21:The End

500 10 0

by ericagray916

by ericagray916

ေရႊရတုတစ္ေယာက္မိခင္ျဖစ္သူေရႊရုပ္လႊာရံုးခန္းထဲဝက္ကာဗီရိုထဲကႀကိမ္လံုးအစည္းလိုက္ကိုထုတ္ကာထြက္လာသည္၊
ခဏအၾကာထမင္းစားၿပီးရံုးခန္းထဲျပန္ဝင္လာတဲ့ေရႊရုပ္လႊာဖတ္ရမာ့္အမႈအခ်က္အလက္မ်ားကိုျပန္ၾကည့္ေနခ်ိန္
'ဘြားေတာ္၊'
'ဂေရစ့္၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္လက္ထဲကမုန္႔ထုတ္ကိုျပကာ
'လြမ္းလို႔ေလ'
'အံမယ္၊ဟုတ္ပါၿပီ၊ဘာေတြဝယ္လာတာလဲ'
'ဂ်ပန္ေရဘဝဲလံုးရယ္၊ဒိုးနပ္ရယ္'
'အန္တီအႀကိဳက္လည္းမပါပါလားကေလးမရဲ့'
ဂေရစ့္တစ္ေယာက္ေရႊရုပ္လႊာဆီေလ်ွာက္လာကာေရႊရုပ္လႊာေပါင္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္သည္၊
'ဘြားေတာ္အႀကိဳက္ဒီမွာေလ၊ဘာေလးဝတ္လာလဲမသိခ်င္ဘူးလား'
ေရႊရုပ္လႊာတစ္ေယာက္ၿပံဳးဖီးကာ
'အနီေလးလား'
'သိခ်င္ေနၿပီမလား၊ဒါေပ့မဲ့အေရးႀကီးတာအရင္ေျပာရေအာင္'
ဂေရစ့္စားပြဲေပၚကlap-topကိုပိတ္ကာေဘးကိုေရြ့ၿပီးစားပြဲေပၚထိုင္ကာေရႊရုပ္လႊာကိုသူမနားကိုတိုးေစသည္၊
'သမီးေလးေလ'
'အင္း'
'ရွားေလာ့ေလးေလ'
'ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္၊မင္းသမီးေၾကာင့္ငါ့ကိုဒီလိုလာလုပ္ျပေနတာမလား'
'ဘြားေတာ္ကလည္း....ကေလးေတြကိုအေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါေနာ္'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္လည္းအေပၚအက်ႌခြၽတ္လိုက္ကာ
'သမီးေလးကအမွားလုပ္မိရံုေလေနာ္'
'အင္း....'
'ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါေနာ္'
'အင္း....'
ဂေရသ့္ေအာင္ခိုင္ရဲ့အနီေရာင္ေက်ာ့ကြင္းဟာအၿမဲအလုပ္ျဖစ္ေလသည္၊
ယခုလည္းေရႊရုပ္လႊာတစ္ေယာက္ခ်ိဳးစရာမလိုပဲက်ိဳးပါက်ေနသည္၊
ေရႊရုပ္လႊာျမဴဆြယ္ေနတဲ့မိန္းမျဖစ္သူေၾကာင့္မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေခါင္းေတြအတင္းညိမ့္ကာေနသည္၊
'ခြင့္လႊတ္တယ္မလား'
'အင္း...'
ထိုအခ်ိန္ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနတဲ့ရွားေလာ့ဝင္လာကာ
'မားမား!တကယ္ေျပာတာလား'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္လည္းစီစဥ္ထားသလိုရွားေလာ့မလုပ္ပဲဝင္လာတာေၾကာင့္လန္႔ကာစားပြဲေပၚလန္႔ကာျပဳတ္က်သြားသည္၊
ေရြရုပ္လႊာအနီေရာင္ေလးေတြမျမင္ရေတာ့ယခင္ေဒါသမီးျပန္ေတာက္ကာ
'မိဘမ်က္ႏွာအိုးမဲသုတ္တဲ့မိန္းမ!ငါကိုမ်က္ႏွာလာျပရဲေသးတယ္!လာစမ္း!ညည္းကိုငါဒီေန့အေသသတ္မယ္'
ေရႊရုပ္လႊာဗီရိုထဲကႀကိမ္လံုးအစည္းရွာရာမေတြ့ေတာ့၍ပိုေဒါသထြက္သြားသည္၊
'ဘယ္မလဲ၊ႀကိမ္လံုးေတြ!'
ေရႊရတုဝင္လာကာ
'မားမားစိတ္ေလ်ာ့ပါ!'
'ညည္းတို႔ကႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားတာေပါ့၊ဟင္းဟင္း....ရမယ္ထင္ေနလား၊နင္တို႔ထက္လည္လို႔နင္တို႔အေမလုပ္ေနတာပါ'
ေရႊရုပ္လႊာသူမစားပြဲအံထဲကဂ်ယ္လီေပတံအရွည္ကိုထုတ္ကာ
ညီအမႏွစ္ေယာက္ကိုလိုက္ရိုက္ေလသည္၊
'မိဘကိုဒီလိုနည္းနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ေပါ့ဟမ္!'
'မားမား!လြန္မယ္၊'
ဂေရစ့္တစ္ေယာက္လည္းအက်ႌေသခ်ာျပန္ဝတ္ကာစားပြဲေအာက္ကထြက္လာကာခံုမ်ားရိွရာကိုသက္ျပင္းခ်ကာေလ်ွာက္လာၿပီးထိုင္ခ်လိုက္သည္၊လိုက္ရိုက္ေနတဲ့အေမနဲ႔ပတ္ေျပးေနတဲ့သမီး၂ေယာက္ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာပါလာတဲ့မုန္႔မိားကိုေဖာက္စားေနသည္၊
ေတာ္ေတာ္ၾကသည္အထိမၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ရန္ပြဲကိုဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ရပ္နားေစသည္၊
'ေတာ္ၾကေတာ့!မရပ္ေသးဘူးလား!'
၃ေယာက္သားဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ကိုရပ္ကာၾကည့္ေနသည္၊
'သမီးမဂၤလာပြဲကရက္ပိုက္းပဲလိုေတာ့တယ္၊ဘြားေတာ္၊ေတာ္ရံုပဲစိတ္ဆိုးပါ'
'ကေလးကလည္း'
'ရွားေလာ့၊မားမားကိုေတာင္းပန္လိုက္'
'မားမားေတာင္းပန္ပါတယ္'
'ညည္းကိုငါမရိုက္ရရင္ခြင့္မလႊတ္ဘူး'
'မာမီ!'
'တခ်က္အရိုက္ခံလိုက္'
'မာမီ!'
'ညည္းမွားတာေလ၊ဒီေလာက္နဲ႔ေက်နပ္တာပဲေတာ္ေသးတယ္'
'ဟုတ္ကဲ့ပါ'
ေရႊရုပ္လႊာဂ်ယ္လီေပတံကိုအရိွန္ယူကာလက္ေမာင္းကိုတခ်က္တည္းရိုက္လိုက္သည္၊
'ဘြားေတာ္၊ေမာေနၿပီ၊လာပါၪီး'
ရွားေလာ့တစ္ေယာက္အရိုက္ခံလိုက္ရတာကိုမခ်ိမဆံ့ႀကီးခံစားေနရသည္၊
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲရန္ျဖစ္ထားတာသူတို႔မဟုတ္သလိုရယ္ေမာေနၾကသည္၊
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ရင္ခြင္ထဲေရႊရုပ္လႊာေနကာ
'ကဲ၊ေျပာပါၪီး၊မဂၤလာပြဲကဘယ္လိုလုပ္မွာ'
'အစကစီစဥ္ထားတာေတြအကုန္ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီ'
'ဘာ!'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ေဒါသတႀကီးစားပြဲကိုလက္နဲ႔ရိုက္ခ်ကာ
'ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္!ညည္းကိုငါသတ္မယ္!'
'ဂေရစ့္ထိုင္ပါၪီး၊ကေလးကိုၿပီးေအာင္ေပးေျပာခိုင္းလိုက္'
ဂေရစ့္ကိုေရႊရုပ္လႊာဆြဲထားသည္၊
ရွားေလာ့လည္းေဒါသထြက္ေနတဲ့မိခင္နဲ႔ေဝးရာကိုေရြ့ထိုင္လိုက္ကာ
'သမီးမွားတယ္လို႔မားမားနဲ႔မာမီထင္ေနေလာက္တယ္ဆိုတာသိတယ္ေလ၊တကယ္တမ္းက်သမီးလိုခ်င္တာမဂၤလာပြဲမွမဟုတ္တာ
သမီးကသမီးခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔အတူရိွေနခ်င္တာေလ၊ဒါေၾကာင့္ၿမိဳ႔ျပင္ဘက္မွာၿခံတၿခံငွားထားတယ္၊မိသားစုအသိမိတ္ေဆြကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမပါတဲ့အခမ္းအနားေလးပဲလုပ္မယ္၊ၿပီးေတာ့အဲ့ေနရာကိုမာမီစိတ္တိုင္းက်စီစဥ္ေပးပါ၊သမီးဝတ္စံုကအစမိတ္ကပ္ကအဆံုးေပါ့၊သမီးကမားမားတို႔နဲ႔ပဲအတူရိွေနခ်င္တာပါ'
ဂေရစ့္လည္းသမီးျဖစ္သူစကားေၾကာင့္ေဒါသေျပကာ
သမီးျဖစ္သူေဘးထိုင္ကာမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္က်လာသည္၊
'မာမီရဲ့အသည္းေလးကဒီလိုေတြေတြးတဲ့အရြယ္ေတာင္ေရာက္လာၿပီပဲ၊မေန့တစ္ေန့ကလိုပဲ၊သိပ္ဆိုးၿပီးကေလးဆန္တဲ့မာမီကေလးေလးကအခုေတာ့လူႀကီးဆန္ဆန္ေတြေတြးလာၿပီပဲ၊ဒါေပါ့၊သမီးမွန္တာေပါ့၊ဘာေတြပဲျဖစ္လာပါေစ၊အတူတူရိွေနဖို႔ပဲ၊မာန္ေသြးခက္ကိုေတာ့မာမီသိပ္မၾကည္ေပ့မဲ့လ်စ္လ်ူရႈေပးႏိုင္ပါတယ္၊မာမီသမီးေလးသာေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့'
ေရႊရုပ္လႊာေရႊရတုကိုလက္ညိုးထိုးကာ
'ညည္းေကာ....ဘယ္ေတာ့လဲ'
ေရႊရုပ္လႊာစကားေၾကာင့္ဂေရစ့္နဲ႔ရွားေလာ့တို႔ပါေရႊရတုကိုၾကည့္ေနၾကသည္၊
ေရႊရတုလည္းဘာမွမေျပာပဲစားပြဲေပၚကမုန္႔မ်ားကိုသာပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္၊
ရက္အနည္းငယ္ခန္႔ၾကာေသာ္
'ေသခ်ာေလးခိုင္ေအာက္ခ်ည္ေနာ္၊'
'bossစားစရာေတြေရာက္ပါၿပီ'
'ဟိုစားပြဲေပၚမွာတင္ထားလိုက္၊ၿပီးေတာ့ဂေရစ့္ကိုေခၚသလ္ုငါ့က္ုမေခၚၾကနဲ၊နာမည္ေခၚရင္ေခၚ၊မဟုတ္ရင္လည္းတျခားဟာေခၚ'
'ဟုတ္၊အေဒၚႀကီး'
ေရႊရုပ္လႊာအေဒၚႀကီးအေခၚခံလိုက္ရေပ့မဲ့အေတည္ပင္အံၾသသြားေသာ္လည္းစီမံစရာကခပ္မ်ားမ်ားမို႔ေမ့ထားလိုက္သည္၊
'မာမီဘယ္လိုေနလဲ'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္သမီးျဖစ္သူကိုသူမမဂၤလာဝတ္စံုေလးေပးဝတ္ထားသည္၊
အပ်ိဳေလးျဖစ္သြားလိုလွေနတာအမွန္ေပ့မဲ့မိမိမ်က္လံုးထဲမေန့တေန့ကမွကေလးေလးလို႔ပင္ျဖစ္ေနသည္၊
ခပ္ပါးပါးမိတ္ကပ္ေလးနဲ႔ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္လွပေနသည္၊
'မာမီ၊သမီးဘယ္လိုေနလဲ'
'အိန္ဂ်ယ္ေလးလိုပဲ၊လာ၊ျမန္ျမန္ထိုင္၊ဆံပင္လုပ္ရမယ္'
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္ဆံပင္ကိုဂေရစ့္ေကာက္ေပးေနရင္း
'မွတ္မိပါေသးတယ္၊သမီးေလးေလးမဂၤလာဆြမ္းေကြၽးတုန္းကသမီးေလးဗမာရင္ဖံုးေလးနဲ႔ေလ်ွာက္ေျပးခဲ့တာေလ၊'
'အဲ့တာေခြးလိုက္လို႔ေလ'
ႏွစ္ေယာက္သားရယ္ေမာကာေနရင္းဂေရစ့္မွန္ထဲကေနသမီးျဖစ္သူကိုၾကည့္လိုက္သည္၊
'သမီးကေနာက္မိနစ္အနည္းငယ္ဆိုအိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီေနာ္၊သမီးမာန္ေသြးခက္ေပၚဆိုးလို႔မရဘူးေနာ္၊အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးသာယာဖို႔အခ်ိန္တိုင္းႀကိဳးစားေနရမယ္၊တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နားလည္မႈထားၿပီးသစၥာရိွရိွနဲ႔ေမတၲာထားရမယ္၊ကိုယ့္ေလ်ွာက္တဲ့လမ္းကိုဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ေလ်ွာက္ရမွာသဘာဝပဲသမီး၊မာမီတို႔လက္ထဲကေနသမီးလြတ္သြားၿပီးမို႔သမီးဘာသာေတြးေတာဆင္ျခင္ရမယ္၊ၾကားလားသမီး'
'မာမီ'
ဂေရစ့္ဘက္ကိုလွည့္ကာရွားေလာ့ဖက္လိုက္သည္၊
'မငိုရဘူးေလ၊မာမီကေလးေလးရဲ့၊သမီးသိထားရမွာကမာမီတို႔သမီးနားမွအၿမဲရိွေနေပးမွာ၊ဒါေၾကာင့္ဘယ္ေတာ့မွစိတ္မညစ္ရဘူးေနာ္၊ဘဝကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖတ္သန္းဟုတ္လား'
'ဟုတ္'
'တိတ္တိတ္၊အလွေတြပ်က္ကုန္မယ္'
ခဏအၾကာဧည္သည္မ်ားလည္းစံုလင္ကာေရႊရုပ္လႊာလည္းလက္ထပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔အတူအခမ္းအနားအလယ္မွာမာန္ေသြးခက္နဲ႔ေစာင့္ေနသည္
ေရႊရုပ္လႊာလူမ်ားကိုၿပံဳးျပေနရင္းတီးတိုးကာ
'မာန္ေသြးခက္'
'ဟုတ္ေျပာပါ၊ေမေမ...'
'မေခၚနဲ႔၊ငါေက်နပ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ငါသမီးမ်က္ရည္က်ရင္မင္းအင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္မယ္သိထား'
မာန္ေသြးခက္လည္းၿခိမ္းေျခာက္ခံလိုက္ရသည္မို႔အနည္းငယ္လန္႔သြားသည္
ထိုအခ်ိန္ေရႊရတုမွ
'သတို႔သမီးေရာက္ရိွေနၿပီမို႔အားလံုးခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္ေပးပါ'
တီးလံုးသံနဲ႔အတူေရာက္လာတဲ့သူမဟာလွပေနသည္၊
အျဖဴေရာင္သတို႔သမီးေလးဟာဒီအခမ္းအနားထဲဝယ္နတ္သမီးတမ်ွလွပေနသည္၊
လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေပၚလက္မွတ္ထိုးလိုက္ကာလက္ထပ္လက္စြပ္အျပန္အလွန္လဲလည္ဝတ္ေပးၾကသည္၊
လူအမ်ားရဲ့အားေပးလက္ခုပ္သံေတြနဲ႔အတူသတို႔သမီးႏွစ္ၪီးအနမ္းနဲ႔အခမ္းအနာကိုအဆံုးသတ္လိုက္ၾကသည္
အခမ္းအနားၿပီးပါတီပြဲအခ်ိန္တြင္ဂေရစ့္နဲ႔ေရႊရုပ္လႊာလူေတြနဲ႔ေဝးေဝးကိုထြက္လာၿပီးသစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာဖ်ာခင္းကာထိုင္လိုက္ၾကသည္၊သမီးမသိေအာင္ယူလာတဲ့ဝိုင္ပုလင္းရယ္စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြရယ္ကိုအသာေနရာခ်ကာဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္ေရႊရုပ္လႊာရင္ခြင္ထဲဝင္ေနလိုက္သည္၊
'ကဲ၊ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေတာ့ေျခၿငိမ္သြားၿပီ၊'
ဂေရစ့္စကားေၾကာင့္ေရႊရုပ္လႊာရယ္ရင္းစေတာ္ဘယ္ရီသီးတလံုးကိုပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္သည္၊
'သမီးမိတ္ကပ္ကအေတာ္ေလးလွတယ္ေနာ္၊ဆံပင္ေကာပဲ'
'လွဆိုဂေရစ့္ျပင္ေပးထားတာေလ'
'အကုန္လံုးကေလးလက္ရာပဲေပါ့'
'ဟုတ္ပါ့'
ဂေရစ့္ေအာင္ခိုင္အေဝးကိုေငးေမာရင္းေျပာလိုက္သည္၊
'အခ်ိန္ေတြကျမန္လိုက္တာေနာ္....ဂ်စ္တအားတိုက္တဲ့ကေလးကအခုေတာ့မိသားစုတခုတည္ေဆာက္ေတာ့မယ္တဲ့လား၊'
'ကိုယ္ကိုေရမွားပက္တဲ့ကေလးနဲ႔အတူေနလာတာေတာင္အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီပဲေနာ္၊အခုအခ်ိန္ထိသစ္ခြပန္းဖိုးေတြမေတာင္းရေသးပါလား'
'ဟယ္၊ကေလးေတြေတာင္ႀကီးေနၿပီေလ၊လိုခ်င္ေသးတုန္းလား'
'အာဘြားေပးရင္ေက်ေပးမယ္'
ဂေရစ့္လည္းေရႊရုပ္လႊာပါးကိုတခ်က္နမ္းလိုက္သည္၊
နစ္ေယာက္သားသစ္ပက္အရိပ္ေအာက္မွာၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနၾကေလသည္၊
စိုးမိုးႏိုင္တစ္ေယာက္ပါတီပြဲမွာလူတစ္ေယာက္ကိုလိုက္ရွာေနသည္
'အမဘာေတြရွာေနတာလဲ'
'ဘရဏီေလ'
'ဘရဏီကကေနဒါျပန္သြားၿပီ'
'ဘာ!နင္ငါ့ကိုအခုမွေျပာရသလားဟ!'
'အမကိုမွာထားတယ္'
'ဘာမွာထားတာလဲ'
'သူနဲ႔မဆက္သြယ္ပါနဲ႔တဲ့'
'သူငါ့ကိုတကယ္ႀကီးမုန္းေနတာပဲ'
'အမစိုးမိုးႏိုင္ဒီတိုင္းေနေတာ့မွာလား'
'ငါကဒီလိုမေနလို႔ဘယ္လိုေနရမလဲ'
'လိုက္ေခ်ာ့ေလ၊သူနဲ႔အမကသူစိမ္းေတြမွမဟုတ္ပဲ၊ငယ္ငယ္ကတည္းကအေၾကာင္းသိေတြေလ၊လိုက္ေခ်ာ့ေပါ့အမရယ္'
'ဟုတ္တယ္၊နင္ေျပာတာမဆိုးဘူး၊ငါသြားေတာ့မယ္၊'
'အခုလား'
'ဟုတ္တယ္'
စိုးမိုးႏိုင္မဂၤလာပြဲကအျမန္အိမ္ျပန္အဝတ္အစားထုတ္ကာကေနဒါကိုအျမန္ျပန္သြားေလသည္၊
'အန္တီ၊အန္တီအမကဘာျဖစ္သြားတာလဲ၊၊ေျပးထြက္သြားတာျမင္လိုက္တယ္'
'ဘရဏီေနာက္လိုက္သြားတာပါအေသးေလးရယ္၊လာ၊ဧည့္သည္ေတြေစာင့္ေနတယ္'
'ဟုတ္'
The end
ရွားေလာ့တို႔ပဲၿပီးတာေနာ္Extraလာမယ္