တစ်လမ်းကျော်မှာအချစ်ရှိတယ်(s 2)တစ္လမ္းေက်ာ္မွာအခ်စ္ရိွတယ္(s2)completed

15

ရွားေလာ့တစ္ေယာက္အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးသည္မို႔ေနသူရိန္ေမာင္ရိွရာဆီေလ်ွာက္လာကာ
'ပူလိုက္တာရွင္၊ရန္ကုန္ေနြကလူကိုမိန္းမမရခင္အရည္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္မလားပဲ´
'ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ၊´
'အခုအခ်ိန္ေအးေအးလူလူေနခ်င္လွၿပီ´
'သႂကၤန္လည္းနီးၿပီေလ၊ရွားေလာ့သႂကၤန္ေရမေဆာ့ဘူးလား´
'မေဆာ့ျဖစ္ပါဘူး၊မာမီတို႔ကကေလးေတြနဲ႔မေဆာ့ခိုင္းေတာ့ဘူးေလ´
ထိုအခ်ိန္ေနသူရိန္ေမာင္ဆီဖုန္းဝင္လာသည္၊
'ဟယ္လို၊´
'ကိုေနသူရိန္ေမာင္ပါလားရွင့္´
'ဟုတ္ပါတယ္၊´
'ကြၽန္မပါ၊မြန္ျမတ္ပါ´
'ေၾသာ္၊မမြန္ျမတ္၊ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွခ်ည္လား၊ေယာက်ာ္းရသြားၿပီးကတည္းက်ဳပ္တို႔မဆံုေတာ့တာေနာ္´
'ဟုတ္တယ္၊အခုကြၽန္မကပြဲေလးဖိတ္တာပါ´
'ဟာဘာပြဲလဲဗ်၊အခုသားေလး၄ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန့ရယ္၊Hotel၁ႏွစ္ျပည့္ရယ္ပါ´
'ပြဲက၂ခုပါလား၊ဒါနဲ႔Hotelကငပလီကမလား´
'ဟုတ္တယ္၊ဒါဆိုလာရမွာေပါ့ဗ်ာ၊တီေလးလည္းေခၚခဲ့လိုက္ပါ့မယ္´
'ေၾသာ္ကိုေနသူရိန္တီေလးကိုေျပာလိုက္ပါ၊မြန္တို႔vibe Hotelကအိမ္ေမြးတိရစၧာန္ေလးေတြေခၚခြင့္ျပဳေနပါၿပီလို႔၊တေလာကမြန္ဆီတီေလးဖုန္းဆက္တယ္ေလ၊သူငပလီဘက္လာရင္petေခၚလို႔ရမယ့္Hotelရိွလားဆိုၿပီး´
'ေၾသာ္ဟုတ္ကဲ့ပါ၊တီေလးတို႔အႀကိဳက္ေပါ့၊ေျပာလိုက္ပါမယ္၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆက္ဆက္လာခဲ့ပါ့မယ္´
'စရိတ္ၿငိမ္းမို႔လာျဖစ္ေအာင္လာပါေနာ္၊သႂကၤန္တြင္ရန္ကုန္ေနြအပူေရွာင္ရင္းေပါ့´
'ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ´
ေနသူရိန္ေမာင္ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးမွအႀကံရကာ
'သိၿပီ!´
'ဘာကိုလဲကိုသူရိန္´
'ကမ္းေျခေလ´
'အဲ့ေတာ့´
'ရွားေလာ့ကလည္းဗ်ာ၊ကမ္းေျခမွာလမ္းေလးေလ်ွာက္ရင္းအီလို႔ရတဟ္ေလဗ်ာ´
'ဟုတ္သားေနာ္၊ဒါဆိုရင္ေတာ့အေကာင္အထည္အျမန္ေဖာ္ရမယ္!အိမ္ကစုဘူးေဖာက္ရမယ္´
'ဒါဆိုျပန္ၾကမယ္ေလ၊ကြၽန္ေတာ္လည္းတီေလးကိုေျပာရမွာဆိုေတာ့´
Companyမွာရိွေနတဲ့မာန္ေသြးခက္ကိုအက်ိဳးသင့္အေၾကာင့္သင့္ေျပာျပေသာအခါ
'အင္း၊မြန္မြန္ကေလးေတာင္၄ႏွစ္ရိွၿပီလား၊´
'တီေလးလည္းမငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္´
'ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္စမ္း၊သူရိန္၊သႂကၤန္တြင္းမွာစာရင္းဘာညာအကုန္အၿပီးသတ္လုပ္ထား၊သြားေတာ့´
