တစ်လမ်းကျော်မှာအချစ်ရှိတယ်(s 2)တစ္လမ္းေက်ာ္မွာအခ်စ္ရိွတယ္(s2)completed

14

'အဲ့ေတဘယ္သြားလႉၾကမွာလဲ´
'ေရႊျပည္သာဘက္မွာမိဘမဲ့ေဂဟာတခုေတာ့ငါသိတယ္၊နီးလည္းနီးတယ္၊အလႉရွင္လည္းသိပ္မရိွဘူးေလ´
'ေအး၊အဲ့ပဲသြားၾကတာေပါ့၊´
ထိုအခ်ိန္ရွားေလာ့ဖုန္းဝင္လာသည္
'ဟယ္လို၊ကိုသူရိန္´
'တီေလးမေန့ကရွားေလာ့ဆီလာသြားတယ္ဆို´
'ဟုတ္တယ္၊ကိုသူရိန္၊ညီမပန္းခ်ီကားေတြအကုန္ဝယ္သြားေလရဲ့´
'အေျခအေနေတြကဘယ္ဆိုးလို႔လဲ´
'ဟုတ္တယ္၊ဒီေန့ေတာင္ပန္းခ်ီကားေတြလာပို႔မလို႔´
'ရွားေလာ့ကအခုဘယ္မွာလဲ´
'ညီမကအခုပန္းဆိုးတန္းတံတားေဘးကအင္းဝစာအုပ္ဆိုင္မွာ´
'ကိုယ္လည္းၿမိဳ႔ထဲမွာပဲဆိုေတာ့၊ကိုယ္ဝင္ေခၚလိုက္မယ္´
'ေၾသာ္အိုေက၊အကို၊ေရာက္ခါနီးက်ဖုန္းဆက္ေပးေနာ္၊ညီမစာအုပ္ဝယ္ေနတာမို႔´
'​ဟုတ္ပါၿပီဗ်´
ေနသူရိန္ေမာင္ႏွင္ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူCompanyကိုထြက္လာလိုက္ၾကသည္
'အန္တီ´
အလုပ္ရႈပ္ေနသူခမ်ာအံၾသသြားပံုေပၚ၏၊အၿပံဳးမ်က္ႏွာကေလးျဖစ္သြားကာ
'အေသးေလး၊ဘယ္ကေနဘယ္လို´
'ပန္းခ်ီကားေလ´
'ေၾသာ္ဟုတ္သားပဲ၊ခဏေနာ္အေသးေလး၊စာရင္းေတြကိုခဏေနမွပို႔လိုက္၊ငါ့ဧည့္သည္အတြက္bubble teaကိုbubbleမ်ားမ်ားထည့္ခဲ့´
'boss၊ဒီနားမွာ....´
'ရိွတဲ့ေနရာရွာဝယ္၊Mallမွာရိွတယ္၊Mallမွာသြားဝယ္၊လ်ွာမရွည့္နဲ႔´
'​ဟုတ္Boss´
ေနသူရိန္ရယ္ကာ
'တီေလးတို႔မ်ား၊တူရဲ့ခ်စ္သူေကာင္မေလးတူဆီကမ်ားလုေနသလားေနာ္´
မာန္ေသြးခက္ရွက္ေသြးျဖာသြားေပ့မဲ့ခပ္တည္တာ္ပင္ေနသူရိန္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာေျခေထာက္ကိုတက္နင္းလိုက္သည္၊
'အခ်ိဳးမေျပလာမလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ေသမယ္ဟင္းဟင္း´
တူျဖစ္သူနားကပ္ကာခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္
'ကဲ၊ရံုးခန္းထဲသြားရေအာင္အေသးေလး´
'ဟုတ္အန္တီ´
ရံုးခန္းထဲေရာက္ေသာ္ပန္းခ်ီကားမ်ားကိုေသခ်ာၾကည့္ကာ
'အန္တီ၊အိမ္မွာခ်ိတ္မွာလား၊´
'မသိေသးပါဘူး၊´
'ဒါဆိုရံုးခန္းထဲမွာခ်ိတ္၊ရွားေလာ့ေနရာခ်ေပးမယ္´
'အင္း´
ရွားေလာ့ၫႊန္သည့္ေနရာကိုေနသူရိန္ကသံရိုက္ကာရွားေလာ့ကခ်ိတ္ေပးသည္၊
