တစ်လမ်းကျော်မှာအချစ်ရှိတယ်(s 2)တစ္လမ္းေက်ာ္မွာအခ်စ္ရိွတယ္(s2)completed

17

ဘရဏီအခန္းတံခါးကိုရွားေလာ့ေခါက္လိုက္သည္၊
'ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ရွားေလာ့´
'အန္တီသမီးကိုကူညီပါၪီး၊အန္တီကဘယ္လိုသိသြားတာလဲ၊ရွားေလာ့ဘာလုပ္ရမလဲမသိဘူး´
ဘရဏီလည္းၿပံဳးျပကာ
'ရွားေလာ့ၾကည့္ရတာစိတ္ဖိစီးေနၿပီပဲ၊ဘားသြားထိုင္ၾကမယ္ေလ၊´
'ရွားေလာ့အရက္မေသာက္တတ္ဘူး´
'ဘာ´
'ရွားေလာ့အရက္မေသာက္ဖူးဘူး´
ဘရဏီရယ္ေမာကာ
'မရင့္က်က္လိုက္တာရွားေလာ့ရယ္၊ခက္မင္းကိုမႀကိဳက္တာမဆန္းပါဘူး၊အရက္ေတာင္မေသာက္ႏိုင္တဲ့ကေလးကိုသူဘယ္ထိန္းခ်င္ပါ့မလဲ´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္အေတြးေတြစံုကာ
'ေသာက္မယ္၊အခုသြားမွာလားဟင္´
'ဒါေပါ့´
ဟိုတယ္ရဲ့ဘားဘက္ကိုအတူထြက္လာၾကသည္၊
'Jack Roseရယ္Martiniရယ္ေပးပါ၊ေျပာပါၪီး၊ဘာေတြခံစားေနရလဲ´
'အန္တီကရွားေလာ့ကိုရြံတယ္တဲ့၊ရွားေလာ့ကိုပစ္ပစ္ခါခါေျပာတယ္၊´
'ရွားေလာ့၊အန္တီမင္းကိုစိတ္ဒဏ္ရာမရေစခ်င္ဘူး၊ခက္ကအန္တီနဲ႔ျပန္တြဲခ်င္ေနတယ္၊အန္တီကိုသူမေန့ညကနမ္းတယ္၊အန္တီမင္းကိုငဲ့ေနခဲ့တာ၊မင္းအဆင္ေျပေစခ်င္ေပ့မဲ့သူကမင္းကိုတကယ္မလိုခ်င္ဘူးေလ၊´
'ဒါေပ့မဲ့သူရွားေလာ့အေပၚတအားေကာင္းေပးေနတာေလ´
'အေဒၚကတူမတစ္ေယာက္ကိုလည္းအဲ့လိုျပဳမူႏိုင္တာပဲေလ၊ဒါေပ့မဲ့ရွားေလာ့ဘက္ကေနာက္မဆုတ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့အန္တီႀကံေပးပါ့မယ္´
'အန္တီတို႔ကျပန္ေပါင္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ရွားေလာ့ေနာက္ဆုတ္ပါ့မယ္´
'အင္းပါကေလးရယ္၊စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔၊ေရာ့ဒီေန့အမူးေသာက္လိုက္´
ဘရဏီေပးတဲ့ေကာ့ေတးကိုတခြက္ၿပီးတခြက္ေသာက္ရင္းအေတာ္ၾကာေတာ့ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ေပ၊
ဘရဏီလက္ေဖ်ာက္တခ်က္တီးလိုက္ေတာ့လူႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္၊
'ေပ်ာ္လိုက္ၾကေပါ့ကြယ္၊´
ဘားထဲကေနရွားေလာ့ကိုမခ်ီကာထိုလူႏွစ္ေယာက္ကိုဘရဏီၾကည့္ရင္း
'ဝီစကီေပး´
ရွားေလာ့နဲ႔ထိုလူႏွစ္ေယာက္ျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သည္အထိၾကည့္ေနကာခ်ေပးတဲ့ဝီစကီကိုအကုန္ေမာ့လိုက္သည္၊
မာန္ေသြးခက္ေခြးႏွစ္ေကာင္နဲ႔အတူကမ္းေျခမွာထိုင္ေနသည္၊
ေလွေပၚမွာတုန္းကရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ေျပာခဲ့သည့္စကားမ်ားျပန္ၾကားေယာင္ေနေတာ့ေနရခက္သည္၊