'ဟုတ္ဒါနဲ႔ရွားေလာ့လည္းေခၚလာမယ္ေနာ္တီေလး´
'ဘာကိစၥ´
'သူကကြၽန္ေတာ္ရည္းစားေလ၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ခရီးမထြက္တာၾကာလွၿပီ´
'ေအး၊ဒါေပ့မဲ့ကေလးမနဲ႔နင္အတူမေနရဘူး´
'ဟာ၊ဘာလို႔လဲ´
'သူမ်ားသားသမီးကိုနင္ကဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ´
'ကြၽန္ေတာ္ရည္းစားေလ´
'ေတာ္စမ္း၊သြားေတာ့´
ေနသူရိန္ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္
'ရည္းစားသာထားရတယ္၊ဥပုလ္သည္က်ေနတာပဲ၊´
'ဟဲ့ေကာင္!ဘာေျပာတယ္!´
'ဘာမွမဟုတ္ဘူးတီေလး´
မာန္ေသြးခက္လည္းလက္မွတ္ထိုးစရာရိွတာထိုးေနခ်ိန္
'ခက္´
'ဘာလာလုပ္တာလဲ´
'သႂကၤန္တြင္းနင္ဘယ္သြားစရာရိွလဲ´
'ငါငပလီသြားမွာ´
'ဒါဆိုရင္ငါလည္းလိုက္ခဲ့မယ္´
'အင္း၊သေဘာ၊´
'နင္အဲ့ပန္းခ်ီကားႀကီးကိုမျဖဳတ္ေတာ့ဘူးလား´
'ငါသေဘာက်လို႔ခ်ိတ္ထားတာ၊ၿပီးေတာ့အေသးေလးကိုနင္ေျပာတာလြန္တယ္၊´
'ဟက္၊အေသးေလးတဲ့၊´
'ငါရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ဘရဏီ´
'နင္ကအဲ့ေကာင္မေလးကိုေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခဲ့တာဆိုေပ့မဲ့နင္ကနင့္​ေထာင္ေခ်ာက္ထဲနင္ျပန္ေရာက္ေနတာေကာနင္သိလား´
'ငါဆင္ထားတဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ထဲငါျပန္က်ရေလာက္တဲ့အထိငါတံုးအမေနသလို၊ကေလးမကိုငါ့တူကေကာင္းေကာင္းႀကီးလွည့္စားထားႏိုင္တာပဲေလ´
'ဘယ္မလဲသက္ေသ´
'ဘာကို....´
'သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နမ္းဖူးလား၊သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်ိန္းေတြ့ဖူးၾကလား၊သူတို႔ရဲ့ခ်စ္သူသက္တမ္းျပည့္ရင္ဘာေတြလုပ္ၾကလို႔လဲ၊´
မာန္ေသြးခက္ေတြေဝသြားတယ္၊
'ငပလီခရီးမွာသူပါမယ္ဆို၊နင္သူ႔တို႔ကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရေအာင္လုပ္သင့္တယ္၊ခက္၊ငါကေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲမေနဘူးဆိုတာငါ​အာမခံႏိုင္တယ္´
ဘရဏီထြက္သြားေတာ့မာန္ေသြးခက္အေတြးမ်ားသြားသည္၊
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္တူကိုယူကာအိမ္ေပၚထပ္သူမအခန္းဆီသို႔ေျပးသြားသည္၊
*ခြမ္း!*
ပစၥည္းကြဲသံၾကားေတာ့ဂေရစ့္တစ္ေယာက္အျမန္အေပၚထပ္ကိုေျပးတက္ကာၾကည့္လိုက္ရာ
'သမီး၊ဝက္စုဘူးကိုေဖာက္လိုက္တာလား´
'ဟုတ္မာမီ၊သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ငပလီခရီးထြက္မို႔မာမီ´
'ဟယ္သမီးမွာပိုက္ဆံရိွေသးလား၊မာမီမုန္႔ဖိုးေပးရမလား´
'သမီးမွာရိွတယ္´