'လွသြားၿပီ´
မာန္ေသြးခက္ၿပံဳးကာရွားေလာ့ကိုၾကည့္ေနသည္၊
'Bossမွာတာရပါၿပီ´
'အေသးေလးေသာက္လိုက္ၪီး´
'ဟုတ္ေက်းဇူးပါရွင့္´
ကေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာက်ကာၿပံဳးေနေလ့ရိွသည္ရွားေလာ့ဟာမာန္ေသြးခက္ရင္ကိုလႈတ္ခတ္ႏိုင္ေသာစြမ္းအားကိုဘုရားကေပးထားေလသည္၊
လူတိုင္းကိုရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ခပ္တည္တည္ဆက္ဆံတတ္တဲ့အေဒၚကိုတူျဖစ္သူပါးစပ္အေဟာင္းသားေငးၾကည့္ေနသည္၊
ထိုအခ်ိန္
'ခက္၊ဒီမွာငါဒီမွာ...ေၾသာ္မင္းလည္းေရာက္ေနတာပဲ´
'ဟိုင္းအန္တီ၊´
ဘရဏီကၿပံဳးကာ
'အေတာ္ေတာင္ပိန္သြားတာပဲ´
မာန္ေသြးခက္ခပ္ေအးေအးသာစိုက္ၾကည့္ေနသည္၊
'ဘာကိစၥ´
'ေၾသာ္ကုန္ၾကမ္းအသစ္ကိစၥပါ၊ဒါနဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြက...´
'သမီးဆြဲထားတာအန္တီ´
'ေၾသာ္....ခက္ကအဝါမႀကိဳက္ဘူး၊ကေလးမရဲ့´
'ရွင္၊အန္တီကဘာမွလည္းမေျပာဘူး´
'အရင္ကမႀကိဳက္တာ၊အခုႀကိဳက္တယ္၊ဘရဏီကုန္ၾကမ္းကိစၥကိုနင့္ဘာနင္ဆက္လုပ္လိုက္´
'ေအးပါ၊ပန္းခ်ီေလးေတြကမဆိုးဘူးပဲ၊ဝါသနာအဆင့္လား´
မာန္ေသြးခက္စားပြဲကိုလက္ျဖင့္အားျပင္းျပင္းရိုက္ခ်ကာ
'ဘရဏီ!´
'ဘာလဲ၊ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ´
'ကေလးကိုမစပါနဲ႔၊သူလက္ရာကပညာရွင္အဆင့္ေလာက္ရိွတယ္၊နင့္မွာအႏုပညာမ်က္စိရိွရင္ျမင္မွာေပါ့´
ဘရဏီရယ္ေမာကာ
'ေၾသာ္ေအးေအး၊ငါသြားေတာ့မယ္၊ကေလးမအန္တီသြားၿပီ´
'ဟုတ္ကဲ့အန္တီ´
ဘရဏီထြက္သြားေတာ့မွ
'အန္တီ´
'အင္း´
'ရွားေလာ့တို႔ေရႊျပည္သာဘက္ကမိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာအလႉသြားလုပ္မွာအန္တီလိုက္ခဲ့ပါလား´
'ဘယ္ေန့လဲ´
'သန္ဘက္ခါ´
'အင္း၊သြားၾကတာေပါ့´
'တီေလးသန္ဘက္ခါကေသာၾကာေန့ေလMeetingရိွတယ္ေလ´
'ေနသူရိန္ေမာင္၊ငါနင့္ကိုပညာသင္ေပးထားတာဘာလုပ္ဖို႔ထင္ေနတာလဲ၊ငါမရိွလည္းနင္လုပ္ေပါ့!ငါ့ကိုစကားလာရွည္ေနတယ္´
'အန္တီအဆင္ေျပရဲ့လား၊မအားရင္...´
'အားတယ္၊အဲ့ေန့က်လာေခၚမယ္၊လမ္းထိပ္ကေနေစာင့္´
အလုပ္လုပ္ရက္းစကားလွမ္းေျပာတဲ့အန္တီကသိပ္ကို​ေခ်ာတာပါပဲ
'ဟုတ္ကဲ့အန္တီ´
ေသာၾကာေန့မနက္၉နာရီခန္႔တြင္
'သမီး!ကားမယူဘူးလား!
