sidestory:6

148 7 0

by ericagray916

by ericagray916

ယြန္းထက္တစ္ေယာက္ေရႊရတုပါးကိုနမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ႏွစ္ေယာက္သားရွက္သြားၾကေလသည္၊
နမ္းခံရသူေရႊရတုခမ်ာပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနၿပီး
ယြန္းထက္တစ္ေယာက္လည္းေျပာစရာစကားေပ်ာက္ဆံုးသြားရေလသည္၊
ၿခံထဲကားဝင္မလို႔ေစာင့္ေနတဲ့ရွားေလာ့လည္းဆင္းကာေရႊရတုကားတံခါးကိုသြားေခါက္ရာ
ေဒၚေရႊရတုလန္႔ကာကားတံခါးဖြင့္မိေလရာ
'အမယ္ေလး!´
မာန္ေသြးခက္နဲ႔မာန္ရွားေအာင္လည္းလဲက်သြားတဲ့ရွားေလာ့ကိုေျပးထူၾကသည္၊
ယြန္းထက္လည္းရွက္ရွက္ျဖင့္ကားေပၚကဆင္းေျပးေလၿပီး
'အမ၊အဆင္ေျပလား၊နင္ေရာက္ေနတာငါမွမသိတာဟယ္´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ႏွာေခါင္းတခုလံုးရဲရဲနီသြားေလသည္၊
မာန္ရွားေအာင္လည္းမိခင္ကိုတြဲကာအိမ္ထဲဝင္လာေလသည္၊
မာန္ေသြးခက္နဲ႔ေရႊရတုလည္းကားမ်ားေနရာခ်ကာအိမ္ထဲဝင္လာသည္၊
မာန္ေသြးခက္ကရွားေလာ့မ်က္ႏွာေသခ်ာၾကည့္ကာ
'အေသးေလး၊တအားနာသြားၿပီလား၊ေဆးခန္းသြားမလား´
'ဟင့္အင္း၊ရပါတယ္´
'ဥံဳဖြ၊ဥံဳဖြ၊´
မာန္ရွားေအာင္လည္းအဖြားျဖစ္သူကိုကူကာမုန္႔သယ္ေပးေလသည္၊ထိုအခ်ိန္သြန္းထက္ေခါင္းကုပ္ကာဆင္းလာရာ
'သမီးသြန္းထက္ေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ´
မာန္ေသြးခက္အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ဆင္းလာတဲ့သြန္းထက္ကိုေမးလိုက္ရာ
'သမီးကဘာမွမျဖစ္ေပ့မဲ့မမကတမ်ိဳးပဲ´
ေရႊရတုအေအးေသာက္ရင္းသီးသြားေလသည္၊
ရွားေလာ့ကေရႊရတုကိုၾကည့္ကာ
'ဟဲ့နင္ကဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊´
'ဟမ္၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ဘာျဖစ္ရမွာ၊ေပါက္ကရေတြဟယ္၊ဘာကိုဘာျဖစ္ရမွာ၊ဘာမွမျဖစ္ဘူး´
ေရႊရတုရဲ့မူမမွန္ျဖစ္ေနပံုၾကည့္ကာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကုန္ၾကသည္၊
'ငါဘာမွမေျပာရေသးဘူး၊´
ရွားေလာ့စကားေထာက္လိုက္ရာေရႊရတုၿငိမ္က်သြားသည္၊
'မာမီ၊ေတာင္ႀကီးတန္ေဆာင္တိုင္မီးပံုးပြဲသြားဖို႔သမီးတို႔စီစဥ္ထားတယ္၊သန္ဖက္ခါေလာက္ထြက္ျဖစ္မယ္၊အိမ္ကိုလည္းျပင္ဆင္ထားခိုင္းလိုက္တယ္´
'ေအးေအး၊´
မိခင္ျဖစ္သူဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္အရင္တုန္းကေလာက္စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး၊ေအးစက္ေနသည္မွာေဒၚေရႊရုပ္လႊာဆံုးသြားကတည္းကပင္
'မာမီ၊မားမားကိုသတိရေနျပန္ၿပီလား´