'လက္ရွမယ္ေနာ္ေမ့သမီးေလး´
'ဟုတ္ကဲ့မာမီ´
ဂေရစ့္လည္းသမီးငယ္ေပ်ာ္ေနသည္မို႔မည္သူမည္ဝါနဲ႔သြားမည္ကိုေသခ်ာမေမးေတာ့ပဲထြက္လာလိုက္သည္၊
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္၊
'သမီးအကုန္ပါၿပီလား´
'ပါၿပီမာမီ၊´
'ဒါဆိုသြားမယ္ေလ၊Flightေနာက္က်ေနမယ္´
'ကဲ၊သားအမိေတျြမန္ျမန္သြက္သြက္ကေလးလုပ္မယ္၊´
'လာပါၿပီ၊ဘြားေတာ္ရယ္´
ကားေပၚပစၥည္းမ်ားတင္ကာရန္ကုန္ေလဆိပ္ကိုထြက္လာၾကသည္၊
ေလဆိပ္ကိုေရာက္သည့္အခါသမီးငယ္ကိုစိတ္မခ်၍ဂေရစ့္တစ္ေယာက္မွာတမ္းေႁခြေနသည္၊
'သမီး၊ေလေဆးေတြ၊ဘာေတြမာမီထည့္ေပးထားတယ္၊မာမီကိုေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္မယ္ေနာ္၊ေနပူရင္ေရထဲမဆင္းရဘူး၊swim suitကိုလည္းလိုအပ္မွဝတ္၊မလိုအပ္ရင္ေရထဲဒီတိုင္းပဲဆင္း´
'ဘာလို႔လဲမာမီကလည္း´
'သမီးမာမီကswim suitေတြနဲ႔ရာဇဝင္ရိွလို႔ပါသမီးရယ္´
'အိုေက´
ထိုအခ်ိန္
'အေသးေလး´
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္အနည္းငယ္ေၾကာင္သြားသည္၊
'မာမီ၊အန္တီကိုမွတ္မိလား၊´
'အင္း၊´
'မေတြ့ရတာအေတာ္ေတာင္ၾကာၿပီပဲ၊ဂေရစ့္၊´
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္လက္ကိုေရႊရုပ္လႊာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္၊
'ဒါေပါ့ရွင္၊´
'ဘယ္တုန္းကပါ့လိမ့္၊ေၾသာ္ဟုတ္သား၊စီးပြားပ်က္သြားကတည္းကပဲ´
ရွားေလာ့အနည္းငယ္ေၾကာင္သြားေပ့မဲ့
'မာမီတို႔ရန္ျဖစ္ထားတာလား´
သမီးငယ္ေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိေတာ့အေျခအေနကိုနားလည္သြားသည္၊သမီးေျပာေနက်အန္တီဆိုတာဘယ္သူလဲဆိုတာရိပ္စားမိသြားသည္၊
'မျဖစ္ထားပါဘူးသမီးရယ္၊ကဲသမီးမားမားနဲ႔တခုခုသြားစားေခ်၊ဘြားေတာ္သမီးကိုမုန္႔ဝယ္ေကြၽးလိုက္ပါၪီး၊ေလယာဥ္ေပၚမတက္ခင္ေပါ့´
'အင္း၊လာသမီး´
'မာ...မာမီ´
'သြားပါသမီးရယ္´
ရွားေလာ့ထြက္သြားေတာ့မွမာန္ေသြးခက္ကိုၿပံဳးျပလိုက္သည္၊
'သူ႔ကငါ့သမီး၊မာန္ေသြးခက္၊´
'အဲ့ေတာ့´
'ငါမဟုတ္ဘူး၊နင္အၿငိဳးေတြကိုငါဆီပဲပို႔၊နင္ငါ့ကိုႀကိဳက္သလိုဒုကၡေပးလို႔ရတယ္၊ငါ့သမီးကိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔၊ငါေတာင္းဆိုပါတယ္၊မာန္ေသြးခက္´
'ေတာင္းဆိုတာနဲ႔တူေအာင္လုပ္ေလ၊ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္´
'ဘာ!´
'ဒူးေထာက္ၿပီးေတာင္းဆို´
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ရိုက္ရန္လက္ရြယ္လိုက္ေပ့မဲ့ျပန္ရုတ္သိမ္းကာ
ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္၊