ထိုအခ်ိန္ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကရုတ္တရပ္ထေဟာင္ကာေျပးထြက္သြားၾကသည္
'ကယ္လ္ဗင္!ရိုလီ!´
ထိုအခ်ိန္ၿခံဳပုတ္နားမွာျမင္ဖူးေနတဲ့ဖိနပ္တဖက္ကမိမိကိုစိုးရိမ္ေစသည္၊
ပထမၪီးစြာေဘးမွာရိွတဲ့က်ိဳးက်ထားတဲ့သစ္ကိုင္းကိုေကာက္ဆြဲကာၿခံဳပုတ္ေနာက္ကိုေလ်ွာက္လာရာ
မာန္ေသြးခက္ေဒါသမီးေတာက္သြားသည္၊
'ခင္ဗ်ား၊ဘာလုပ္တာလဲ!´
ကေလးမကႏိုးေတာင္မႏိုး၊ရွားေလာ့လည္တိုင္ေပၚကကိုက္ရာကလူသတ္ခ်င္စိတ္ပါျဖစ္သြားေစသည္၊
မာန္ဖီေနတဲ့ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီဟာသခင္အမိန္႔ကိုေစာင့္ေနေလသည္
မာန္ေသြးခက္ေလတခ်က္ခြၽန္တာနဲ႔ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကိုအမဲျဖတ္သလိုဝိုင္းကိုက္ၾကသည္၊
'ကယ္လ္ဗင္၊ရိုလီ၊ရပ္´
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ေသြးသံတရဲရဲႏွင့္လဲက်သြားေတာ့မွမာန္ေသြးခက္ေျခလက္မ်ားကိုရိုက္ႏွက္ကာဆံပင္ကေနဆြဲေဆာင့္ကာေမးလိုက္သည္
'ေျပာစမ္း၊နင္တို႔ကိုဘယ္သူခိုင္းတာလဲ!´
'မေျပာဘူး!´
မာန္ေသြးခက္ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုအားျဖင့္ထပ္မံရိုက္ႏွက္ကာေမးသည္
'နင္တို႔မေျပာရင္ငါနင္တို႔ငယ္ပါကိုျဖတ္ပစ္မယ္၊ေျပာ!ဘယ္မေအေဘးခိုင္းတာလဲ!´
'ဘရဏီဆိုတဲ့မိန္းမ!က်ဳပ္တို႔ကိုလႊတ္ေပးပါဗ်ာ´
မာန္ေသြးခက္လည္းထိုလူႏွစ္ေယာက္ကိုဒီတိုင္းထားခဲ့ကာရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္မခ်ီလာသည္၊
အခန္းထဲမွာအိပ္ခိုင္းေစၿပီးဘရဏီအခန္းဆီထြက္လာသည္၊
'ခက္...´
လက္မွာေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ေသြးမ်ားကိုျမင္ေတာ့မွအေျခအေနကိုနားလည္ကာၿပံဳးေနသည့္ဘရဏီခ်က္ခ်င္းမဲ့သြားသည္၊
'နင္ငါ့ကိုအဲ့ေစာက္ကေလးမနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးျပသာနာမရွာနဲ႔´
'နင္အခုလုပ္လိုက္တာလူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝဘယ္အထိျဖစ္သြားႏိုင္လဲသိလား´
'သြားစမ္းပါ၊မာန္ေသြးခက္ရယ္အဲ့ေကာင္မေလးကဘာမို႔နင္အဲ့သေလာက္ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနတာလဲ´
'ေအးဟုတ္တယ္၊ငါကသူနဲ႔မွေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္တယ္၊ဘာလို႔လဲငါ့ကိုယ္ငါေသခ်ာေတာင္မသိဘူး၊ေသခ်ာတာကေတာ့နင္မဟုတ္လို႔ပဲ၊´
'မာန္ေသြးခက္!နင္မလြန္လာနဲ႔၊နင္ကိုငါသည္းခံတာအတိုင္းအတာတခုရိွၿပီ၊အဲ့ထက္နင္မလြန္လာနဲ႔၊ငါအခုလိုလုပ္ေနတာငါနင့္ကိုခ်စ္လို႔´