ရွားေလာ့အေမးကိုဂေရစ့္ၿပံဳးျပေလသည္၊
'သမီးႏွစ္ေယာက္ကသူရဲ့စရိုက္ေတြမ်က္ႏွာအေနအထားေတြ၊တစ္ဝက္ဆီရထားေတာ့သမီးတို႔ကိုျမင္တိုင္းဘြားေတာ္ကိုျမင္ရသလိုပါပဲ´
ရွားေလာ့နဲ႔ေရႊရတုလည္းမိခင္ကိုဖက္ကာ
'မာမီကိုသမီးတို႔အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္´
ညီအမႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေခါင္းေလးကိုအသာအညာပြတ္သပ္ေပးကာဂေရစ့္ၿငိမ္သက္ေနေလသည္၊
ထိုအခ်ိန္ယြန္းထက္တစ္ေယာက္မိမိစိတ္လြတ္ကာေရႊရတုပါးကိုနမ္းမိျခင္းကိုရွက္ေနမိသည္၊
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္မိသားစုလိုက္ခရီးထြက္ရန္အထုတ္မ်ားကားေပၚတင္ရာေရႊရတုကားေပၚကေနယြန္းထက္ကိုေငးၾကည့္ေနေလသည္၊အၿပံဳးကခပ္နည္းနည္းပင္၊အခုလိုက်ေတာ့လည္းယြန္းထက္ဟာသာမန္ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္၊အထုတ္မ်ားကိုယြန္းထက္ကူသယ္ေပးၿပီးကားေပၚတက္လိုက္သည္၊ေရႊရတုလည္းအၾကည့္လြဲကာရွက္ေသြးျဖာေနၿပီးယြန္းထက္လည္းရွက္ေနေသးသည္၊
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္နဲ႔သြန္းထက္လည္းကားေပၚတက္လိုက္ၾကသည္၊
'သမီးေမာင္းေလ´
'ေၾသာ္ဟုတ္မာမီ´
ေရႊရတုလည္းကားစက္ႏိႈးကာေမာင္းလိုက္သည္၊
၁၀နာရီေက်ာ္ေမာင္းလာၿပီးမွရည္မွန္းထားေသာေတာင္ႀကီးၿမိဳ႔ကိုေရာက္ေလ့သည္၊မာန္ေသြးခက္လည္းပစၥည္းမ်ားခ်ၿပီးသည္ႏွင့္
'အေသးေလး၊အန္တီစားစရာသြားဝယ္လိုက္မယ္၊အလုပ္သမားေတြကအခုအခ်ိန္ေတာ့မခ်က္ျပဳတ္ေပူမယ္မထင္ဘူး၊ၿပီဴေတာ့အခ်ိန္ၾကာမွာေလေနာ္၊´
'ဟုတ္အန္တီ ´
'ဘာစားၾကမွာလဲ၊´
'အဆင္ေျပတာပဲဝယ္လိုက္ပါ၊အေရးႀကီးတာစားျဖစ္ဖို႔ပဲ၊မနက္က်မွမားမားနဲ႔စားေနက်ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာေသခ်ာစားမယ္ေလေနာ္´
'အင္းအင္း၊ကေလးေတြေခၚသြားလိုက္မယ္ေနာ္´
'ဟုတ္ဟုတ္´
ကေလးမ်ားႏွင့္မာန္ေသြးခက္ညစာဝယ္ရန္ထြက္သြားသည္
ေရႊရတုႏွင့္ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္လည္းအထုတ္မ်ားကိုအိမ္ထဲသယ္ၾကေလသည္
အမွတ္တရမ်ားစြာရိွေသာအိမ္ႀကီးကိုေျခခ်ရျပန္ေလေတာ့ဂေရစ့္တစ္ေယာက္ငယ္ရြယ္စဥ္ကအမွတ္တရမ်ားကိုသတိရသြားေလသည္၊အိမ္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ထြက္ေပၚလာတဲ့ထိုအမွတ္တရမ်ား၊ခ်စ္ရသူတဲ့အေငြ့အသက္မ်ားကိုခံစားမိေလသည္၊
'မာမီသမီးပစၥည္းေတြအခန္းထဲထည့္....´
ရွားေလာ့ေရႊရတုကိုတားလိုက္ကာမိခင္ကိုၾကည့္ေနသည္