'အန္တီလာႀကိဳမွာ!တာ့တာေနာ္မာမီ´
'ဟဲ့!ဘယ္ကအန္တီလဲ!ရွားေလာ့!´
ဘာမျွပန္မေျဖပဲထြက္သြားေတာ့ဂေရစ့္တစ္ေယာက္ေၾကာင္ကာက်န္ခဲ့သည္
'ဟယ္၊ဒီကေလးမဘယ္ကအန္တီနဲ႔ေျပာတာပါလဲ´
'ေၾသာ္၊ကေလးရယ္၊မေအေျခရာနင္းတာေနမွာေပါ့ကြယ္´
'ဘြားေတာ္ေနာ္´
'ကဲ၊ရံုးသြားခါနီးစိတ္မေကာက္ပါနဲ႔၊ကေလးရယ္၊အာဘြားေပး´
ဂေရစ့္ဘယ္ဘက္ပါးကိုတခ်က္နမ္းလိုက္ရာ
'ညာဘက္ေကာ´
ဂေရစ္ၿပံဳးကာထပ္နမ္းလိုက္သည္၊
'ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္းလိုခ်င္လို႔တဲ့ကေလးရယ္´
ဂေရစ့္မညည္းမၫူပင္ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္
'ထပ္လိုခ်င္ေသးလို႔တဲ့´
'ေတာ္ၿပီေလ´
'အနမ္းေတြကမရပ္ခ်င္ဘူးကေလးရယ္´
ႏႈတ္ခမ္းကိုဂေရစ့္ထပ္နမ္းေနခ်ိန္
'မာမီ၊တူးကုန္ၿပီ!´
'ဟယ္၊သြားၿပီ၊ၾကက္သားေတြအမယ္ေလးကုန္ပါၿပီ!´
'ကေလး!´
တစ္တီးတူးလြန္း၍ထမင္းငတ္ရသူဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ဟုပင္ေခၚရေတာ့မည္အျဖစ္သို႔ေရာက္သြားပါသည္၊
ထိုအခ်ိန္ေရႊျပည္သာရိွမိဘမဲ့ေက်ာင္းတခု၌ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွအားရဝမ္းသာစြာထြက္ႀကိဳသည္
'ဒီေန့မွထူးထူးဆန္းဆန္းကြယ္၊အလႉရွင္ႏွစ္ေယာက္ျဖသ္ေနပါလား၊လာပါရွင့္ႂကြပါ၊´
'အလႉရွင္ရဇိေသးတာလား´
'ဟုတ္ပါတယ္၊မႏၲေလးကအလႉရွင္ေတြပါ၊သူတို႔ကရန္ကုန္ေရာက္တိုင္းလႉတာပါ၊´
ခန္းမထဲကေလးမ်ားႏွင့္အတူထိုင္ေနသည့္အမ်ိဳးသမီးႏွသ္ေယာက္ကိုလက္ညိုးထိုးျပကာအလႉရွင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပသည္၊
'ကေလးေတြေန့လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ထမင္းစားေဆာင္ကိုသြားၾကတာေပါ့´
'ဟုတ္ကဲ့၊´
ထိုအခ်ိန္ရွားေလာ့ကိုလက္နဲ႔တို႔ကာေခၚေနသည္ကေလးမေလးကိုရွားေလာ့ကၿပံဳးျပကာ
'ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ၊´
'မမတို႔ကလင္မယားေတြလား´
'အယ္၊ဘယ္သူနဲ႔လဲ´
'အဲ့အန္တီႀကီးနဲ႔´
မာန္ေသြးခက္ကိုလက္ညိုးထိုးျပေတာ့ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ရွက္သြားသည္၊
'မ...မဟုတ္ပါဘူး´
'လူးလူး၊ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲကြယ္၊´
ထိုအမ်ိဳးသမီးကကေလးကိုခ်ီကာရွားေလာ့ကိုၿပံဳးျပသည္၊
'အၾကည္၊ထမင္းစားေဆာင္သြားၾကမယ္ေလ´
'သြားမယ္၊ကလ်ာ၊ဒီမွာလူးလူးေပါ့၊ဒီကအလႉရွင္ေတြကိုသြားေနွာင့္ယွက္ေနတယ္´
'ေမေမႀကီးကလည္းလူးလူးကေမးၾကည့္ရံုပါ´
'ကဲ၊ကလ်ာ၊ေခၚသြားႏွင့္မဟုတ္ရင္ဒီစပ္စုစိန္ေလးေပါက္ကရေတြေျပာေနလို႔ဒီကအလႉရွင္ေတြေနရခက္ေနမယ္´
'အင္းအၾကည္ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေခ်ေနာ္´
'ဟုတ္၊ညီမတို႔ကရန္ကုန္ကပဲလား´
'ဟုတ္၊အမကေကာ´