'ေတာ္စမ္းပါ၊နင္သူကိုအႏၲရာယ္ထပ္မေပးနဲ႔ေတာ့၊မဟုတ္ရင္ေနာက္တခါကယ္လ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကိုက္တဲ့သားေကာင္ကနင္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္´
'ငါကလည္းနင့္ကိုေျပာမယ္၊နင္လူကိုနင္အရိပ္အာဝါသထဲကမထြက္ေစနဲ႔၊မဟုတ္ရင္ေနာက္တခါေခါင္းမေဖာ္ရဲတာရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ျဖစ္သြားမယ္´
မာန္ေသြးခက္လည္းအခန္းကိုျပန္လာကာေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုေရခ်ိဳးေပးၿပီးမိမိလည္းေဆးေၾကာသန္႔စင္လိုက္သည္၊
ေရခ်ိဳးခန္းထဲထြက္လာေတာ့ကုတင္ေပၚမွာကေလးမကရိွမေန၊
ေရခဲေသတၲာကလည္းပြင့္ေနေတာ့အထဲကိုေသခ်ာၾကည့္ေတာ့အသင့္ထည့္ေပးထားတဲ့အရက္ပုလင္းေပ်ာက္ေနသည္၊
'ဒီကေလးမကေတာ့´
ဝရန္တာဘက္ကိုထြက္လာေတာ့တံခါးေနာက္မွငိုသံၾကားမွၾကည္ါေတာ့ကေလးမကအရက္ပုလင္းကိုေမာ့ကာငိုေနသည္၊
'ရပ္စမ္း၊ေပး´
'ေပးဘူး!´
'ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္´
'အဲ့တာဘယ္သူလဲ´
ကိုယ္နာမည္ေတာင္ေမ့သည္အထိေသာက္ရေအာင္မိမိေျပာတာလြန္သြားလို႔လား
'မင္းနာမည္ေလ၊´
'အဲ့တာဆိုဒီကဘယ္သူလဲ´
'မာန္ေသြးခက္´
'ၾကားဖူးတယ္´
ထပ္ေမာ့ရန္လုပ္ေနေတာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကိုခ်ဳပ္ကာပုလင္းကိုယူၿပီးလႊတ္ပစ္လိုက္သည္၊
'ဟာ!အေဒၚႀကီး´
'ဘာလဲ၊ဘာေျပာမလဲေျပာ´
ခ်က္ခ်င္းမ်က္ရည္မ်ားပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ကာ
ငိုျပန္သည္၊
'ဘာလို႔ငိုတာလဲကေလးရဲ့´
'အန္တီကရွားေလာ့ကိုရြံတယ္တဲ့´
မိမိစကားကတကယ္ပဲသူမအတြက္ျပင္းထန္ေနေလသည္၊
'အန္တီကရွားေလာ့နဲ႔အသားခ်င္းေတာင္မထိခ်င္ဘူးတဲ့´
မိမိပါမ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္၊
'အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္၊အခုေတာ့အိပ္ရေအာင္ေနာ္´
'ဟင္အင္းမအိပ္ခ်င္ဘူး၊ေသာက္ၪီးမယ္´
'ေတာ္ၿပီရွားေလာ့´
'မရဘူး!ေသာက္ၪီးမွာ!´
'ရွားေလာ့၊ေျပာရမခက္နဲ႔ကြာ!´
'မရဘူး!´
မိမိခ်ီမလိုက္ရာအတင္းရုန္းကန္ေနေတာ့ျပဳတ္က်မည္စိုး၍
'တိတ္စမ္း!ရပ္၊မင္းျပဳတ္က်ရင္နာသြားလိမ့္မယ္၊အေသးေလး´
ထိုအခါက်မွၿငိမ္ကာသြားသည္၊
ကုတင္ေပၚတင္ေပးကာအိပ္ခိုင္းေတာ့
'အန္တီပါအိပ္´
'ၿပီးရင္အိပ္မယ္´
'မရဘူး´
'ဟုတ္ကဲ့ပါအိပ္ပါမယ္´
မာန္ေသြးခက္ေဘးမွာဝင္လဲလိုက္သည္၊