ေလွကားေဘးကအခန္းကိုဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္တန္းတန္းမတ္မတ္ေလ်ွာက္သြားကာနံရံေပၚကေဒၚေရႊရုပ္လႊာနဲ႔အတူေရးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ရုပ္ပံုမ်ားကိုထိေတြ့ကာမ်က္ရည္မ်ားက်လာသည္၊
ဂေရစ့္ရဲ့အျဖစ္ကိုသမီးျဖစ္သူရွားေလာ့နဲ႔ေရႊရတုေငးၾကည့္ကာမ်က္ရည္ဝဲလာၾကသည္၊
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ထိုင္က်သြားကာခ်စ္ရသူေတြကိုလြမ္းေမာေနသည္၊
ခ်စ္ရတဲ့အကို၊မိန္းမျဖစ္သူ၊အဖိုး....လွပသာယာေသာအမွတ္တရမ်ားပါလားဟုဂေရစ့္ေတြးကာမ်က္ရည္ကိုသုတ္လိုက္သည္၊
'သမီးေစာေစာကဘာေျပာလိုက္တာလဲ´
ေရႊရတုလည္းမ်က္ရည္မ်ားခိုးသုတ္ကာ
'ေၾသာ္၊မာမီအိတ္ေတြအေပၚထပ္အခန္းမွာပဲခ်ရမလားလို႔ေလ´
'ဒီမွာပဲခ်လိုက္ေနာ္၊မာမီဒူးေတြကမေကာင္းေတာ့ဘူးေလ၊အတက္အဆင္းမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး´
'ဟုတ္မာမီ၊မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့သမီးတို႔ေလ်ွာက္လည္ၾကမွာဆိုေတာ့မာမီေစာေစာနားေနာ္´
ရွားေလာ့မိခင္ေဘးထိုင္ကာေျပာလိုက္သည္
'ေအးပါကြယ္´
'သားသားနဲ႔သူအေမကစားဖို႔သြားဝယ္တယ္၊မာမီ၊နားေနာ္´
'ေအးေအး´
ရွားေလာ့နဲ႔ေရႊရတုလည္းအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့မိခင္ေဒၚေရႊရုပ္လႊာကိုသတိရ၍ငိုမိၾကသည္၊ငယ္စဥ္ကေျပးလႊားေဆာ့ခဲ့ခ်ိန္ကမိမိတို႔ကိုၿပံဳး၍သာၾကည့္ေနတတ္တဲ့မိခင္ေဒၚေရႊရုပ္လႊာကိုသတိရၾကသည္
'ရတု၊နင္မွတ္မိလား၊ငါေနာက္ကတြန္းလိုက္လို႔နင္စက္ဘီးေမွာက္ၿပီးဒူးၿပဲတာေလ´
ေရႊရတုမ်က္ရည္မ်ားၾကားကရယ္ကာ
'မွတ္မိတာေပါ့၊အမရယ္၊မားမားကမာမီမသိေအာင္ငါ့ကိုေဆးထည့္ေပးတာေလ၊ေနာက္မာမီလည္းမိေကာ၊နင္ေဆာ္ပေလာ္တီးရတာေလ၊ငါဘယ္လိုလိုေမ့ႏိုင္မွာလဲ၊အမရာ၊´
ညီအမႏွစ္ေယာက္ရယ္သံတူတူထြက္လာကာခဏအၾကာၿငိမ္သက္သြားေလသည္၊
'မားမားကိုငါလြမ္းတယ္ဟာ၊ငါတအားလြမ္းတာပဲ၊ညီမေလးရာ၊အႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ငါကနင္ထက္ေတာင္ကေလးဆန္တာေလ၊မားမားကအၿမဲငါ့ကိုခြန္အားေပးခဲ့တာ၊နင္ကမားမားနဲ႔တူတာ၊ရတု၊နင္ကရင့္က်က္တယ္တည္ၿငိမ္တယ္၊နင္နဲ႔ငါယွဥ္ရင္နင့္ကိုလူတိုင္းကအႀကီးလို႔ထင္ခဲ့ၾကတာေလ´
ေရႊရတုၿငိမ္က်သြားကာအမျဖစ္သူကိုဖက္ကာငိုေလသည္၊
မာန္ေသြးခက္ႏွင္ကေလးမ်ားျပန္လာရာငိုေနတဲ့ညီအမ၂ေယာက္ကိုေတြ့ေတာ့မာန္ေသြးခက္အေျပးရွားေလာ့ဆီေျပးကာ
'အေသးေလး၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ´
