
'ေၾသာ္၊နားလည္ေအာက္ရွင္းျပရမွာေပါ့'
၃၊၄ရက္ေလာက္ေရႊရုပ္လႊာရွားေလာ့ကိုစကားမေျပာ၊
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ေနရခက္လာေတာ့
'မာမီ၊'
'ေျပာသမီး'
'မားမားကသမီးကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား'
'မသိဘူးေလ၊သမီးသြားေမးပါလား'
'မေမးရဲဘူးမာမီ'
'ေၾသာ္စိတ္ဆိုးေနလည္းသမီးေခ်ာ့တတ္ေနတာပဲကို၊စကားသြားေျပာၾကည့္ေပါ့'
ရွားေလာ့လည္းအားတင္းကာဧည့္ခန္းထဲမွာအမႈသည္ႏွင့္ဖုန္းေျပာေနတဲ့မိခင္ကိုဧည္ခန္းဝတံခါးအကြယ္ကေနေခ်ာင္းကာေနသည္၊
ေရႊရုပ္လႊာရွားေလာ့ကိုျမင္လိုက္ေတာ့ဖုန္းခ်လိုက္ကာတံခါးဝကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္၊
ေနာက္တစ္ေခါက္ရွားေလာ့ျပန္ေခ်ာင္းေတာ့ပက္ပင္းတိုးေလသည္၊
'ဘာလုပ္ေနတာလဲ'
'မားမားအလုပ္ရႈပ္ေနတာလား'
'မရႈပ္ပါဘူး'
'မားမားဘာလုပ္'
'အမႈသည္နဲ႔ဖုန္းေျပာေနတာေလ'
'ဒါဆိုအလုပ္ရႈပ္ေနတာေပါ့'
'ၿပီးသြားၿပီ၊မရႈပ္ဘူး'
'မားမား....ဟိုေလ'
'အထဲဝင္ခဲ့'
ရွားေလာ့လည္းသြက္သြက္ကေလးဝင္လာကာခံုမွာထိုင္လိုက္သည္၊
ေရႊရုပ္လႊာၾကည့္ေနေတာ့ၿပံဳးျပကာ
'မားမားသမီးကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားဟင္´
'အင္းနည္းနည္း´
'မားမားကလည္းစိတ္ဆိုးပါနဲ႔´
'ရတုေရ!သမီး´
'ရွင္!မားမား!´
'မားမားကိုကားေသာ့ေလးယူေပးပါၪီးကြာ´
ေရႊရတုကားေသာ့ယူလာေတာ့
'လာ၊ထ´
'ဘယ္လဲ၊မားမား´
'ထစမ္းပါ၊သမီးရယ္ဟိုေရာက္ရင္သိမယ္၊ထ´
ေရႊရုပ္လႊာနဲ႔အတူရွားေလာ့လိုက္သြားရာ
ကားသည္ရင္းႏွီးေနေသာဆိုင္ေလးတခုမွာရပ္သြားသည္
'ဆင္း´
မိခင္နဲ႔အတူကားေပၚကဆင္းကာဆိုင္ေလးထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္၊
'မွတ္မိလား၊သမီး၊သမီးငယ္ငယ္ကဆိုဒီဆိုင္ကၾကာဇံဆီခ်က္နဲ႔ဖက္ထုတ္ေၾကာ္အရမ္းႀကိဳက္တာေလ´
'ဟုတ္၊မွတ္မိတယ္၊တအားစားေကာင္းတာ´
ထိုအခ်ိန္စားပြဲထိုးေလးေရာက္လာကာ
'ဘာသံုးေဆာင္မလဲဗ်´
'ၾကာဇံဆီခ်က္၂ပြဲရယ္၊ဖက္ထုတ္ေၾကာ္ပြဲႀကီးရယ္ေပးပါ´
'ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်´
'မားမားသမီးကိုဒီကိုဘာလို႔ေခၚလာတာလဲ´
'သမီးလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆို´
ေရႏြေးငွဲ႔ရင္းေရႊရုပ္လႊာေျပာလိုက္ေတာ့ရွားေလာ့တစ္ေယာက္အံၾသသြားသည္၊
'လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရင္ကိုယ့္ကိုျပဳျပင္ရတယ္လို႔ဘယ္သူေျပာလဲ´
'ဘယ္သူမွေတာ့မေျပာေပ့မဲ့သူအႀကိဳက္ပံုစံေနေတာ့အမွတ္မ်ားရမလားလို႔ပါ´
'သမီးမာမီကမားမားအႀကိဳက္ပံုေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ဒါေပ့မဲ့ခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာဒါေတြကဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူးသမီးရဲ့၊သမီးစကတ္တိုေလးဝတ္လဲလွတယ္၊ထဘီနဲ႔လည္းလွတယ္၊ဝလည္းလွတယ္၊မားမားရဲ့အသည္းေလးကဘယ္လိုေနေနလွၿပီးသားပါ၊သမီးႀကိဳက္ေနတဲ့သူကေကာလူပဲေလ၊ဘာသားနဲ႔ထုတာမို႔လို႔လဲ၊မားမားသမီးကိုေႂကြေလာက္ပါတယ္၊ေျပာခ်င္တာကေလလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျပာင္းလဲပစ္တာထက္၊ျဖစ္တည္မႈကိုခ်စ္လာေအာင္ကိုယ့္ကိုသတိထားမိေအာင္ႀကိဳးစားသင့္တာ၊
အျပင္ပန္းကိုမခ်စ္ပါနဲ႔သမီးရယ္၊အတြင္းစိတ္ကေလးကိုခ်စ္တတ္ရံုနဲ႔လံုေလာက္ပါၿပီ၊´
'ဟုတ္မားမား၊သမီးနားလည္ပါၿပီ´
'မွာထားတာေတြရပါၿပီခင္ဗ်´
လာခ်ေပးတဲ့ၾကာဇံဆီခ်က္ပန္းကန္ေလးကိုၾကည့္ကာရွားေလာ့မ်က္ရာ္မ်ားက်လာသည္၊
ေရႊရုပ္လႊာၿပံဳးကာမ်က္ရည္မ်ားသုတ္ေပးသည္၊
'ခ်စ္ျပလိုက္ပါသမီးရယ္၊ဘာမွမေျပာင္းလဲေနပဲ၊နဂိုတိုင္းေလးပဲခ်စ္ျပလိုက္ပါ၊အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္´