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေငးေမာေနရင္း
ရွားေလာ့မွေရ႔ွတိုးကာမာန္ေသြးခက္ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္၊
'ရွားေလာ့ေတာ္ေတာ့´
'ေသခ်ာလား၊အန္တီ၊´
ထိုေမးခြန္းကိုမာန္ေသြးခက္မေျဖႏိုင္ေပ၊
ရွားေလာ့ထထိုင္ကာသူမအေပၚအက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္၊
'မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ၊ရွားေလာ့´
'အန္တီရွားေလာ့ကိုထိလို႔ရတယ္ေလ၊´
'ရွားေလာ့´
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္မာန္ေသြးခက္ေပါင္ေပၚခြထိုင္လိုက္သည္
'ရွားေလာ့´
'အန္တီသေဘာမက်ဘူးလား၊အန္တီဘရဏီနမ္းတာကပိုေကာင္းလို႔လား´
'မဟုတ္ဘူး၊ရွားေလာ့၊´
'ဒါဆိုလည္းနမ္းေလ၊´
မာန္ေသြးခက္ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ကိုေငးၾကည့္ေနရင္းအနားကိုတိုးကပ္သြားလိုက္သည္၊
ရွားေလာ့ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုတခ်က္စုပ္ကာနမ္းလိုက္သည္၊
သူမလည္တိုင္ကကိုက္ရာကိုအခဲမေၾကျဖစ္ေနမိသည္၊
ထိုေၾကာင့္ရွားေလာ့လည္တိုင္မာန္ေသြးခက္ကိုက္ခဲလိုက္သည္၊
'အန္တီ....´
မာန္ေသြးခက္လည္းခ်က္ခ်င္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းလိုက္ကာေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ကေလးမကရယ္ကာလဲက်သြားသည္၊
အရက္သမားမေလးကအိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္သည္၊
မိမိမွာေတာ့ပူထူေနေလၿပီ၊
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာမ်က္ႏွာသစ္ကာအရာရာအားလံုးေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္မိသည္၊
အမွားတခုကိုနစ္နစ္မြန္းမြန္းက်ူးလြန္ပစ္မိသည္
ထပ္၍သာက်ူးလြန္ခ်င္ေနမိသည္၊
ရီေဝေဝအၾကည့္ေတြ
ပန္းေရာင္သမ္းေနတဲ့ပါးႏွစ္ဖက္
ႏူးညံတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလး
ရဲတင္းတဲ့သူမကိုေမ့မရေပ၊
ညတြင္းခ်င္းရန္ကုန္ျပန္ဖို႔စီစဥ္လိုက္ၿပီးကေလးမမႏိုးခင္အရင္ေရွာင္ေျပးလာလိုက္သည္
မနက္ႏိုးေတာ့ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ေခါင္းမူးကာေနသည္၊
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာမ်က္ႏွာသစ္ရန္မွန္ကိုၾကည့္လိုက္ရာလည္ပင္းေပၚကေသြးစို႔ေနသည့္ကိုက္ရာေၾကာင့္သူမလန္႔ျဖန္႔သြားသည္၊
အခန္းကိုေသခ်ာၾကည့္မွေခြးေတြေကာမာန္ေသြးခက္ေကာရိွမေနေတာ့သည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္၊