'မားမားကိုလြမ္းလို႔!´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္မာန္ေသြးခက္ေရ႔ွေရာက္လ်ွင္ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ညီမျဖစ္သူကိုတြန္းဖယ္ကာအမ်ိဳးသမီးကိုဖက္ၿပီးငိုေလသည္
ငိုေနတဲ့ေရႊရတုကိုတူျဖစ္သူမာန္ရွားေအာင္ကဖက္ကာအားေပးေလသည္၊ယြန္းထက္တို႔ညီအမေတြလည္းဝိုင္းကာအားေပးေလသည္၊ညစာအတူစားၿပီးဂေရစ့္ကေတာ့ခရီးပန္းကာအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးမာန္ေသြးခက္ႏွင့္ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္တို႔ကေတာ့အခန္းထဲမွာနားေနၾကေလသည္၊မာန္ရွားေအာင္ႏွင့္သြန္းထက္ကေတာ့လူငယ္ပီပီgameေဆာ့ေနၾကေလသည္၊ေရႊရတုကေတာ့မိခင္ကိုလြမ္းစိတ္ျဖင့္အိပ္မရေသာေၾကာင့္ၿခံထဲသစ္ကိုင္းမ်ားကိုမီးထိုင္ရိႈ႔ကာမီးလံုေနသည္၊
'ေဒၚက်န္ရစ္၊´
ေရႊရတုလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာယြန္းထက္ကအေနြးထည္တခုႏွင့္ရပါေနသည္
'အန္တီရွားေလာ့ကအျပင္မွာေအးတယ္တဲ့၊အထဲဝင္တဲ့မဟုတ္ရင္အေနြးထည္ဝတ္ထားပါတဲ့´
'အင္းေပးေလ´
ယြန္းထက္ကမ္းေပးတဲ့အေနြးထည္ကိုဝတ္လိုက္သည္၊ယြန္းထက္လည္းေရႊရတုေဘးဝင္ထိုင္လိုက္သည္၊
'ကြၽန္မလည္းအေမကိုလြမ္းတယ္´
ယြန္းထက္ရဲ့စကားေၾကာင့္ေရႊရတုယြန္းထက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္၊ယြန္းထက္ကေတာ့ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေငးေနေလရဲ့
'ဒါေပ့မဲ့လည္းအခ်ိန္ဆိုတာကိုယ္လြမ္းေနလို႔ရပ္ေပးမေနဘူးေလ၊ေရ႔ွဆက္ရမွာေလေနာ္´
ယြန္းထက္ကေရႊရတုကိုျပန္ၾကည့္ကာၿပံဳးျပေလသည္၊
ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုရွားေလာ့အေပၚကၾကည့္ကာၿပံဳးမိသြားသည္၊
ျမဴခိုးျမဴေငြ့ေတျြပည့္ေနသည့္စေတာ္ဘယ္ရီခင္းထဲ
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ေရာက္ေနေလသည္၊
စေတာ္ဘယ္ရီသီးႀကီးႀကီးေတြကိုျမင္ေတာ့ဂေရစ့္ေဘးဘီၾကည့္ကာတခုကိုခူးကာအက်ႌျဖင့္ဖုန္မ်ားအနည္းငယ္သုတ္ကာပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္သည္၊ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္အရသာမွာေပ်ာ္ဝင္ေနခ်ိန္
'ဒီကေလးမေတာ့စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြကိုေရမေဆးပဲခိုးစားေနျပန္ပါလား´
ထိုအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည္လိုက္ရာT-shirtအျဖဴျဖင့္ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ရတာႀကိဳက္တဲ့ခ်စ္ရတဲ့သူကိုေတြ့လိုက္ရသည္၊
'ဘြား....ေတာ္´
မေခၚရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့နာမည္ေလးကိုေခၚလိုက္ရေလသည္၊ထိုအခါေရႊရုပ္လႊာကၿပံဳးျပေလသည္၊ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္လက္ထဲကစေတာ္ဘယ္ရီသီးမ်ားကိုပစ္ခ်ခဲ့ကာေရႊရုပ္လႊာကိုေျပးကာဖက္ထားေလသည္၊အသံအက်ယ္ႀကီးေအာ္ငိုမိေနေလရဲ့
'ေရေတာ့ေဆးစားပါ၊ကေလးရယ္၊မင္းေလးကအခုထိအဲ့အက်င့္မျပင္ေသးပါလား´
'ဟင့္အင္းမေဆးဘူး၊အန္တီမေဆးေပးရင္ဂေရစ့္အၿမဲအဲ့လိုပဲစားေနမွာ´
ေရႊရုပ္လႊာရယ္ကာဂေရစ့္မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးကာထိုင္ေနက်အပင္ေအာက္ကခံုတန္းေလးမွာပဲထိုင္ကာစကားေတြေျပာျဖစ္သည္၊ေရႊရုပ္လႊာကေတာ့စကားေတြမ်ားေနတဲ့ဂေရစ့္ရဲ့ဆံႏြယ္မ်ားကိုသပ္သပ္တင္ေပးကာၿပံဳးေနေလသည္၊
'သိပ္လြမ္းတယ္၊ဘြားေတာ္၊အရမ္းလည္းခ်စ္တယ္၊ဘြားေတာ္ဂေရစ့္နဲ႔ပဲေနပါေနာ္
'ေပ်ာ္ေအာင္ေတာ့ေနပါ၊ကေလးရယ္၊အန္တီကမင္းကိုအၿမဲခ်စ္ေနမွာပါ၊ၿပီးေတာ့အန္တီကမင္းနဲ႔အတူရိွေနပါတယ္´
ထိုစကားအဆံုးမွာေဒၚေရႊရုပ္လႊာျမဴခိုးမ်ားႏွင့္အတူေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီးဂေရစ့္လည္းအိမ္မက္မွႏိုးလာေလသည္၊
အခ်ိန္ကားမနက္၅နာရီပင္ျဖစ္ေနေလသည္၊
ဂေရစ့္မ်က္ႏွာသစ္အဝတ္အစားလဲကာအိမ္ကထြက္လာေလသည္
မိမိတိူ႔အပိုင္စေတာ္ဘယ္ရီခင္းေလးထဲကမွည့္ေနသည့္စေတာ္ဘယ္ရီသီးမ်ားကိုခူးကာသစ္ပင္ေအာက္ကခံုေလးေပၚမွာထိုင္ကာစားေနေလသည္၊
ခဏအၾကာရွားေလာ့ႏိုးလာေတာ့မိခင္အခန္းထဲဝင္ၾကည့္ကာဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္မရိွေတာ့၍တအိမ္လံုးကိုႏိုးကာအနီးအနားကိုလူခြဲရွာၾကေလသည္၊ညီအမႏွစ္ေယာက္အားသြန္ခြန္စိုက္စေတာ္ဘယ္ရီခင္းဆီေျပးလာရာျမဴေတြၾကားထဲကေနမိခင္ျဖစ္သူစေတယ္ဘယ္ရီသီးမ်ားကိုထိုင္စားေနတာျမင္ေတာ့စိတ္သက္သာရာရကာ
'မာမီ!´
ညီအမႏွစ္ေယာက္မိခင္ျဖစ္သူကိုၿပိဳင္တူေခၚကာေျပးဖက္လိုက္သည္
'အမယ္ေလး၊ဘယ္လိုျဖစ္လာၾကတာလဲ´
'သမီးတို႔ကမာမီေပ်ာက္သြားလို႔ေၾကာက္ေနၾကတာ´
ငိုကာေျပာေနတဲ့သမီးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာဂေရစ့္ရယ္လိုက္သည္၊အေတြးထဲမွာေတာ့ေဒၚေရႊရုပ္လႊာရဲ့အတူတူရိွေနပါတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုယံုၾကည္သြားေလသည္၊သမီး၂ေယာက္ကိုဖက္ကာ
'စေတာ္ဘယ္ရီသီးစားၪီးမလား၊မာမီအသဲေလးေတြ´
'ေရေဆးၪီး!´
ညီအမႏွစ္ေယာက္ေအာ္လိုက္ရာဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ရယ္မိေလသည္

ေနာက္တပိုင္းလာမယ္ေနာ္