'ငါေတာင္းဆိုပါတယ္၊ငါ့သမီးေတာ့ေက်းဇူးျပဳျပီး....ခ်မ္းသာေပးပါ၊သမီးေလးကဒီအၿငိဳးေတြေၾကာင့္စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္လို႔ပါ´
'လိုက္သားပဲ၊နင္ကအဲ့လိုအၿမဲဒူးေထာက္ေနသင့္တာ၊´
ဂေရစ့္တစ္ေယာက္အံကိုက္ကာတင္းခံေနလိုက္သည္၊
သမီးျဖစ္သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္၊
'မာမီဆီဖုန္းဆက္ေနာ္၊အသဲတံုးေလး´
'ဟုတ္မာမီ၊တာ့တာေနာ္၊မားမား´
'ေဟ့၊အာဘြားေလးဘာေလးေပးခဲ့ေလ၊သႂကၤန္ရက္ႀကီးထဲသမီးကိုမားမားတို႔ကလြမ္းေနရမွာေလ´
'ဟီး၊ဟုတ္သားပဲ´
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုေလးကဆင္းသက္လာတဲ့ကေလးမွအျပစ္မရိွဟုမာန္ေသြးခက္ေတြးလိုက္သည္၊
ေလယာဥ္ေပၚသမီးငယ္တက္သြားၿပီဆိုမွအိမ္ျပန္လာၾကသည္၊
'ကေလး၊မင္းလုပ္တာမွန္ပါတယ္´
ဂေရစ့္မ်က္ရည္မ်ားက်လာတယ္၊
'မွန္တာမွားတာထက္၊သမီးေလးစိတ္ဆင္းရဲမွာကိုမလိုလားတာပါ´
ဂေရစ့္ပါးကိုေရႊရုပ္လႊာတခ်က္နမ္းလိုက္ကာ
'သူအဆင္ေျပမွာပါ´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္မွာကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနသည္
စာအုပ္ထိုင္ဖတ္ေနတဲ့မာန္ေသြးခက္သတိထားမိကာ
'ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊အေသးေလး´
'ေလယာဥ္ပထမဆံုးစီးဖူးတာမို႔ပါ၊နည္းနည္းေလး...´
ေအးစက္ေနတဲ့ရွားေလာ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားကာစာဆက္ဖတ္ေနသည္၊
'လက္ေတြကေအးစက္ေနပါေရာလား၊အဆင္ေျပသြားမွာမို႔မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့´
ရွားေလာ့လည္းစိတ္သက္သာရာရသြားသည္၊
နာရီေပါင္းမ်ားစြာေလယာဥ္စီးၿပီးေနာက္ငပလီကမ္းေျခကိုေရာက္ရိွလာခဲ့သည္၊
'အန္တီခက္´
'မြန္မြန္၊ေနေကာင္းတယ္ေနာ္´
'ဟုတ္၊​ဒါနဲ႔ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီပါရဲ့လား´
'ပါတာေပါ့၊အန္တီကေခြးေတြေခၚလာခ်င္တာေလ´
'သမီးအခန္းေတြစီစဥ္ထားၿပီးသြားၿပီ´
'အိုေက၊´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ဟိုတယ္အခန္းထဲမွာပစၥည္းမ်ားေနရာခ်ၿပီးေနာက္ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ခ်ိန္
'ကုတင္ကဘာလို႔တလံုးတည္းလဲ´
မာန္ေသြးခက္ကိုရွားေလာ့တစ္ေယာက္ျပဴးၿပဲကာၾကည့္ေနသည္၊
ပစၥည္းမ်ားခ်ၿပီးခ်ိန္ဧည္ႀကိဳေလးႏွစ္ေယာက္မွေလွာင္ခ်ိဳင့္ႀကီးမ်ားသယ္လာသည္
'အဲ့နားမွာပဲခ်လိုက္သားတို႔´
ရွားေလာ့ကိုျမင္ေတာ့အထဲမွေခြးႏွစ္ေကာင္ကမာန္ဖီလာသည္၊
'ကယ္လ္ဗင္၊ရိုလီ၊´
သခင္ရဲ့အသံကိုၾကားေတာ့ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္က်သြားၾကသည္၊
'အန္တီကဒီမွာေနမွာလား´