'မႏၲေလးကပါ၊ကလ်ာအေဖကရန္ကုန္ေရာက္ေနေတာ့လာေတြ့ရင္းလူးလူးေမြးေန့သူေနခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေလးမွာအလႉလာလုပ္ေပးတာေလ၊´
'အမတို႔ကလႉေနၾကေပါ့၊´
'ဟုတ္တယ္၊အမတို႔မဂၤလာေဆာင္ၿပီးကတည္းကဒီမွာပဲလႉေနခဲ့တာ၊သမီးေလးကိုလည္းဒီကပဲေမြးစားခဲ့တာ´
'အမအမ်ိဳးသားေကာ´
ထိုအမ်ိဳးသမီးကရယ္ကာ
'ေစာေစာကထြက္သြားတဲ့အမ်ိဳးသမီးကအမရဲ့အိမ္ေထာင္ၪီးစီးပါ´
'ေၾသာ္၊ေဆာရီးပါအမရယ္´
'ရပါတယ္၊အမနာမည္အၾကည္ဓာတ္ပါ´
'ဟုတ္၊ညီမနာမည္ကရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ပါ´
'ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္၊´
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကၿပီးထမင္းစားေဆာင္ထဲဝင္လာၾကသည္
'အန္တီ´
'အင္း´
'မိုက္တယ္ေနာ္´
'ဘာကိုလဲ´
'ေၾသာ္အဲ့အမေတြအတြဲေလ၊ရုပ္ကေလးေတြကလည္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ´
'မင္းကေကာအဲ့လိုေနခ်င္လို႔လား´
'အင္း၊ေနခ်င္တယ္´
ခဏတာေတြေဝသြားေပ့မယ္မာန္ေသြးခက္ေမးလိုက္သည္၊
'ဒါဆိုငါတူနဲ႔မင္းဘာလို႔တြဲေနေသးလဲ´
'ဒါကေတာ့ေျပာလို႔မရဘူးေလ၊သြားေတာ့မယ္ေနာ္၊သြန္းစက္တို႔ပစၥည္းကားေရာက္ေနၿပီ´
'ကေလးမ...´
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္အလိမ္ေပၚေတာ့မည္စိုး၍အေၾကာင္းျပကာထမင္းစားေဆာင္ထဲကထြက္လာလိုက္သည္၊
မာန္ေသြးခက္ဟာလည္းနာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္မာန္မေလ်ာ့တတ္သူမို႔ေနာက္ကလိုက္ပါေတာ့သည္၊
'အေသးေလး၊ခဏေနၪီး´
'မေနဘူး´
'အေသးေလး´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ေျခလွမ္းမ်ားကိုအရိွန္တင္လိုက္သည္၊
​သို႔ေသာ္ေျခလွမ္းႀကဲၾကဲလွမ္းတဲ့မာန္ေသြးခက္တို႔ခဏေလးနဲ႔မွီသည္၊လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ကာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစသည္၊
'လႊတ္၊သြားကူမို႔´
'ကေလးမ!ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း!´
ခ်က္ခ်င္း​ေက်ာက္ရုပ္တခုလိုမလႈပ္မယွက္ရပ္ကာအမိန္႔ကိုနာခံေနမိသည္၊
ဒီအန္တီႏွယ့္ဘာအစြမ္းေတြမ်ားတတ္သလဲ
Hogwartေက်ာင္းဆင္းမ်ားလား၊
ခႏၶာကိုယ္ကမိမိစကားထက္အန္တီစကားပဲနားေထာင္ခ်င္ေတာ့တယ္၊ဘယ္ႏွယ့္လုပ့္ရပါ့မလဲေနာ္
'ငါေမးတာေျဖၪီး၊´
'မသိဘူး´
'ငါတူနဲ႔ဘာလို႔တြဲတာလဲ´
'ခ်စ္လို႔´
'ဘယ္သူကိုလဲ´
'အန္တီ....´
'ဘာ!´
'အန္တီတူကိုလို႔ေျပာမလို႔ကို၊စကားကိုဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါၪီးလား´
မာန္ေသြးခက္လည္းအနည္းငယ္ရွက္သြားကာ
'ေဆာရီး´
'လႊတ္၊နာတယ္´
အားနဲ႔ဆြဲထားမိတာမို႔နာသြားေလာက္ပါသည္၊
ကေလးမစိတ္ဆိုးရင္လည္းေခ်ာ့ရေတာ့မွာေပါ့ဟုေတြးကာျပန္ထြက္လာလိုက္သည္၊