ညကဘာေတြမ်ားျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာေတြးမရေပ၊
ေရမိုးခ်ိဳးမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေနသူရိန္နဲ႔အတူမနက္စာစားေတာ့
'တီေလးကျပန္သြားၿပီ၊အကိုကိုဖုန္းဆက္တယ္ ၊ရွားေလာ့ေနခ်င္သေလာက္ေနပါ၊ၿပီးမွအကိုတို႔အတူျပန္မယ္´
'ရွားေလာ့မေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ကိုသူရိန္၊အန္တီဘာလို႔ထြက္သြားလဲရွားေလာ့သိတယ္´
'ဘာလို႔လဲ´
'ညကရွားေလာ့တအားမူးေနခဲ့တာ၊ရွားေလာ့အန္တီအေပၚအခြင့္အေရးယူမိၿပီထင္တယ္´
ေနသူရိန္ေမာင္ရွားေလာ့ကိုျပဴးၿပဲကာၾကည့္ၿပီး
'ရွားေလာ့၊ေသခ်ာရဲ့လား´
'ဟုတ္၊´
'ဘယ္လိုေသခ်ာတာလဲ´
'အဲ့တာကေတာ့ကိုသူရိန္ကိုညီမမေျပာျပခ်င္ဘူးေလ´
'ေၾသာ္ေအးေပါ့´
'အန္တီေတာင္မရိွေတာ့မွေတာ့ရွားေလာ့လည္းအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္´
'အင္းပါ၊ဒါဆိုအကိုသြားစီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္´
'ဟုတ္အကို´
ေနသူရိန္ေမာင္ေလယာဥ္စင္းလံုးငွားကာရန္ကုန္ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ၾကသည္
အိမ္ကိုအေစာႀကီးျပန္လာတဲ့သမီးကိုဂေရစ့္အံၾသကာ
'သမီး၊အေစာႀကီးပါလား´
'ဟုတ္မာမီ၊သမီးပင္ပန္းေနလို႔နားေတာ့မယ္´
'ေအးေအး´
ဂေရစ့္လည္းသမီးျဖစ္သူမ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းေတာ့ခရီးပန္းသည္အထင္ႏွင့္ဘာမွမေမးေတာ့ေပ
'ေဘဘီ၊သမီးကေစာလွခ်ည္လား၊ျပန္လာတာ´
'အယ္၊မသိပါဘူး၊မ်က္ႏွာလည္းပ်က္ေနတယ္၊ဘာျဖစ္လာလဲမသိပါဘူး၊ဘြားေတာ္ရယ္´
'ပင္ပန္းေနတာေနမယ္၊´
'အင္းေပါ့၊´
'ညက်ရင္ကတိအတိုင္းေနာ္´
'အင္းပါဆိုေန၊ခဏခဏပဲ၊မရိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး´
'ေၾသာ္၊အဲ့အနီေလးနဲ႔ေဘဘီကလိုက္တယ္ေလ´
'ဟုတ္ကဲ့ပါ၊အခုေတာ့လာသမီးႀကိဳက္တဲ့ပါစတာလုပ္ေပးမယ္´
အိပ္ရာေပၚပစ္လွဲကာဘာေတျြဖစ္ခဲ့လဲေတြးေနရင္းတခ်ိဳ႕ေသာအရာမ်ားကိုမွတ္မိလာသည္၊
မိမိဘက္ကစနမ္းမိတာေတြကရွက္ေသြးျဖာသြားသည္၊
ဖုန္းအၿမဲေကာက္ကိုင္ကာသြန္းစက္ဆီဖုန္းဆက္ကာေျပာျပလိုက္သည္
'နင္သူနဲ႔စကားေျပာသင့္ၿပီ၊ရွားေလာ့´
'အန္တီကငါ့နဲ႔ေတြ့ခ်င္ပါ့မလား´
'နင္မွားထားတာေလ၊နင္တာဝန္ယူရမွာေပါ့ဟဲ့၊နင္အခုမေျပာရဲရင္လည္းေသြးေအးသြားမွေနာက္မွသူcompanyကိုသြားေပါ့ဟာ´
အပိုင္းေလးေတြၾကာသြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ျမန္ျမန္ေလးupေပးပါမယ္