'အင္း´
'ျဖစ္....ျဖစ္ပါ့မလား´
'ဘာကိုလဲ´
ရွားေလာ့မ်က္ႏွာနီျမန္းကာေနေတာ့သေဘာေပါက္နားလည္သြားကာ
'ဒီအခန္းကၾကင္စၪီးဇနီးေမာင္ႏွံေတြပဲေနတာတဲ့၊အထူးသျဖင့္မဂၤလာၪီးည....´
ရွားေလာ့မ်က္ႏွာခရမ္းခ်ဥ္သီးလိုရဲတြတ္လာတာျမင္ေတာ့မာန္ေသြးခက္ရယ္ခ်င္လာသည္၊
'ေရ....ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္´
'ေဟ့၊အခုမွေနပူထဲကေနလာတာေရခ်ိဳးလို႔ရမလား´
'ဒါဆိုလည္းရႉးေပါက္မို႔´
'အေဖာ္လိုက္ေပးရၪီးမလား´
'မ....မလိုပါဘူး၊ကိုယ္ဘာသာေပါက္တတ္တယ္၊ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး´
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီးအထဲေရာက္မွသြန္းစက္ဆီဖုန္းဆက္ေလသည္၊
'ေျပာပါ´
'ငါနဲ႔အန္တီကတခန္းထဲ!´
'ဟယ္!တကယ္ႀကီးလား၊ရင္ခုန္စရာႀကီး´
'ငါဘာလုပ္သင့္လဲ´
'မိန္းမမာယာေတြဘာညာကြာစိေတြထုတ္သံုးေလဟယ္၊ၿပီးရက္ဆြဲစားပစ္´
'ငါမွမလုပ္တတ္တာ´
'ဟာနင္အလွေလးေတျြပင္ၿပီးအီပစ္ဟာ´
'ၿပီးေတာ့´
'လက္၂ေခ်ာင္းtechnique´
'ဘာ....ဘာႀကီးလဲ´
'လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းtechniqueေလဟာ၊နင္မသိဘူးလား´
'မသိတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဟာ၊နင္ကလည္း´
'ဟ၊နင္ကတဲ့ဇာတ္နင္လွေအာင္ကေပါ့ဟာ၊ဒါပဲေနာ္´
'ဟဲ့ဟဲ့သြန္းစက္၊အစုတ္ပလုတ္မ´
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့မာန္ေသြးခက္ကဝရန္တာမွာရပ္ကာစကားေျပာေနသည္၊
ဆံပင္ကိုျမင့္ျမင့္စီးကာထားၿပီးပြေယာင္းေယာင္းTshirtတထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီတိုလဲဝတ္ထားတဲ့အန္တီကသိပ္ကိုႏုပ်ိဳလွသည္၊
အငမ္းေကာင္းေတာ့မိမိကိုထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုမေတြ့ေပ၊ေအာက္ငံုၾကည့္မွစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကိုေတြ့ေတာ့ကုတင္ဘက္ကိုေျဖးေျဖးခ်င္းလွမ္းကာကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္၊မာန္ေသြးခက္အထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ေတာင့္ေတာင္ႀကီးထိုင္ေနတဲ့ရွားေလာ့ႏွင့္စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကိုျမင္ေတာ့မရယ္ပဲမေနႏိုင္ျဖစ္ကာအိတ္ထဲေခြးစာဘူးကိုထုတ္ကာ
'လက္ျဖန္႔´
'ဟင့္အင္း´
'ျဖန္႔ပါ´
လက္ေပၚေခြးစာတခ်ိဳ႕တင္ေပးကာ
'ကယ္လ္ဗင္၊ရိုလီ´
ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီႏွစ္ေကာင္စလံုးေရ႔ွတိုးကာရွားေလာ့လက္ေပၚကအစာမ်ားကိုစားသည္၊
'ေတြ့လား၊မကိုက္ပါဘူး´
ထိုအခါမွကေလးမကရယ္ရွာသည္၊