ထိုအေျခအေနကိုအၾကည္ဓာတ္ကၾကည့္ေနေတာ့
'အၾကည္ဘာေတြၾကည့္´
'ဟိုေကာင္မေလးနဲ႔အေဒၚႀကီးေလ၊လူးလူးထင္ရင္လည္းထင္ခ်င္စရာၾကည့္ပါလား´
'ေမေမတို႔လိုအာဘြားေပးၾကေတာ့မွာလား´
'ကဲ၊ေတြ့လားေဒၚကလ်ာ၊သမီးကအတုျမင္အတတ္သင္ေနၿပီ´
'သင္ပါေစေပါ့ကြာ´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္ၿပံဳးစိစိႏွင့္ျဖစ္ေနေတာ့သြန္းစက္လက္ေမာင္းကိုရိုက္လိုက္ရာရွားေလာ့တို႔စကားေတာင္မေျပာႏိုင္ပဲေမးေငါ့ကာဘာလဲဟုေမးလာသည္၊
'ငါကနင္ကိုေမးရမွာေလ၊ရွားေလာ့၊ဘာျဖစ္´
'ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟယ္၊ဒီလိုပါပဲ၊´
'ဘာမွမဟုတ္ရင္လည္းေသခ်ာလုပ္၊ပစၥည္းေတြကနင့္ႏွလံုးသားေလးလိုပဲထိလြယ္ရွလြယ္ေဟး!´
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးကာၿပံဳးေနသည္၊
ကေလူမ်ားေန့လည္စာစားၿပီးခန္းမထဲကစားေနၾကခ်ိန္
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္တစ္စံုတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ေနသည္ကိုသတိထားမိသည္၊
ခဏအၾကာဆရာမတခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူအန္တီကအထုတ္မ်ားသယ္လာသည္၊
'သားတို႔သမီးတို႔ေရ၊ဒီကအန္တီကရာသီဥတုပူလို႔ကေလးေတြအတြက္ေရခဲမုန္႔ေတြဝယ္လာတယ္´
'ေရး!!!!!´
ကေလးမ်ားကိုဆရာမမ်ားကေဝေပးေနခ်ိန္မာန္ေသြးခက္ကေရခဲမုန္႔တခုကိုယူကာရွားေလာ့ကိုေပးသည္၊
'ေစာေစာကလက္ကိုတအားဆြဲထားမိလို႔ေဆာရီးပါ´
ရွားေလာ့တို႔အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာေရခဲမုန္႔ကိုယူလိုက္သည္၊
'ေက်းဇူးပါရွင့္´
မာန္ေသြးခက္နားရြက္မ်ားရဲသြားသည္၊
ညေနေလာက္မွထိုေက်ာင္းေလးမျွပန္လာၾကသည္
တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကေလးမအေတာ္ပင္အိပ္ေမာက်ေနသည္၊
အိမ္နားမေရာက္ခင္ရပ္ကာကေလးမကိုႏိုးမည္အလုပ္တအားကိုအိမ္ေမာက်ေနေတာ့မႏိုးရက္ေပ၊
မ်က္ႏွာေပၚက်ေနတဲ့ဆံပက္မ်ားကိုသပ္တင္ေပးရင္းမ်က္ႏွာနားကပ္သြားမိသည္၊နမ္းသင့္ရဲ့လားေတြးဖို႔ထက္နမ္းလိုက္ခ်င္မိသည္ဟုသာေတြးေနမိသည့္စိတ္ကိုၪီးေနွာက္စိတ္မွမွန္ေသးရဲ့လားလို႔ေမးခြန္းေတြလည္းထုတ္ေနျပန္သည္၊
ကေလးမမ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာသည္၊လန္႔မသြားပဲကေလးမကပါေရ႔ွတိုးလာသည္၊မိမိလည္းသူမေဘးကအံထဲေရဘူးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ
'ေရဆာလို႔´
အေၾကာင္းျပခ်က္ျပကာအေျခအေနကိုေျပာင္းပစ္ရသည္၊
'ဟုတ္၊ေရာက္ေနၿပီပဲ´
'အင္း´
'အန္တီ´
'အင္း´
မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုရဲပါ
'ဂရုစိုက္ျပန္ေနာ္´
'အင္း´
ကေလးမကေပၚကဆင္းကာၿခံထဲဝင္သြားမွ
'ငါဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ´